Vikan - 15.12.1960, Blaðsíða 49

alin fortíð
Framhald af bls. 45.
kom oft með yður hingað, ansaði frú Padgett,
er hún spurði. En þá voruð þér barn að aldri.
Við fórum með rúm hingað upp, fyrir yður.
— Er þetta- frú Temperley? Barbara benti á
mynd á veggnum.
— Já, ungfrú, en hvernig vitið þér það? Bú-
stýran virtist forviða. Tengdamóðir hennar mál-
aði hana, móðir herra Hughs. Foreldrum hans
þótti mjög vænt um hana, og þegar hann féll
í stríðinu, voru þau við hana, eins og væri hún
dóttir þeirra.
— Faðir minn féll líka í striðinu, mælti
Barbara hugsandi.
— Það voru svo margir sem féllu í því, ung-
frú. Ég lagði eitthvað af fötum ungfrú Denísu
inn til yðar. Er nokkuð fleira sem þér þarfnist?
Barbara neitaði því, og þegar hún var ein orð-
in, klæddi hún sig úr og virti fyrir sér myndina
af konunni, sem verið hafði vinkona móður henn-
ar. Georgína Temperley var dökk yfirlitum og
fögur kona. Hún brosti, en þó hvíldi einhver
þunglyndisblær yfir brám hennar, en óákveðni
og hik yfir munnsvipnum.
Kona sem vildi gera hið rétta, en gerði það
sjaldan, hugsaði Barbara með sér. Ögæfusöm
kona og annars hugar, sem helzt lítur út fyrir
að þrái einhvern til að trúa fyrir leyndarmálum
sínum.
— Okkur hefði getað orðið vel til vina, hugs-
aði stúlkan. Við hefðum getað talaö saman.
Þegar hún var lögst út af, lifði hún í hug-
anum þenna viðburðaríka dag, án þess hún væri
viss um að sér hefði miðað vitund áfram á þeirri
leið, að leysa þá launung er móðir hennar hafði
látið eftir sig.
BURD3
Bffjorins
bettu snið
SKÓLAVÖRÐUSTÍG 21 - SÍMI11407
'Oernéð heimiliyfer...
Farið varlega með eldinn. Jólatrén eru bráðeldfim.
Ef kviknar í jólatré, þá kæfið eldinn með því að
breiða yfir hann. Setjið ekki kertaljós í glugga eða
aðra staði, þar sem kviknað getur í gluggatjöldum
eða fötum.
Qleðileg jól
Farsnlt komnndi nr.
BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS
Skrifstofur: Laugavegi 105.
Símar: 14915, 16 og 17.
Róbert Soames gekk niður stigann þrönga, sem
lá upp á háaloftið, og hélt á skríninu i hendinni.
Það var svartlakkað með gyllingu. Þess konar
skrín eru oftsinnis notuð til jólagjafa og varð-
veittir í þeim ýmisskonar verðmætir gripir.
— Ég fann það uppi á hillu, og sá ekki i það
fyrir ryki, sagði hann. Það er læst.
— Sprengdu það upp! Denisa var rjóð í kinn-
um af æsingi.
— Það vil ég helzt ekki gera. Lykillinn er í
tösku hennar. Geturðu náð honum án þess að
vekja hana?
Denísa kinkaði kolli. E’inni mínútu síðar stóð
hún við hlið hans í bókasafninu með lykilinn í
hendinni.
— Það var hægur vandi. Hún steinsvaf. Fljót-
ur, Róbert. Gengur hann að?
Hann sneri lyklinum i skránni. Það gaus upp
rykský, er hann opnaði skrínið.
— Skjöl, sagði hann, tók blöðin fram og braut
þau sundur, eitt af öðru.
Efst lá fæðingarvottorð Barböru, þar sem hún
var talin fædd í febrúar 1940, en foreldrar
Georgína Laker og Hugh Temperley. Því næst
kom giftingarvottorðið, — það var gefið út sex
mánuðum síðar! Og þarna lá bréf til Barböru,
ritað með hinni fíngerðu hallandi hönd Georgínu
Temperley. Það var dagsett árið 1950.
„Þessi plögg munu fræða þig um hver þú ert,
Barbara. Reyndu að dæma mig ekki of hart,
vina mín, fyrr en þú hefir lesið sögu okkar. Við
faðir þinn og ég elskuðum hvort annað mjög
heitt.
Ég var einkaritari föður hans á Hlégörðum,
og skömmu eftir að styrjöldin skall yfir, fann
ég að þú varst á ferðinni. Hugh —- faðir þinn —
var hermaður í landvaranarliðinu, var kallaður
í herinn fyrsta daginn og sendur til Frakklands
að viku liðinni. Við höfðum ekki tíma til að gifta
okkur, og þess vegna leitaði ég á fund beztu vin-
konu minnar, Mariu Crosby, til að geta alið þig
með leynd.
Faðir þinn lifði af skelfingarnar við Dunkirk,
og vorum við gefin saman er hann kom heim
í fyrsta orlofi sínu. En eins og þá stóð á, gátum
Framhald í næsta blaði.
yiKAN 49