Vikan - 13.12.1962, Blaðsíða 46

BIFREIÐIN,
SEM VEKUR
HVARVETNA
ATHYGLI
SENSATIONAL
SAAB 96
5-seat — 42 h.p.
★ New, ingenious ventilation system
★ New, wider, comfier reor seat
★ New, larger luggage compartment — 1J % bigger
★ New instrument panel — larger glove compartment
★ New large wraý-around rear window
★ New, higher powered engine — 42 h.p.
NEW SWEDISH CAR WITH
AIRCRAFT QUALITY
from Sweden's most modem automobile plant
m
STUTTUR AFGREIÐSLUTÍMI.
SÖLUUMBOÐ:
JÓHANNES KRISTJÁNSSON H.F.
AKUREYRI.
Sveinn Björnsson & Co.
Hafnarstræti 22. — Reykjavík.
sér andartak við og hrópaði svo ópið
fyllti kirkjuna:
— í dag skalt þú, Þorbjörn prest-
ur, ríða með mér til dómsins!
Orðin skullu eins og svipuhögg
og hvert einasta andlit stirðnaði.
Hraðar en það tekur að segja frá
tíðindum, hafði Þorleifur gripið
sveðju undan hempu sinni og lagði
henni í háls Þorbirni presti, svo
sundur sneið barka og vélinda.
Krossmarkið féll þungt á gólfið.
Svo hneig presturinn, en dreyrinn
litaði rikkilín hans rautt. Blóð
spýttist á Þorleif. En þá var eins
og honum yxi ásmegin. Hann varp-
aði frá sér blóði drifinni sveðjunni,
þreif rýting úr belti sér; hóf hann
á loft, snéri sér að söfnuðinum og
hrópaði í annað sinn:
— Ég fylgi honum til dómsins.
Nú skal hann ekki sleppa!
Svo rak hann rýtinginn sér í
hjartastað.
Um leið og Þorleifur hneig til
jarðar í þungu falli, heyrðist níst-
andi hljóð. Guðrún hafði staðið
upp en nú féll hún með opnar varir
en lokuð augu, í stundarómegin.
Skipshöfn Þorleifs varð fyrst til
að átta sig. Hún þusti inn í kórinn
og bar Þorleif burtu.
Fólkið þyrptist að líki prestsins.
Það horfði þögult á hann, fullt af
óskiljanlegum ótta við þennan
steindauða mann.
En úti blés vindurinn eins og áð-
ur. Hann hvein í upsunum — —
mér er sama um ykkar dauða, ykk-
ar dóm. Ég er hér er þið komið og
þegar þið farið — farið. +
Afgirtir íslendingar.
Framhald af bls. 17.
Ég bölva þér, dátans og dollarans
lastfulla bæli!
Hér djöfullinn hefur á íslandi fundið
sér hæli.
og syni þess gerir að rónum, en
dætur að dækjum,
sem dreifast um byggðir og þekkjast
á glæpum og klækjum.
En lítt er við hæfi að lasta þá mund,
sem oss gefur,
því launað þann skikann að
margföldu Washington hefur,
hann er okkar helzti ■— og einasti —
b j argræðisvegur,
þegar engin er síldin og þorskur á
miðunum tregur.
Enn fetar lífið sinn vanagang
suður á velli;
menn vinna á daginn, og síðan á
kvöldin í hvelli
þeir keyra í bæinn á bílum með
þjófstolnum dekkjum
með bannhelgan varning í
úttroðnum farangurssekkjum.
Og léttstígar ungmeyjar flykkjast
í klúbbinn á kvöldin;
þar kaninn og Amor í bróðemi
tryggja sér völdin,
og allt þetta blessast í drottins
og dollarans nafni
en dauðinn vor bíður í helsprengju
fram undan stafni.
