Andvari - 01.01.1949, Blaðsíða 55

andvari
Framtíð skógræktar á Islandi
51
lerkitrén hér eru ættuð. En hitt mun víst, að margt af lerki
Því, sem hingað var sent, er alls ekki síberiskt lerki, heldur
'»nnur og suðrænni tegund. Er þvi varla von, að lerkinu hafi
ellu vegnað jafnvel. Blágrenið er ættað úr Klettafjöllunum,
en hvaðan fræið hafi komið hingað til lands, er alveg ókunn-
llgt- Skógarfura var flutt hingað frá Mið-Svíþjóð og Noregi.
Nokkuð af fræi kom úr Þrændalögum, og mun það hafa verið
sótt lengst norður.
Af því, sem hér er greint, er augljóst, að fæstar þessara
tegunda ættu að vera vænlegar til þroska í eyjaloftslaginu
hér. Ekki er þó loku fyrir það skotið, að einstaka sendingar
nf lerki og furu hafi getað verið hæfar til ræktunar norðan
Innds og austan, en um slíkt verður ekkert sagt úr því, sem
komið er. Mælir því engin skynsemi með því, að ræktun þess-
ara trjáa hefði átt að takast. Menn mættu vera ánægðir, ef
^rén hefðu aðeins náð að hjara og halda lífi, ekki sízt fyrir
þá sök, að flestum þessara trjáa var upphaflega plantað á
berangri en ekki í slcjóli birkis, eins og eðlilegast hefði verið.
Raunin hefur samt orðið sú, að margt af þessum trjám
befur vaxið ágætlega. Einkum hefur sumt lerkið náð góðum
þroska. Hið hæsta lerki, sem mælt hefur verið hér, er yfir
II metrar. Þó mun þetta tré ekki með elztu trjánum, heldur
oiun sáð til þess 1913. Er það orðið meira en 20 sentimetra
I þvermál í 1,3 metra hæð frá jörðu. Annars er fjöldi lerki-
trjáa á Hallormsstað, og eru mörg þeirra 6 til 8 metra á hæð.
Lerkið hefur nokkrum sinnum borið þroskað fræ, og má
Vsenta þess, að fræárin verði tíðari þegar trén eldast.
A Hallormsstað eru 5 blágrenitré, sem hafa náð ágætum
þroska. Þau munu gróðursett 1905, en hið hæsta þeirra er nú
II metra. Þau eru öll gildvaxin og viðamikil og hafa einu
smni borið mikið fræ og sæmilega þroslcað. Annars staðar
liafa þessi tré ekki gefizt jafnvel, en þó eru til snotur blá-
grenitré á nokkrum stöðum.
Slcógarfuran hefur náð um 7 metra hæð á 40 árum. Hún
befur orðið fyrir áfalli af skjaldlús, sem hefur drepið nokkur
b'é, en þau, sem lifa, eru sem óðast að ná sér aftur.