Fálkinn - 04.01.1965, Blaðsíða 31

Tom Jones ...
heim, en Blifil ungi og sveinn-
inn komu í humáttina á eftir
þeim. Þegar heim kom til
Mollyar, tók Tom hana af baki,
færði hana úr frakkanum,
kyssti hana á vangann, kvaðst
koma aftur þegar kvöldaði og
hleypti síðan á eftir samferða-
mönnum sínum.
En það átti ekki að gera
endasleppt við Molly, því að
nú réðust þær á hana með
óbótaskömmum, móðir hennar
og systur, og kölluðu hana öll-
um illum nöfnum, er þær
kunnu; kváðu hana gera fjöl-
skyldunni hina mestu svívirðu
með öllu sínu framferði, en hún
lét ekki á andsvari standa og
var allhávaðasamt í hreysinu,
þegar Svarta Georg bar þar að.
Tók hann í strenginn með konu
sinni — kvað það vandræði
mikil, ag Molly skyldi vera
þannig á sig komin, þar sem
henni biðist nú vist hjá góðu
fólki, en ekki tjóaði að senda
hana þangað, kasólétta.
En þá rétti Molly litla úr
sér, og kvaðst ekki mundu upp
á það komin að sitja í eldhúsi
hjá einhverjum og einhverjum;
barnsfaðir sinn mundi annast
sig, að hana þyrfti ekkert að
skorta. Því til sönnunar dró
hún upp nokkra gullpeninga,
sem hann hafði fengið henni þá
um daginn; gaf móður sinni
einn þeirra, og sljákkaði þá
óðara rosti hennar, er hún leit
gullið í lófa sér, sú góða kona.
ELLEFTI KAFLI.
Molly bjargaS
meS naumindum.
Hesturinn, sem Tom Jones
Kæri Astró!
Mig langar að vita eitthvað
um framtíðina. Ég er fædd kl.
6,30 f.h. Ég hef verið með
strák að undanförnu, verður
eitthvað meira á milli okkar?
Hvað segja stjörnurnar um
giftingamálin?
Með fyrirfram þökk.
Inga.
Svar til Ingu:
Þar sem svarið kemur nokk-
uð seint, má búast við, að þú
reið, þegar hann hleypti inn í
kirkjugarðinn, var frá Western
landareiganda, föður Soffíu.
Skilaði Tom honum í heimleið-
inni, en hélt svo fótgangandi
yfir að óðalssetrinu. Þegar
hann kom að garðshliðinu,
mætti hann lögregluþjóni og
aðstoðarmönnum hans, sem
leiddu Molly á milli sín á leið
í betrunarhúsið.
Tom gekk rakleitt að Molly,
vafði hana ástúðlega örmum í
allra augsýn og lýsti yfir því,
að hann skyldi eigin hendi
myrða hvern þann mann, sem
gerði henni nokkurn miska.
Bauð hann Molly að þerra augu
sín og þyrfti hún engu að
kvíða; hann fylgdi henni, hvert
sem hún færi. Að svo mæltu
sneri hann sér að lögregluþjón-
inum, sem stóð skjálfandi á
beinunum, að ganga með sér á
fund föður síns, en svo var
hann nú farinn að kalla herra
Allworthy.
Lögregluþjónninn, sem hafði
svo mikinn ótta af Tom Jones,
að hann mundi hafa afhent
honum stúlkuna tafarlaust,
hefði hann farið fram á það,
var fús til þess. Þegar kom inn
í anddyrið á setrinu, bað hann
þau hin að bíða sín þar stund-
arkorn, en gekk sjálfur á fund
herra Allworthy. Féll Tom á
kné fyrir fósturföður sínum,
bað hann áheyrnar, lýsti yfir
því að sjálfur væri hann faðir
barnsins, sem Molly bæri undir
barmi, og bæri hann því alla
sökina, ef sök mætti kalla.
„Ef sök mætti kalla,“ endur-
tók herra Allworthy þunglega.
„Ertu þá svo forhertur í spill-
ingunni, að þú efist um hvort
það sé sök gagnvart guði og
mönnum, að afvegaleiða slíkan
stúlkuvesaling?“
„Ég er reiðubúinn að þola þá
refsingu, er á mig verður lögð,
en ekki má stúlkan á neinn
hátt gjalda þess, sem ég hef
brotið af mér við hana,“ sagði
Tom Jones. „Þess vegna bið ég
þig, að þú afturkallir skipun
þína og komir í veg fyrir að
stúlkan verði flutt þangað, sem
henni hlyti að verða glötun
búin.
Herra Allworthy hikaði and-
artak, en bauð síðan að stúlkan
skyldi látin laus og mætti hún
fara frjáls ferða sinna. Þarf
ekki að taka það fram, að hann
las duglega yfir hausamótun-
um á Tom Jones, og verður sú
ræða ekki endurtekin hér. En
þó að hann væri piltinum reið-
ur, gat hann ekki annað en virt
við hann hreinskilni hans og
drengskap. Hann var, með öðr-
um orðum, farinn að hafa það
álit á piltinum, sem gera má
ráð fyrir að lesandinn hafi
þegar myndað sér — að þótt
hann væri brokkgengur nokk-
uð og sæist ekki fyrir, gerðu
kostirnir meira en að vega upp
á móti göllum hans.