íslendingar á Keflavíkurflugvelli
verða mjög lítið varir við hermenn-
ina þar. Maður sá þeim að vísu
bregða fyrir, og einstaka herdeild
sást marséra um völlinn, en þar
fyrir utan sáust þeir ekki oft, nema
þegar þeir gengu um móa og mela
með stingi í höndunum og hirtu
upp rusl. Það lítið, sem ég kynnt-
ist óbreyttum hermönnum á vell-
inum, virtist mér þetta helzt vera
stráklingsgrey, vart af barnsaldri,
sem vissu lítið um fsland og íbúa
þess og gátu ekkert gert sér til af-
þreyingar á þessum útkjálka.
Þetta sumar fannst á öskuhaug-
unum talsvert upplag af fjölrituðu
kvæði á amerísku, sýnilega eftir
einhvern þessara einmana og heim-
þráarfullu hermanna. Ameríska
textanum hef ég týnt, en lauslega
þýðingu á ég enn. Þar er talað um,
að ísland liggi utan við yztu tak-
mörk hins byggilega heims, guði
gleymt, og þangað séu dátamir
dæmdir í óverðskuldaða útlegð, í
„miðri miðjunni á engu“. Hér frjósa
þeir í hel, án þess að hafa nokkuð
til saka unnið, og „við flækjumst
um blindsker og boða, Bandaríkj-
unum í hag, leggjandi lífið í voða,
vor laun eru túkall á dag“.
Síðasta vísan er svona:
Og loks, þegar lífsskeið er runnið
fær Lykla-Pétur þig kysst:
„Þú hefur á fslandi unnið,
og afplánað helvítisvist."
Keflavíkurflugvöllur og það svæði,
sem honum heyrir til, er að mörgu
leyti ríki í ríkinu. Svæðið er um-
girt, og þótt hægt sé að eiga þar
nokkurn veginn frjálsan aðgang,
þurfa allir að sýna skirteini, svo-
kallaðan passa, þegar þeir fara inn
eða út. Og þeir sem fara út, mega
eiga von á því, að það verði leitað
hátt og lágt í bílunum hjá þeim, og
ef eitthvað finnst, svo sem áfengi
eða tóbak, sem viðkomandi getur
ekki sannað að sé keypt á löglegan
hátt utan vallarins, er það gert upp-
tækt og farið með málið eins og
hvert annað smyglmál. Persónulega
er ég afskaplega þakklátur fyrir
þetta, því þeir fundu einu sinni úrið
mitt, sem ég hafði týnt í bílnum
hjá mér, við þessa gagngerðu leit.
Hins vegar hafa margir orðið ó-
verðskuldað fyrir óþægindum af
þessu, svo sem maðurinn, sem hafði
stóra dós með Dill's Best reyktóbaki
í jeppanum hjá sér, en búið var að
reyta af henni tóbakseinkasölumið-
ann. Það veit ég, því ég gerði það
sjálfur á leiðinni í bæinn einu sinni.
Svo var leitað í jeppanum, dósin
fannst, enda var hún ekki falin.
Hún var gerð upptæk, og maðurinn
settur á svartan lista.
Margir hafa þó komizt yfir ódýrt
góss á vellinum og komið því greið-
lega út. Einn vissi ég um, sem
keypti sígarettukarton fyrir vin-
konu sína í bænum fyrir 60 krón-
ur uppi á velli, en þorði ekki að
fara með það í töskunni sinni út
af vellinum, af ótta við leit. Hann
tók því það ráð að fara í síðar ullar-
nærbuxur, og raða sígarettupökk-
unum á lær sér innan í þröngum
buxunum. Það var ekki leitað í bíln-
um í þetta sinn, og maðurinn varð
fljótlega þreyttur á þessum aðskota-
hlutum í buxunum sínum. Ekki gat
hann farið úr buxunum þama í
áætlunarbílnum, svo hann greip
það ráð að opna buxnaklaufina, fara
þar inn með hendina og tína út
pakkana einn á fætur öðrum. Hann
sat aftast í vagninum og ekki aðrir
í því sæti, en í næsta sæti fyrir
framan og við hina hlið vagnsins
sat konukind, og varð henni ærið
starsýnt á það, hvernig þessi mað-
ur töfraði hvem sígarettupakkann
á fætur öðrum fram úr buxnaklauf-
inni sinni.
46 VIKAN