Andvari - 01.01.1949, Blaðsíða 43

andvahi Örgumleiði, gerpir, Arnljótarson ð.l
Þorvarð Þórarinsson, og það er sjálfsvörn. Frásögnin af
viðskiptum Skarphéðins og Höskulds Hvitanesgoða er kjarn-
inn í Njálu. Enda mun Njála fyrst og fremst vera skiáð í
tilefni af ritun Þorgils sögu skarða.
tTt frá því sjónarmiði, sem nú hefur verið lýst, er auð-
velt að skýra, hvers vegna heitið Arnljótarson kemur fvrii
i Njálu og einmitt í upphafi Víga-Hrappsþáttar. Hrappur
hinn yngri í Laxdælu leitaði á náðir manns, sem kenndui
var við móður sína. Það lá því beint við að láta manninn,
sem liðsinnti Njálu-Hrappi, einnig vera kenndan við móður-
ina, og Arnljótarson var nairtaekt auðkenni honum til handa.
Þessu valda frásagnirnar í Þorgilssögu af stefnumótinu á
Grund og útkomu ívars „Arnljótarsonar“. Þær ýfa upp
minningar Þorvarðs Þórarinssonar um brigð Þorgils^ skarða.
Að sjálfsögðu hefur Þorvarður vitað mæta vel, að ívai vai
ckki Arnljótarson, heldur Englason, en liér skiptir það engu
máli. Vegna þess að greinin um Ivar geymdi frumorsökina að
vináttuslitunum við Þorgils og að baráttunni við hann er
Arnljótarnafnið Þorvarði hugstætt, þegar hann byrjar að rita
þáttinn af Víga-Hrappi og rekja orsakaferilinn að drápi
Höskulds Hvítanesgoða. Með útkomu ívars, sem kallaður ei
Arnljótarson í Þorgilssögu, hefst sú atburðarás, sem leiðii til
dauða Þorgils skarða. Með útkomu Kolheins stýrimanns hefst
sú atburðarás, sem leiðir til dauða Höskulds. Nafnið Arn-
íjótarson birtist í Njálu nákvæmlega á þeim stað, sem helzt
mátti við því búast. Gegnir sama mála um svarfdælsku nöt'nin:
gerpir og Örgumleiði. Stefnumótið á Grund í Svarfaðardal
°g útlcoma Ivars með konungsbréfið til Þorgils skarða mynda
þáttaskipti í baráttunni um arfleifð Sighvats Sturlusonar, sem
átti rætur sinar að rekja til skuldadómsins eftir Örlygsstaða-
bardaga. Það er því einnig að vonum að mæta nafni Kolbeins
l|nga þar í sögu, sem Mörður er í fyrstu kynntur ineð skap-
gerðareinkennum Þorvarðs í Saurbæ, eins og þeim er týst i
Þorgilssögu.