Telja má víst, að lesandinn
hafi ekkert á móti því, að sög-
unni víki um hríð heim til ung-
frú Soffíu. Hún svaf, einhverra
hluta vegna, ekki vært nóttina
eftir að þetta gerðist, og var
þegar á fótum er herbergis-
þernan, ungfrú Honour, kom
.inn til hennar um morguninn
á venjulegum tíma og hugðist
hjálpa henni að klæðast...
Fréttir berast fljótt um sveit-
ir, ekki síður en annarstaðar,
og nú fór herbergisþernan að
þylja yfir húsmóður sinni allt
er hún hafði heyrt um smán
Mollyar. „Yður fannst mikið til
um fegurð hennar í kirkjunni,
en frá mínum bæjardyrum séð,
var þetta ekki annað en blygð-
unarlaus og lævís gála. Enda
hefur það nú komið á daginn,
að hún hefur lagt snörur sínar
fyrir herra Tom Jones og geng-
ur nú með barni hans. Og það
er altalað í sókninni, að herra
Allworthy sé unga manninum
svo reiður, að hann vilji ekki
líta hann augum. Það er víst
um það, að honum er vorkunn,
— og enginn getur neitað því,
að hann b'-r af öllum ungum
mönnum . . .“
Þannig lét herbergisþernan
dæluna gar.ga, unz ungfrú
Soffía gerðist óþolinmóð og
greip framí fyrir henni; lá við
sjálft að hún hrópaði, sem var
þó ekki vani hennar: „Hverii
vegna ertu að masa þetta yfir
mér? Hvað kemur mér við
hvernig þessi Tom Jones hagar
sér? Hættu þessu þvaðri og at>
hugaðu heldur hvort faðir minn
er seztur að morgunverði.“
Hið sanna var, að þetta
hneykslismál hafði opnað augu
ungfrúarinnar fyrir því, að í
rauninni hafði hún borið ástar-
hug til Tom Jones, þó að hún
gerði sér það ekki ljóst. Þessi
uppgötvun olli henni svo sáru
hugarróti, að nú vildi hún um-
fram allt fox-ðast hann þó að
áður væri henni hver sú stund
sælurík, er þau voru samvist-
um.
Þetta var ekki auðvelt við"
fangs, þar sem Tom Jones var
heimagangur hjá þeim feðgin-
um og veiðifélagi föður hennar.
Hún komst því ekki hjá að hitta
Framh. á bls. 37.
sért búin að missa áhugann fyr-
ir piltinum, sem þú gafst upp
fæðingardag á. Það er nefni-
lega töluvert ríkt í mörgum
þeim, sem fæddir ei'U í tvíbura-
merkinu, að skipta oft um skoð-
anir og áhugamál og þá einnig
um félaga. Þetta á þó ekki við
um alla Tvíburamerkinga, en
þú ert með fjórar plánetur í
því merki og þar af leiðandi
ertu nokkuð sterk í því merki.
Annars hefði þessi piltur átt
alveg ágætlega við þig, þó ekki
væri víst að úr því yrði hjóna-
band. Þú munt að öllum lík-
indum geyma í ein tvö ár að
festa þig, og þá er ekkert lík-
legra en þú hallist að manni,
sem er nokkuð eldri en þú og
mun veita þér þá öryggiskennd,
sem þú þarfnast. Samt sem
áður eru mjög góðar afstöður
á sviði ástamálanna þetta ár
og einnig 1965. Búast má við
að börnin verði í fleira lagi
hjá þér, því þú hefur Sporð-
drekamerkið á geisla fimmta
húss og bendir það til mikillar
frjósemi. Það eru vissai afstöð-
ur í korti þínu, sem gefa það
til kynna, að þú eigir ekki auð-
velt með að vera opinská í ásta-
málunum og flíkir lítið tilfinn-
ingum þínum. Þetta er að vissu
leyti gott, en getur stundum
komið út sem tilfinningakuldi
og verið misskilið af mótpart-
inum, því innst inni áttu til
nóga blíðu, en þú þarft á skiln-
ingsríkum manni að halda til
að laða fram það bezta í fari
þínu.
Þegar Marz er rísandi bend-
ir hann til mikilla starfa og
athafnasemi, hugrekkis og lífs-
orku. Hann getur einnig valdið
talsverðum skapsmunum og
ekki sízt þar sem hann er í
Ljónsmerkinu. Hann eykur til-
hneiginguna til að taka áhætt-
ur og framkvæma það sem af
flestum væri talið óskynsam-
legt.
Plútó rísandi er nokkuð erfið
staða og sérstæð. Hann veldur
því að fólk er misjafnlega fyrir-
kallað andlega og líkamlega.
Félagar koma og fara og lif-
ið er stundum leikur, en stund-
um leitt. Hann getur baéði vald-
ið áhuga á að byggja upp og
að eyðileggja, og í báðum til-
fellunum bendir það til tján-
ingar á áætlunum og hugsun-
um.
Máninn í öðru húsi bendir
til, að nokkrar sveiflur muni
vei'ða á tekjum og gjöldum.
31
FALKINN