Vikan - 11.04.1963, Blaðsíða 10

SVAR Á
REIÐUM
HÖNDUM
Hver getur það verið, sem ekki er útkastari
og ekkl heitir Jóhannes Snorrason?
Hvers son ert þú Guðmundur?
v
Ég veit það svosem, að ég hefði
aldrei átt að fara. Það læddist að mér
einhver grunur, strax og ég var búinn
að skrifa mig á listann hjá Svavari,
að þetta mundi enda með ósköpum hjá
mér, —- og þið vitið vafalaust sjálf
hvernig fór svo ...
Jú, það kom listi frá Svavari Gests
á ritstjórnarskrifstofuna, þar sem öll-
um var boðið í spurnarþáttinn hans í
útvarpinu næsta sunnudag, og þeir,
sem vildu áttu að skrifa sig á listann.
Ég gerði það án þess að hugsa mig
um, og steig báðum fótum í fenið.
Það er nefnilega alveg rétt, sem ég
sagði við sessunauta mína þegar komið
var niður í útvarpssal, að ég er heims-
ins óheppnasti maður. Ég hefi spilað
hefði ekki strax gert mér grein fyrir þessu, og reynt að undirbúa
mig eins vel og ég gat. Ég var búinn að vaka í tvær nætur og
hafði étið upp til agna heila alfræðiorðabók í 23 bindum,. enda
var ég nokkurn veginn viss um að ég vissi orðið hreint alla skapaða
hluti, — að örfáum mögulegum spurningum undanteknum.
Ég vissi t. d. upp á hár að það var Svisslendingurinn Leonardo
da Vinci, sem stóð fyrir byggingu Panama-skurðarins árið 1904,
að Eau de Cologne var fyrsti forseti Danmerkur, að fyrsti faglærði
prentarinn á íslandi hét Snorri Sturlaugsson og að hárin á höfði
manns eru 74, — ef hann er að verða sköllóttur. Það voru aðeins
fimm atriði, sem ég hafði ekki tíma til að sannfæra mig um hvort
að rétt væru. Allt annað vissi ég!
Og hvað haldið þið?
Jú, auðvitað þurfti Svavar að finna á sér þessi fimm atriði,
velta þeim á tungunni og smjatta, þegar hann leit hæðnislega
til mín, þar sem ég sat á pínubekknum og bar mig mannalega,
— og skjóta þeim síðan til okkar eins og atómsprengju.
Frúin, sem sat mér við hlið, átti eiginmann í Lúðrasveitinni
síðan hann var 13 ára gamall og vissi allt milli himins og jarðar

Jú, það hefur margt gerzt skemmtilegt, cn
það má ekki tefja dagskrána.
í alls konar happdrætti síðan ég man
fyrst eftir mér, sent inn lausnir á gát-
um, tekið þátt í ýmsum getraunum,
spilað bingó og hver veit hvað, en það
hefur aldrei — ekki í eitt einasta skipti
— komið fyrir að ég hafi unnið. Þess
vegna var ég alveg hárviss um það, að
í þetta eina sinn mundi einmitt núm-
erið mitt koma upp, því með því einu
móti gat ég tapað í þessum spurnar-
tima. Þeir hlógu auðvitað góðlátlega
að þessum smellna brandara hjá mér,
og þá grunaði aldrei hve mikil og blá-
köld alvara bjó undir. Sigurður Hreið-
ar tók þessu meira að segja svo létt,
að hann bauðst til að skipta við mig
um miða, en ég sá strax að það var
vita tilgangs!aust. Ef ég skipti um
miða, var alveg víst að númerið hans
kæmi upp, sem ég ætti þá, og það
mundi auðvitað enda á sama hátt.
Þess vegna sat ég bara kyrr, bölvaði
sjálfum mér í hljóði fyrir að hafa látið
leiða mig út í þetta, — og beið örlag-
anna.
Samt var það alls ekki svo, að ég
10
VIKAN 15. tbl