Andvari - 01.01.1916, Qupperneq 126

118
Skafti lögsögumaður Þóroddsson.
[Andvari.
honum«, og varð þá ekki úr eftirförinni. Þórgils
sendi Skafta orð, að þeir liittist, og sættust þeir þá
með tilstilli Þórodds, og gerðist vinátta með þeim,
og góðar gerðust og samfarir þeirra Þórgils og Helgu.
En fjandskapur mikill gerðist með þeim Þórgilsi og
Ásgrími, og keypti Ásgrímur að þræli Þórgils, að
hann skyldi vinna á honum. En Þórgils varð þess
vís, og safnar að sjer mönnum og ætlar að fara
stefnuför til Ásgríms og stefna honum um fjörráð
við sig. En Gissur hvíli latti liann ferðarinnar, og
bjó þá Þorgils mál til á hendur Ásgrimi. En er þeir
hittust á þingi, Þórgils og Skafti, spurði Skafti, hvern
málatilbúnað hann hefði, og er Þórgils sagði honum,
mælli Skafti: »Varat af vöru, sleikt um þvöru; lát
niður falla, engu er nýtt«. Þórgils spurði, hví það
sætti. Skafti svarar: »Kunnug eru mér svá lög, mágr,
at ek veit, at rangt er til búit, ok eru þau ein mál-
efni með ykkr Ásgrími, at bezt er at niðr falli; liafa
svá farit skifti ykkur Ásgríms flest, at þú ert eigi
vanvirðr í, þótt þit skiljit við svá búit, unnum vér
þér sæmdar ok hógsetu héðan af, ok má af þér margt
tala, þat er mikilmannlegt er ok skörulegt«. Fór þá
svo, að Þórgils sefaðist, og fjell þetta alt niður og
var það Skafta að þakka, og vann hann þar þeim
háðum gagn, vinum sínum, og mörgum mönnum
öðrum, því að annars mundi mikið ilt liafa af hlot-
izt óvináttu þeirra Þórgils og Ásgríms, þar sem báðir
voru höfðingjar miklir og óvægnir. Skafti sýndi það
lijer sem oftar, að hann vildi sefa óeirðir og efla sátt
og samlyndi með mönnum.
Skafti Þóroddsson var kvæntur, og hjet Þóra kona
hans. Hún var Steinsdóttir, Brandssonar. Steinn var son-
nr Þóru, dóttur Þórsteins holmunns íMörk, Sumarliða-