Andvari - 01.01.1946, Qupperneq 73

• A.NDVARl
I'erð til Baudaríkjanna 1944—45
69
áður, og í öðru lagi hafa nú með nýrri tækni og vísindum
vaxið stórkostlega möguleikarnir á því að flytja inn dýr, án
þess að veruleg sýkingarhætta stafi af og nýjar drepsóttir fylgi
í kjölfarið.
Aðferð sú í búfjárrækt, sem á enskri tungu heitir „artificial
insemination“, hefur rutt sér til rúms í ýmsum löndum hin
síðari ár. Aðferð þessi skapar oltkur þá möguleika, að flytja
aðeins sæðið úr karldýrunum erlendis frá og dæla því inn í
isJenzk kvendýr. Enn fremur gætum við flutt hina erlendu
kynbótagripi í ýmsar eyjar hér og haldið þeim þar einangr-
uðum um lengri tíma, og þá notað „artificial insemination“
við blöndunina.
Ég fullyrði, að ef rétt er að farið, er á þennan hátt hægt að
verjast sýkingarhættu frá innfluttu gripunum.
Eitt atriði er enn, er ég vil minnast á í sambandi við kyn-
kætur búfjár, en það er kynbótabú. Flestar landbúnaðar-
þjóðir heims starfrækja þau bæði mörg og vel. Ég tel alveg
sérstaka nauðsyn, að hér á landi verði a. m. k. eitt slíkt hú
rekið fyrir hverja búfjártegund. Vísir er nú að þremur kyn-
bótabúuin hér, en það eru sauðfjárbú á Hesti i Borgarfirði,
hrossakynbótabú á Hólum í Hjaltadal og refabú á Hvanneyri
í Borgarfirði. Þessi bú þarf öll að stækka og efla. Alveg sér-
stakJega vantar nú eitt eða fleiri kynbótabú fyrir nautgripi.
Mörg rök mætti færa fram því til sönnunar, að Jíynhótabú í
nautgriparækt hefði átt að setja á stofn hér a. m. k. fyrir 20
arum síðan. Ivynbótahúin hafa í hverju landi verið ein bezta
stoðin undir öllum kynbótum búfjár. A kynbótabúunum eru
valdir saman beztu einstaklingarnir, sem fáanJegir eru á
hverjum tíma, og með þeim framleiddir betri einstaldingar
— betra kyn
'i. Skipting landsins í [ramleiðslusuæði.
Þótt ísland sé eklci stórt að flatarmáli, þá er æði mikill
munur á Jandslagi og veðráttu í héruðum. Meðal annars af
þeim ástæðum eru slcilyrðin til búfjárræktar misjöfn í ein-
stölíum liéruðum og landslilutum. Gildir það einkum um naut-