Vikan - 15.12.1960, Blaðsíða 38

Falin fortíð
veitir yður fullkomið permanent og greiðslu að eigin vali—og
það er Even-Flo hárliðunarvökvinn, sem leysir allan vandann
I-Iið dásamlega nýja Toni gerir yður ennþá
auðveldara en yður gat áður grunað, að
setja permanent í hárið heima og leggja
það síðan að eigin vild, — en það er Even-
h’lo hárliðunarvökvinn, sem leysir allan
vanda: — því hann hæfir öllu hári og
gerir það iétt og iifandi, sem í raun og
veru er aðalatriði fagurrar hárgreiðslu,
varanlegs og endingargóðs permanents.
HVAÐ ER AUÐVELDARA?
Fylgið aðeins hinum einföldustu leiðbein-
ingum, sem eru á íslenzku, og permanent
yðar mun vekja aðdáun, vegna þess hve
vel hefur tekizt að gera bylgjurnar léttar
og lifandi.
GENTLE fyrir auðliðað hár
SUPER fyrir erfitt hár
REGULAR fyrir venjulegt hár.
VELJIÐ TONI VIÐ YÐAR HÆFI.
i Toni—plastspólur hæfa bezi hárinu

Framhald af bls. 25.
Hann kinkaði kolli. — Það er mögulegt, en þú
skalt ekki gera ráð fyrir því. Við getum ekki verið
viss um neitt, fyrr en við vitum allan sannleika
í málinu. Ég býst frekar við, að hún sé hinn
löglegi erfingi, þvi annars myndi fóstra hennar
ekki hafa sent hana hingað.
Vonarneistinn hvarf úr augum ungu stúlkunnar.
— Þú ert þó lögfræðingur — geturðu ekki sagt
þetta ákveðið? hrópaði hún. Hvað eigum við að
gera? Þú verður að hjálpa mér!
Hann gekk nær og horfði á hana. — Það hefir
þú sagt fyrr, þegar frænka þín bað mig í fyrsta
skipti að finna stúlkuna — manstu ekki eftir
því? mælti hann blíðlega. Þú sagðist kannski
verða svo þakklát, að þú giftist mér, — ef ég
legði mig ekki i of mikia framkróka með leitina.
— Mér — þykir mjög vænt um þig, Róbert.
Hann hló, mjúkum og gleðivana hlátri. — Það
er ég viss um að þér þykir, — núna. En frænka
þín dó, og þegar svo liðu fleiri mánuðir, án þess
nokkur gæfi sig fram með arfkröfu, hélst þú
að nú væri öruggt með arf þinn. Hvað gerðirðu
þá? Þú lést mig bíða og — fékkst Júlían Baxter
hingað.
Það var mild ásökun i rödd hans. Hann brosti
stöðugt, en Denisa virtist á báðum áttum.
— Óðalið var í afleitu standi, og Júlian er af
bragðs bústjóri. Það hefir þú sjálfur sagt. Hann
hefir gert kraftaverk.
—Þú telur þér trú um það, vegna þess að þú
ert ástfanginn af honum.
Hún varð enn yndislegri við það að roðna. —
Róbert, þetta er hlægilegt. Ég hefi þekkt Júlian
árurn saman, og hann er bara góður vinur ...
— Þú ert ástfangin af honum, endurtók hann
blíðlega. Það er ekki víst að hann geri sér það
ljóst, en þegar augu hans opnast, er ég ekki í
vafa um, að hann telur það skynsamlegt, að verða
skotinn í þér. Þú sem hefir svo mikið að bjóða,
— fegurð, glaðværa lund, geysimiklar eignir.
Það væri bjánalegt af honum að falla ekki fyrir
þér, finnst Þér ekki?
Hún beit á vörina. — Hvers vegna segirðu ekki
það sem þú hugsar, í stað þess að læðast kringum
það?
— Uss, mikil ósköp. Þú biður um hjálp mína
og ég bið um hjúskaparloforð. Loforð, sem þú
átt að efna.
Hin ljóshærða stúlka leit íhugandi á Róbert,
svo breiddist töfrandi bros um litla, fagurskapaða
andlitið hennar. Hún gekk til hans og lagði lóf-
ana á herðar honum.
— En sá nöldursseggur! Þú veizt að ég til-
bið þig.
— Og Júlían? Hann var æskuunnusti þinn.
— Það veit ég — og ég réði hann fyrir ráðs-
mann, til að gera þig afbrýðisaman! mælti hún
lágum rómi. Þú varst of viss um mig, og Það
kærir engin stúlka sig um. Á ég að segja þér
nokkuð, Róbert? Þú ert svo fjölvis og fallegur,
að ég var smeyk. Ég elskaði þig, en hélt að ég
fengi ekki haldið þér.
— Og þess vegna réðstu Júlían?
— Hann er ágætur, en ... Hún yppti öxlum.
Hann skildi hvað hún átti við.
Framhald á bls. 45.
VIIÍAM