Vikan - 29.04.1965, Blaðsíða 40

undu og efstu hæð. Hvorki hin
girnilega ungfrú Moneypenny né
yfirmaður starfsliðs voru mætt.
Bond kvaddi dyra hjá M og gekk
inn.
Framhald i næsta blaði.
Ungir menn á uppleiS
Framhald af bls. 24.
— Það má vel vera. Mér fannst
það þvert á móti heldur uppörv-
andi.
— Svo hélztu fyrstu sýninguna.
—■ Já, það var 1962 og þar sýndi
ég tveggja ára vinnu, aðallega
teikningar. Það var í Bogasaln-
um.
— Varstu þá byrjaður að
skreyta keramik í Gliti?
— Nei, en byrjaði rétt á eftir.
Áður hafði ég gert hvað sem til
féllst, verið á Vellinum, í brúar-
vinnu, fiski og hvaðeina. Líka
verið við heyskap á sumrum.
—- Fyrir norðan.
—- Já, heima hjá mér í Haga í
Aðaldal.
— En þú fórst þaðan ungur?
— Ég var sextán ára, þegar ég
fór suður í Handíðaskólann.
-— Ætlarðu að halda áfram að
skreyta keramik jafnframt list-
inni?
— Já, ætli það ekki. Þó langar
mig alltaf út á sumrin og ef til
vill fer ég í brúarvinnu í sumar
eða einhverja aðra útivinnu.
— Ég kom á sýninguna þína í
Ásmundarsalnum í haust. Þú not-
aðir einhverja sérkennilega
tækni, sem ég man ekki eftir að
hafa séð á sýningum.
— Það var olíukrít. Þá fer mað-
ur hverja umferðina á fætur ann-
arri og fær út alls konar litbrigði.
Svo sprautaði ég lakki yfir svo
ekki þarf að hafa gler.
— Og þú notaðir landslag sem
uppistöðu í flestallar myndirnar
ef ég man rétt.
— Já, ég hef notað það sem
yrkisefni. Nú er ég að mála með
olíulitum og held áfram með
svipuð mótív. Mér lætur ekki að
mála abstrakt; mér finnst alltaf
eins og það vanti herzlumuninn,
þegar ég reyni að útfæra mynd
abstrakt. Svo ég held mig bara
að því að nota hlutlæg mótív.
Hitabeltisnótt
Framhald af bls. 7.
Stundum hataði Jeff föður
sinn. Á þeim stundum skildi hún
vel, að móðir hennar hafði skil-
ið við hann vegna andlegrar mis-
þyrmingar.
•—■ Við erum ekki á hlutafé-
lagsfundi. Þú þarft ekki að eyða
þessari ræðusnilld á mig, sagði
hún þurrlega. Reiði hennar rén-
aði, og í staðinn fann hún til
vorkunnar. Hann er veikur, og
læknirinn sagði mér að æsa hann
ekki, hugsaðj hún full af sjálfs-
ásökunum. Hún tók undir hand-
legg hans, og dró hann með sér
frá borðstokknum. Pat Houston
hékk ennþá um hálsinn á And-
ers.
Við dyrnar á samkomusal
skipsins þyrptust farþegarnir af
miklum ákafa í kringum Brook-
huis skipstjóra. Undrunar og
gleðihróp bárust frá hópnum, svo
að dimm og sterk rödd hans
heyrðist varla.
— Hvað gengur eiginlega á
þarna? spurði Jeff föður sinn,
er hann beindi för þeirra í átt-
ina að salnum.
— O, sosum ekkert, sagði
hann, og reyndi að látast annars
hugar. — Brookhuis er aðeins
að lesa upp svolitla tilkynningu,
smávegis breytingu á ferðaáætl-
ununni. Skipið verður í höfn í
nótt, og við ætlum að hafa smá
samkvæmi um borð. Þetta verð-
ur merkilegur atburður í sögu
eyjarinnar. Það eru að minnsta
kosti átta ár, síðan nokkurt skip
hefur verið hér í höfninni lengur
en átta klukkutíma.
Jeff þrýsti handlegg föður síns
af þakklæti og gleði. —■ Pabbi,
hrópaði hún. — Pabbi minn,
heimski gamli, pabbi minn, þú
hefur skipað svo fyrir, af því þú
veist hvað nokkrar klukkustund-
ir í viðbót hafa mikla þýðingu
fyrir mig.
Halden lét sem hann hlustaði
ekki á hana, en hún sá á því
hvernig yfirskegg hans bifaðist,
að hann hló með sjálfum sér.
Skeggið á honum var eins og
skott á ketti, sem horfir á fugl.
— ... meðan við erum að af-
ferma skipið sting ég upp á, að
þið skreppið öll upp í borgina.
Þar er margt skemmtilegt að sjá.
Klukkan ellefu væntum við, að
farþegar okkar komi aftur um
borð og sitji veizlu skipsins, og
væntanlega í sínu allra bezta
skapi. Gerið nú svo vel að snúa
ykkur til brytans, sem úthlutar
landgönguleyfunum. Þetta var
endirinn á ræðu skipstjórans.
— Langaði þig kannske að
láta mig skammast mín? spurði
Jeff og kippti óþolinmóð í hand-
legg föður síns.
— Nei, meisje. Þetta er aðeins
samningstilraun gamals manns.
Mér datt í hug, að ef ég gæfi þér
langa hitabeltisnótt, gætirðu
kannske hugsað þér að fórna mér
einni klukkustund af henni.
-—■ Þú ert.. . byrjaði Jeff, en
þagnaði þegar Anders kom til
þeirra. Hann hafði losað sig úr
faðmlagi Pat og því, sem var
jafnvel enn erfiðara, hávaðasöm-
um hóp planterkrustarfsmanna,
háværum kveðjum þeirra, vafa-
sömum bröndurum og boðum um
að koma og drekka með þeim í
klúbbnum. Þeir voru vinir hans,
og honum þótti vænt um þá;
hann var af þeirra sauðahúsi, og
hann var bundinn þeim sterkum
böndum sameiginlegrar vinnu og

GEGN HITA
OG KULDA
Þér fáiö einangrunarkostnaöinn
endurgreiddan á fáum árum
í spöruðu eldsneyti.
Þaö borgar sig bæöi fyrir yöur
sjálfa og þjóðfélagiö í heild
aö spara eldsneyti svo sem unnt
er, og þar aö auki er hlýtt hús
(vel einangrað) mun notalegri
vistarvera en hálfkalt (illa
einangraö).
STEINULL H.F.
7
Lækjargötu — Hafnarfirði — Simi 50975.