Fálkinn - 04.01.1965, Page 39

Tom Jones...
yrða, að margan heitan kossinn
hefur hún gefið henni, þegar
hún hugði að enginn sæi til...“
Lengra komst hún ekki í frá-
sögn sinni, því að landeigand-
inn ruddist inn í sömu svifum
og ýtti harpiskordunni inn fyr-
ir þröskuldinn. Var ekki laust
við að Tom Jones fölnaði ei-
lítið og titringur færi um hann
þar sem hann lá, þegar hann
leit hljóðfærið.
Undir kvöldið kom ungfrú
Soffía inn til þeirra, fegurri en
nokkru sinni fyrr og Jones
veitti því strax athygli, að hún
bar handstúkuna góðu. Hún lék
og söng fyrir þá lögin, sem fað-
ir hennar hafði mest dálæti á
og hafði hann ekki augun af
henni á meðan hún lék og
söng.
En nú gerðist það, og oftar
en einu sinni, að handstúkan
rann fram af úlnlið henni og
truflaði hana við korduslátt-
inn. Faðir hennar var maður
skapbráður og handfljótur þeg-
ar því var að skipta og nú
þreif hann af henni handstúk-
Una allt í einu og varpaði henni
á aringlæðurnar. Soffía spratt
á fætur og mundi ekki hafa
orðið viðbragðsfljótari þó að
hjarta hennar lægi á glæðun-
um, en hún var að bjarga hand-
stúkunni.
Þannig var siðferðisvirki það,
sem Tom Jones hafði um sig
hlaðið, tekið með leiftursókn,
en allur sá góði ásetningur, sem
hann hafði sett þar á vörð,
lagði óðara á flótta svo að guð
ástarinnar gat haldið mót-
spyrnulaust og sigri hrósandi,
inn fyrir hliðið.
Tom Jones varð það nú eitt
©g helzta áhyggjuefni hvernig
hann ætti að slíta sambandi við
Molly, að það yrði henni sem
Sársaukaminnst og hagur henn-
Br sem öruggastur. Ekki þóttist
hann í neinum vafa um hug

SKARTGRIPIR
'trúlofunarhrlngar
HVERFISGÖTIi 16
SÍMI 2-1355
ungfrú Soffíu og ekki duldist
honum það heldur, að Moliy
þoldi ekki neinn samanburð
við hana. Kom honum það úr-
ræði einna helzt til hugar, að
bjóða Molly ríflega íjárupp-
hæð til framfæris, ef hún leysti
hann af loforðum hans.
Þegar armur hans var svo
gróinn, að hann gæti gengið
um með hann í fetli, neytti
hann færis að heimsækja Molly
án þess nokkur á búgarðinum
vissi um ferðir hans. Sat móð-
ir Mollyar og systur að te-
drykkju, þegar Tom Jones bar
að garði, kváðu þær Molly ekki
vera heima og urðu dálítið
kindarlegar á svipinn. Tom
Jones grunaði því að þær segðu
ekki satt, þó að hann fengi ekki
skilið hvers vegna, og er hann
gekk á þær, varð yngstu systur-
inni loks að orði að „Molly
lægi uppi í bæli.“
Tom Jones var ekkert feim-
inn við að heimsækja vinu sína
þó að þannig stæði á. Hann
hélt upp hrörlegan stigann að
hanabjálkaloftinu yfir kofan-
um, þar sem svefnskonza
Mollyar var. Honum til nokk-
urrar undrunar kom hann þar
að læstum dyrum, og ekki
varð hann síður undrandi á því
hve lengi það dróst að ástvina
hans opnaði, enda þótt hann
segði strax til sín. En þegar
hún að lokum sneri lyklinum
í skránni, og Tom Jones gekk
hálfboginn inn fyrir þröskuld-
inn, þar sem svo lágt var undir
loftið að fullorðinn maður gat
ekki staðið uppréttur þar inni,
fagnaði hún honum vel.
Brátt fór þó svo, að Molly
tók að ásaka hann fyrir, að
hafa ekkert skipt sér af högum
hennar allan þennan tíma, og
bera honum á brýn, að vafa-
laust hefði hann verið sér ó-
trúr, og grét hún sáran. „Þetta
kallarðu að elska mig! Lætur
mig hírast hérna eina og af-
skiptalausa! Þú ættir að vita
hve mikið ég hef þjáðst þín
vegna. Allir aðrir karlmenn
eru mér einskisvirði, og ef þú
bregzt mér, lít ég aldrei við
nokkrum manni, það sver ég!“
Ekki verður um það sagt hve
lengi hún hefði látið dæluna
þannig ganga, ef smáóheppni
hefði ekki Orðið til þess að
binda endi á orðaflauminn.
Eins og nærri má geta, var
ekki miklum húsbúnaði eða
þægindum fyrir að fara þarna
í hanabjálkaskonzunni. Þar var
til dæmis enginn skápur. Þess
í stað hafði Molly strengt
ábreiðudruslu fyrir smáskot;
fest hana með nöglum á bita
en faldurinn nam við gólf, en
á bak við hana geymdi hún
þær fáu betri spjarir sem hún
átti. Nú vildi svo til, að hún
steig á ábreiðufaldinn í
mælskuofsanum og ekkatitr-
ingnum, nema ábreiðan slitn-
aði niður, og allt, sem falið lá
þar á bak við, kom í ljós ...
Framhald í næsta blaði.

— Verið rólegir, Iierr*
minn. Við eigum nóga sósu
frammi í eldhúsi!
— Ég starfa hjá ríkissjónvarpinu — leyfist mér að
spyrja hvað þér eruð að gera hér í miðbænum í kvöld?
— Ég hef óljósan grun, að það sé vissara
fyrir okkur að ganga í stað þess að fara í
lyftunni!
— Þú hefðir alveg getað sparað þér ómakið, vinur.
Það kom hér einn á svakalegri kerru, Jagúar sportmódeli,
og tók hana systur mína með sér!
FÁLK.INN 39