Vikan - 13.12.1962, Blaðsíða 5

f
Jólafötin
1962
það hégóma einn, að það skuli vera
gefnar út bækur um miðla, sem
auðvitað eru alls ekki til, nema
svikamiðlar. Það þyrfti að taka
svona fólk alvarlega til bæna. Það
tekur út yfir allan þjófabálk, að
prestar skuli vera að blanda sér í
þetta, og það gáfumenn og vel
menntaðir. Og að blöð og útvarp
skuli vera að ljá þessu rúm — mér
blöskrar svo um munar. Og svo síð-
ast en ekki sízt eru nokkrir merkir
menn spurðir um álit sitt á þessum
efnum. Þá þora þeir ekki að gefa
nein ákveðin svör. Á að fara að
leiða eitthvert miðaldamyrkur yfir
þjóðina og forheimska hana svo að
hún viti ekki sitt rjúkandi ráð?
Ég vil ekki hafa þetta. Það er alveg
óhætt að þurrka þetta allt út. Ég
fór einu sinni á miðilsfund til Láru.
Það fólk, sem var á fundinum, var,
að ég held, flest henni kunnugt og
hafði verið áður — og svo ég. Þar
voru líkamningar og komu margir
fram, bæði börn og fullorðnir, sem
fólkið þóttist kannast við. Ég sá
strax í hendi minni, að þetta voru
slæður á kústsköftum eða einhverju.
Samt var ég ekki viss, og það fór
að fara um mig, af því að ég var
ekki laus við myrkfælni. En svo.
til að fullkomna þetta allt, lét hún
detta í keltu einnar konunnar brot
úr hárkambi eða hárspennu. Svo,
þegar fundurinn var búinn og búið
að kveikja, þá fór fólkið að tala
saman um, hvað þetta hefði ver.ið
merkilegur fundur — sá langkröft-
ugasti, sem það hefði setið. Og Lára
sagði: „Ekki henti ég þessu til þín.“
Hún átti við brotið. Þá sagði einn
kunningi hennar: ,,Það var enginn
að tala um það.“ Þetta var fyrir
26 árum, löngu áður en Sigurður
Magnússon fletti ofan af henni. Það
eru víst allir búnir að gleyma þessu.
Hún (Lára) lét ekki neitt bera á sér
í mörg ár eftir það. Svo fór hún að
skjóta upp kollinum, fyrst norður
á Dnl"'!: og á ýmsum stöðum norð-
anlands. Það lýtur út fyrir að fólk-
ið sé Iijátrúarfyllra þar. Það er svo-
sem margt fleira, sem óhæft er og
ekki ætti að viðgangast. Ég á þar
við klámsögurnar og klámritin, sem
vaða uppi. Það er eins og allir geri
sér að skyldu að vera sem klúrastir
og andstyggilegastir. En það sem
fallegast er, er falið og fær aldrei
að hevrast eða líta dagsins ljós. j
Með kærri kveðju.
Sveitakona. '
-------Ég get varla sagt, að ég sé
þér fyllilega sammála. Ef þcssi
„hjátrú“ er svona rík í þjóðinni,
þá finnst mér ærin ástæða til að
ræða þetta fram og aftur og reyna
að komast að hinu sanna, en ekki
þegja yfir þvi, eins og þú virðist
vilja.
Og: Við hvað varstu annars
hrædd þama á miðilsfundinum
—- þu segist hafa verið myrkfælin
— þó ekki við drauga?
Engin úrslit birt... ?
Kæri Póstur.
Ég les alltaf Vikuna, en samt er
þar margt, sem mér finnst aðfinnslu-
vert. Til dæmis í sambandi við verð-
launagetraunirnar. Ég hef aldrei
rekizt á það í blaðinu, að birt séu
úrslit í þeim. Og svo langaði mig
til að fá að vita hvernig það verður
með getraunina um NSU-PRINZ-
INN? Verður nafn sigurvegarans
birt í blaðinu eða ekki?
Einnig finnst mér mjög vanta
stuttar og snjallar sakamálasögur
ESV.
-------l>ú lest bara ekki Vikuna
nógu vel, vinur sæll. Til þessa
hafa ÖLL úrslit í ÖLLUM get-
raunum Vikunnar verið birt i
blaðinu. svo að það verður ekki
okkur að kenna, þótt þú gleymir
að sækja Prinzinn ef þú skyldir
verða svo lánsamur að hreppa
hann.
Til gamans inætti benda þér t. d.
á 34. tbl., 23. ág. bls. 31 — þar
eru birt úrslit í Volkswagen-
keppninni meira að segja heil
opna með myndum. Hvað viltn
meira? Líka i 14. tbl. sama ár-
gangs 1. nóv. bls. 16 — en þar
eru birt úrslit annarrar keppni.
þar sem vinningar vom sjónvarp
o. fl.
Jómfrú ...
Kæri Póstur
Ég var að lesa í kvöld i pistlum
þínum, þar sem stúlku langar til
að verða skipsjómfrú. Já. jómfrú.
Þú mundir nú kannski vilja fræða
mig á, hvað orðið jómfrú raun-
verulega þýðir. Það er notað um
ýmsa hluti, t. d. um borð í skipum.
Fræddu mig nú um þetta orð.
Póstur minn, en ekki með neinum
útúrdúrum. Svo þakka ég fyrir-
fram gott svar og alla skemmtun i
blaðinu,
Einn fáfróðui
--------Ég veit ekki meira um
hina hámálfræðilegu hlið orðsins
en Sigfús Blöndal, en hann segir:
„Jómfrú f. I. Jomfru „ckki dró
hann af mér titiliim," sagði stúlk-
an,“ hann kallaði mig jómfrú:
heiðursgóða j. (Eimr. X. 139). —
2. (skipsjómfrú) Jomfru (pi et
skib). II. om forsk. Genstande:
1. (naut.) Jomfru: j. í skipi;
Ifara á j. — fara á kjöl, se kjölur.
en Rok = brúða, den forreste
Opstander, jbr. rokkur." Svo
mörg eru þau orð.
1