Vikan - 29.04.1965, Qupperneq 43

D
YASHICA
minister
Mest selda japanska myndavélin!
Hún er með innbyggðum cadium ljósmæli, fjarlægðarmæli, ljósopi f 2,8
og hraðastilli frá 1 sek. til 1/500.
YASHICA minester D er myndavél, sem hægt er að treysta. Við höfum
margra ára reynslu af vélinni og tökum fulla ábyrgð á henni.
Kostar aðeins kr. 3665.- með leðurtösku.
Biðjið um skýringarblað.
'A
D
a
SíMi 2 0313
LKIf
BANKASTRÆTI 4
um og köllum, en þeir, sem voru
kyrrir um borð og áttu að fara
til annarra hafna og annarra
plantekra, horfðu á brottför
þeirra athugulum augum.
— Eigum við að fá okkur svo-
lítinn bjór í klúbbnum? spurði
Grader, Maverick, meðan hann
þvoði sér um hendurnar í káetu
skipslæknisins.
— Ég er ekki Hollendingur.
Bjórþamb er einn af þeim fáu
löstum, sem ég hef aldrei lagt
mér til, svaraði Maverick.
— En hollenzka ginið þitt er
alveg prýðilegt.
— Þá skulum við fara beint
heim. Ég á ennþá nokkrar flösk-
ur, svaraði Grader. Hann var hár
og grannur, gáfulegur en þreytu-
legur, og ávalt höfuðlag hans og
fíngerðar mjóar hendur með Ijós-
um nöglum, ljóstruðu upp um
Javablóð í hollenzkum æðum
hans.
— Hvernig líður Bóbó? spurði
Maverick og rétti starfsbróður
sínum handklæðið.
— Dauður. Var fórnað á altari
vísindanna.
— Æ, æ! Of mikið prontosyl?
— Það held ég ekki. Of marg-
ar berklabakteríur, svaraði Grad-
er. Bóbó var einn af mörgum
litlum öpum, sem Grader gerði
tilraunir á í sambandi við far-
aldur af sérstakri tegund tauga-
veiki.
— Allt í lagi. Þá skulum við
fara, svaraði Maverick. Það var
ekki fyrr en þeir gengu fram
eftir auðum ganginum, að hann
mundi eftir Pat og stanzaði.
—- Heyrðu annars, sagði hann
ofurlítið feimnislega. — Væri
þér ekki sama, þótt ég tæki
stúlku með?
— Stúlku? Nei, mér væri sko
ekki sama, svaraði Grader. -—
Maður lifandi, ég er að deyja af
löngun eftir sæmilega skynsam-
legum viðræðum, og þú getur
ekki talað af viti, ef kvenmaður
er nálægt þér.
— Pat er ágæt. Hún getur
drukkið eins og rússneskur sjó-
maður.
Grader hugsaði þetta stundar-
korn, síðan hristi hann höfuðið.
Ef þú hefur nokkurn tíma átt
heima á svona guðsyfirgefnum
stað, létirðu þér ekki detta í hug
að hægt sé að gleyma því, að
stúlka sé stúlka. Nei, þakka þér
fyrir. Hún myndi trufla okkur
endalaust, og ég á einmitt sériega
skemmtileg sýnishom af miltis-
brandi til að sýna þér.
Maverirk gerði ekki frekari til-
raunir til að þröngva nærveru
Pat upp á starfsbróður sinn.
Hann vissi, hvað Grader hlakkaði
til þess dags, er Tjaldane kæmi
í höfn. Hann var stöðugt þurfi
fyrir læknisfræðilegar samræður
dg hafði alltaf einhverja sýkla
og bakteríur við höndina til þess
að sýna honum, og hann sýndi
þær með barnslegum áhuga, og
satt bezt að segja var Maverick
engu síður áfram um að missa
ekki af þessari vísindalegu
tveggja manna ráðstefnu. Hin
frumstæða rannsóknarstofa Gra-
ders með smásjánum, sýnishorn-
unum af hitabeltisbakteríum og
snýkjudýrum, og rólegar sam-
ræður um óráðnar læknisfræði-
legar gátur, var mikilvæg höfn
í rótlausu lífi Mavericks.
— Allt í lagi. Við skulum fara,
sagði hann.
Pat stóð við borðstokkinn og
horfði á þá ganga í land. Það var
fámennt á skipinu. Næstum allir
farþegarnir voru komnir í land,
nema Rittershjónin, sem sátu
kyrr í þilfarsstólum sínum, upp
á kant við allan heiminn, en
ánægð með návist hvors annars.
Frú Gould, með stráhatt og bóm-
ullarhanzka, staðnæmdist við
hliðina á Pat.
— Mér líður eins og gleymdri
regnhlíf, sagðj Pat án þess að
líta á hana.
— Hvernig líður gleymdum
regnhlífum? spurði frú Gould.
— Þær finna að þær eru ekki
neinum til gagns. Ég vildi, að ég
væri komin heim.
— Svona nú, stúlka mín, farðu
nú ekki að vorkenna sjálfri þér.
Ég beið eftir þér. Nú skulum við
taka carreta og skemmta okkur.
Skipsveizlan í kvöld verður
skemmtileg, skal ég segja þér,
sagði frú Gould glaðlega. Allt
hennar líf og allt hennar starf
var fólgið í því að vera glaðleg.
Hún hafði grafið eiginmann sinn
og misst fjögur börn á eyðistöð-
um, þar sem hún hafði eytt æv-
inni. Hún hafði lifað af hallæri
Kína og flóðbylgjur Indlands,
VIKAN 17. tbl. 43