Andvari - 01.01.1916, Blaðsíða 132

124
Skafti lögsögumaður Póroddsson.
[Andvarí^
væntu sjer frama af förinni, en þeir Skafti og Snorri
ónýttu þetta bragð og sögðu, að af þessari orðsend-
ing þótti þeim heldur grunir að dregnir um það, er
Einar liafði gelið, að konungur mundi ætla til, pynd-
inga nokkurra við íslendinga, ef liann mætti ráða,
og sýndu, hvílík liætta mundi af því stafa, ef þeir
menn færu úr landi, er alla landstjórn hefðu með
höndum. Það varð þá svar íslendinga, að þeir þökkuðu
boðið, kváðust eigi mundn fara sjálfir, heldur senda
sonu sína, og með þessi erindislok fór Þórarinn aftur
utan á fund Ólafs konungs, og hafði sýnt löndum sín-
um hinn mesta íláttskap. En af hendi höfðingja fóru
utan á næsta sumri (1025) Steinn, sonur Skafta lögsögu-
manns, Þóroddur Snorrason, Gellir Þórkelsson, Egill
Síðu-Hallsson, hróðir Þórsteins, en Guðmundur Eyj-
ólfsson hafði andazt áður um veturinn. Þessir menn
fóru á fund konungs, og tók hann þeim vel, en eigi
leyfði hann þeim að fara aflur til íslands um sinn.
Gelli sendi hann til íslands með þeim erindum, að
ísland skyldi taka við þeim lögum, er hann hafði
sett í Noregi, en veita honum af landinu þegngildi
og nefgildi, pening fyrir nef hvert, þann er 10 væru
fyrir alin vaðmáls. Hann hjet mönnum vinátlu sinni,
ef þessu vildu játa, en eliegar afarkostum, þá er
hann mætti því við koma. Nú var þá ber orðin æll-
un konungs, og bar Gellir þetta fram, en það varð
svar íslendinga, að þeir neituðu öllum skattgjöfum
og álögum af konungs hendi, og fór Gellir utan aftur
samsumars og flutti Ólafi konungi þetta svar. Má
það telja víst, að Skafti hafi verið einn helztur manna
í þessum ráðum, þótt hvorki sje hann nefndur nje
aðrir höfðingjar með nafni, þeir sem við þetta mál
voru riðnir. Þetta var árið 1026.