Vikan - 11.04.1963, Blaðsíða 37

VIKU
klúbburinn
Klúbbblað fyrir börn og unglinga. Ritstjóri: Jón Pálsson.
'pátturinn óskar lescndum sínum gleðilegra páska
Þó Palli væri orðinn 9 ára og ýmsu
vanur, stóð hann — eins og dáleiddur
— með tvo daggamla kjúklinga og þorði
varla að hreyfa sig. Svona mjúka, fis-
létta, lifandi hnoðra, hafði hann aldrei
áður borið í lófum sínum. En það væri
illa gert að taka þá frá ungamóðurinni.
Hann yrði að láta sér nægja bómullar-
ungana af páskaegginu frá þvi í fyrra.
Já, vil á minnzt, hann átti víst eina tvo
eða þrjá. Gæti hann ekki notað þá til
skrauts, núna á páskunum? Jú, reyndar.
Sjáðu bara hvað þetta er auðvelt: Næst
þegar þú borðar egg, þá brjóttu á því
á hliðinni, þvoðu svo skurnið varlega,
utan og innan, gerðu gat í annan endann,
fyrir snúru cða silkiband — og málaðu
eggið, en með öðrum lit að innan.
Að síðustu límlr þú ungann á botninn
og hengir cggið upp. Snoturt fuglabúr
— og nýstárlegt.
Mannshöfuð er sviplikt egginu.
Fjórar línur, leiða huga okkar
strax að andlitsmynd — og auð-
velda mótun nefs, augna og munns.
Með litum má oft ná furðulegum
árangri og margbreytileg eru and-
lit eggjanna.
Stundum voru menn látnir velja
— úr lokuðum lófa — gleði eða
sorg.
Þá var það algengt að tvö andiit
væru á sama eggi, en önnur voru
þannig skreytt að annað andlit
(annað kyn) kom í ljós, ef það
„stóö á höfði". (Snúðu blaðinu
við).
EGG OG PÁSKAR.
Frá elztu tímum, eru eggin ná-
tengd páskahátíðinni og voru
þau notuð til gjafa, eins og nú.
Það var trú margra, að mikið
eggjaát um páskana, yki á hreysti
og vellíðan •— til næstu páska.
Ekki er vitað með vissu, hvernig
þessi tengsl — milli páska — og
eggjahátíða, eru tilkomin, en í
heiðni voru mikil hátiðahöld, við
komu vorsins og þá hafði eggið
mikla þýðingu, sem tákn lífs og
gróanda.
Æska þeirra tíma, „kom með
vorið“ á hvern bæ og var hvar-
vetna boðið eitthvað góðgæti, en
á þessum tíma árs var einna
mest til af eggjum og því eðli-
legt að þau væru helzt á borð
borin.
Nú eru páskaeggin að mestu
Framhaid á bls. 36
Nemendur í gagnfræðaskóla einum á Fjóni í Danmörku, vissu ekki
hvaðan á sig stóð veðrið, dag nokkurn, er kennarinn ók þeim út á
flugvöll og sagði: „f þessari verðum við næstu kennslustund," og benti
þeim á ferðbúna flugvél. Innan skamms voru þeir á flugi yfir Fjóni,
í fjögurra hreyfla Havilland-vél.
Undarlegt uppátæki. Og ástæðan? Kennarinn vissi að í bekknum
var almennur áhugi, að kynnast þeim atvinnugreinum, er snerta flug
og flugþjónustu, enda álit margra á þessum aldri, að ekkert sé eftir-
sóknarverðara en störf flugmanna, flugfreyja eða flugvirkja. Kennar-
inn þeirra var vel heima í öllu er varðaði flugþjónustu — hann var
starfsfræðslukennari — og fannst því rétt að kynna þessar starfsgreinar
„í réttu umhverfi".
Að flugi loknu, kom í ljós að sumir voru ákveðnari en áður, að
mennta sig til flugstarfa — en öðrum fannst rétt að halda sig við
jörðina. „Það væri auðvitað dásamlegt að vera flugfreyja og geta flogið
á hverjum degi,“ sagði Karen, 14 ára, „en það eru gerðar svo miklar
kröfur til þeirra, að ég verð víst fyrst um sinn að miða menntun mína
við skrifstofustörf."
Úlla, hafði áður valið hjúkrun, sem framtíðarstarf: „En ég ætla samt
að læra flug í tómstundum“ -— og ekki ósennilegt að hjúkrunarkonum
gefist stundum — í starfi — tækifæri til að fljúga. En starfsfræðslu-
kennarinn sagði: „Það er að vísu óvenjulegt að fljúga með nemendur
í kennslustund, en í starfi hefi ég ávallt reynt að kynna nemendum
hinar ýmsu starfsgreinar — þar sem starfið fer fram, og þess vegna
fór starfskynningin að þessu sinni fram — í loftinu.
NOTAÐU VAXLITINA
Þú kannast við hina góðu og gömlu aðferð, að leggja smámynt undir
pappír og nudda yfir með skeiðarblaði. En hefurðu reynt að teikna
með bandprjóni — dálítið fast — í mjúkan pappa, svo far komi eftir,
leggja síðan þunnan pappír ofan á og nudda yfir með flötum vaxlit?
— Á myndinni til vinstri er myndin „mótuð“ í pappann, en hægra
megin er eftirmyndin.