Stúdentablaðið - 01.12.1968, Qupperneq 17

dálítið
slæmur
að
ganga
í takt”
Vlðtal við
Rétur
Benediktsson
Ég er fæddur á Skólavörðustígnum, í
næsta húsi við tugthúsið, 8. des. 1906.
Hverjir vom foreldrarnir?
Benedikt Sveinsson, alþingismaður, lengi
íorseti neðri deildar, og seinast skjalavörður
á þjóðskjalasafni, og Guðrún Pétursdóttir.
Og er nokkuð um æskuárin að segja?
Ég hef lítið um þau að segja, var víst
ósköp venjulegur reykvískur götustrákur.
Ég var alinn upp hjá ömmu minni, Ragn-
hildi Ólafsdóttur frá Engey og seinni
manni hennar, Bjarna Magnússyni, báta-
smið og fiskmatsmanni.
Þér farið í menntaskólann, er eklii svo?
Jú, ég fór í menntaskólann, fyrst þó í
Miðbæjarbarnaskólann, sem var þá eini
barnaskólinn fyrir utan Landakot, og síðan
í menntaskólann, tíðindalítill námsferill,
ég var í hópi þeirra minnstu í mínum
bekk, alltaf stikkfrí í boltaleik og komst
aldrei yfir hestinn.
En hvenær taliið þér stúdentspróf?
Árið 1925.
Og þá farið þér beint í háskólann?
Já, þá fór ég beint í lögfræði.
Og hvernig var nú andinn i háskólanum?
Voru menn pólitískir?
Já, við vorum það nú nokkuð, og þó var
það nú ekki fyrr en á seinni árum mínum
í háskólanum, að stúdentaráðskosningar
fóru að verða pólitískar. Það var víst á
þriðja ári mínu í háskólanum sem Fram-
sóknarmenn gengust fyrir því að allir J^eir
rauðleitu bundust leynisamtökum um að
ná meirihluta í stúdentaráði. Við hinir
höfðum engan viðbúnað haft, svo að þeim
varð vel ágengt. Það var rétt á eftir, sem
Jónas frá Hriflu ætlaði að takmarka að-
gang að háskólanum. Og honum tókst þá
að ginna ekki aðeins prófessorana, heldur
meirihluta stúdentaráðs með sér í þessa vit-
leysu. En við fengum yfirgnæfandi meiri-
hluta stúdenta á móti þessu, og vettvangur-
inn, sem þá var notaður a£ „andspyrnu-
hreyfingunni“ var Stúdentafélag háskólans.
Það var anzi skemmtileg viðureign á sín-
um tíma.
Já, en pólitik stúdenta hefur aðallega
snúizt um þeirra hagsmiinamál?
Það má segja, að eftir þetta urðu stúd-
entaráðskosningar töluvert pólitískar, því
að þeir, sem dingluðu aftan í Jónasi voru
náttúrlega Framsóknarmennirnir og mis-
munandi tegundir af sósíalistum. Þá var
enginn sérstakur kommúnistaflokkur, en
kratarnir voru náttúrlega miklu rauðari en
Jreir eru núna.
Hvernig hugsaði Jónas sér að takmarka
aðgang að háskólanum?
Bara að ákveða töluna, sem mætti inn-
ritast í hverja deild.
Og átti það að fara eftir einkunnum eða
.. .?
Já, að sjálfsögðu.
Og hvað tekur svo við að náminu loknu?
Að loknu náminu fór ég mjög fljótlega í
utanríkisþjónustu Dana. Jón Krabbe, sem
var fulltrúi íslendinga í danska utanríkis-
ráðuneytinu, hafði komið því til leiðar, að
nokkrir ungir íslendingar gætu komizt Jrar
að til starfa. Sá fyrsti sem fór var Stefán
heitinn Þrvarðarson, sem seinna vahð skrif-
stofustjóri í utanríkisráðuneytinu og síðan
sendiherra í London og Kaupmannahöfn.
Hann var þar nokkur ár, tók síðan til starfa
í forsætisráðuneytinu hér heima, Jrví að þá
máttum við ekki hafa sérstakt utanríkis-
ráðuneytinu. Sambandslagasamningurinn
var túlkaður þannig á því tímabili.
17
STÚDENTABLAÐ