Andvari - 01.01.1949, Blaðsíða 14

10
Eirikur Einarsson
ANDVARI
og hafa verið að gegna um innheimtuskipti annarra rílcja
við Landsbankann; allt varð það að ganga í gegnum greipar
Dana, og þá Landmandsbankans í Kaupmannahöfn, aðal-
viðskiptabanka Landsbankans þar. — Fyrir öllu þurfti „upp-
áskrift“ dansks banka. Þrátt fyrir þetta allt lá Magnúsi
jafnan vel orð til Landmandsbankans, sem hélt áfram, eftir
að ánauðinni var létt, að vera góður viðskiptavinur til síð-
ustu ára Magnúsar og er það enn. Hitt varð honum bráðlega
ljóst eftir komu sína i Landsbankann, hve mikilvægt það
væri og nauðsynlegt, að undirlægjuaðstaða íslands gagnvart
Dönum á fjármálasviðinu hyrfi úr sögunni, til þess að sjálf-
stæði landsins yrrði meir en orðin ein, framfaraskilyrðin
fengjust bætt og velmegun landsmanna gæti aukizt. Á þessu
sviði hóf Magnús nú forgöngu með þeim árangri, er tryggir
nafni hans og minningu traust sæti á meðal þeirra íslend-
inga, er bezt hafa unnið ættjörð sinni.
Má það kallast stórviðburður í fjármálasögu íslands og
jafnframt sjálfstæðismálum þess, er útvegað var fyrsta erlenda
lánið utan Danmerkur og án íhlutunar Dana. Lánaði Ham-
brosbanki í London þá íslendingum 100 þúsund sterlings-
pund með þeim tryggingum einum, er hér var upp á að
bjóða. Var sú lántaka verk Magnúsar Sigurðssonar, en með
honum unnu að málinu þeir Jón Magnússon forsætisráð-
berra og Björn Sigurðsson bankastjóri. — Lán þetta var veitt
árið 1919. Var nú ísinn brotinn og jafnan siðan skipt við
llambrosbanka og Barclaysbankann. Hafði Magnús orð á þvi,
hve vel þeir befðu ætíð reynzt Islendingum. En eins og á var
drepið, héldu og áfram vinsamleg skipti við Landmandsbank-
ann danska og fleiri danska banka. — Þess er vert að geta,
að Magnús Sigurðsson var að engu leyti riðinn við hina
brezku lántöku 1921, er mjög var deilt um og sætti harðri
gagnrýni ýmissa íslendinga. Að öðru leyti var erlent lán
varla svo tekið á árunum milli 1920 og 1940, að eigi kæmi
til kasta Magnúsar um útvegurnar að meira eða minna leyti.
Voru stærstu og erfiðustu lántökurnar algerlega í hans hönd-
um, vegna þess að þegar mikið lá við, kom ekki annað til