Vikan - 03.06.1965, Side 10

Sumarauki í Suðurlöndum
8. og síðasti hluti
Eftir Gísla Sigurðsson
Þannig er Florence nútímans, séð ofan af torgi Michelangelos.
Byggingarnar sem standa uppúr, eru Gamla höllin (t.v.) og
dómkirkjan Santa Maria del Fiore. Styttan á torginu er hin
fræga Davíðsmynd Micheiangelos.
Snarbrattar hlíðar urðu eins og virkisveggur fyrir
suðrinu og voru kærkomin tilbreyting eftir flatneskju
Pósléttunnar. Það hafði tekið marga klukkutíma að þræða
asfaltvegina gegnum þann aldingarð, sem naumast ó
sinn líka í gervallri Evrópu. Þar sló menn í sannleika
sagt marga hestburði af rúsínum á dag eins og Ameríku-
agentar lugu að trúgjörnu sveitafólki ó íslandi ó öld-
inni sem leið. Þar rækta menn tóbak og aldini og hvert
sem litið er verður ekkert séð annað en endalaus breiða
af gróðri og trjóm. Unz fjalllendið tekur við og sléttuna
þrýtur; Appenninafjöllin.
Þorpið stóð við veginn eða öllu heldur sín húsaröðin
hvorum megin við hann og brattar vínviðarhlíðar ó bóða
Tvær stórfrægar, gamlar bygging-
ar í Florence: Gamla höllin, með
turninum, sem eitt sinn var að-
setur Medici-ættarinnar og nær á
myndinni Uffizilistasafnið, eitt
stærsta listasafn heimsins.
Skírnarkapellan, kirkjuturn Giottos og kirkjan Santa Maria
del Fiore mynda merkilega góða heild, enda þótt sumt sé í
rómverskum stíl, sumt í gotneskum og sumt í Endurreisnar-
stíl. Grundvöllurinn að kirkjunni var lagður árið 1296.
vegu. Þar stóð yfir uppskeruhátíð. Mannfagnaður á ítalska
vísu, afgamlar erfðavenjur, vínuppskerunni lokið. Og nú
dansaði fólkið á malbiki vegarins eins og ekkert væri
sjálfsagðara og gestrisnir heimamenn gripu vínberjaklasa
af borðum meðfram húsveggjum og réttu innum bílglugg-
ana. Þvílík stemming í plássinu; allir töluðu eins og þeir
ættu lífið að leysa. Töluðu og hlóu og stúlkurnar voru í
sínum litríkustu kjólum.
Héraðið handan fjallgarðsins heitir Toscana og þar
eru líka brattar hlíðar með vínviði og lítil þorp niðri í
dalskorningunum, þar sem vegurinn hlykkjast. ,, í ger-
völlum heiminum, svo vítt sem gnæfir hvelfing himins-
ins, er ekkert land svo fagurt", segir sagnaritarinn Plíníus
hinn eldri um þetta land. Hverjum þykir sinn fugl fagur.
Hinsvegar get ég vel tekið undir það, að landslag ( Tosc-
ana er með því fegurra, sem ég hef séð. Á þessum sunnu-
dagseftirmiðdegi var hvíldardagurinn hátíðlegur haldinn
þarna í vínyrkjuþorpunum, þar sem þeir framleiða Gianti,
þetta nafntogaða rauðvín. Fólkið var hvorki að vasast f
byggingarvinnu né ferðalögum,- í hverju þorpi var mann-
söfnuður á þorpstorginu og allir voru í hávaða samræð-
um og virtust skemmta sér svo vel. Kvenfólkið var stund-
um að labba dálítið sér, en karlþjóðin hélt sig í námunda
við krárnar. Það sýndist vera líkt og ein samhent fjöl-
skylda í hverju þorpi og hver getur verið að kúldrast inni
JQ VIKAN 22. tbl.