Vikan - 15.07.1965, Blaðsíða 2

FERÐATRYGGINGAR okkar tryggja
yður fyrir alls konar slysum, greiða yður dag-
peninga verðið þér óvinnufær svo og örorku-
bætur, ennfremur 'murt fjölskyldu yðar greiddar
c
dánarbætur.
FERÐATRYGGINGAR okkar eru mjög
ódýrar, t. d. er iðgjald fyrir 100.000,00 króna
tryggingu, hvernig sem þér ferðist innan lands
eða utan í hálfan mánuð AÐEINS KR. 89.00.
Lögin um félagsheimili þóttu
á sinum tíma hin merkustu. Þaö
var gert ráð fyrir félagsheimilun-
um sem menningarauka og sama-
stað fyrir leiklist, fundahöld og
hvers konar hollar skemmtanir
án áfcngis. Það var viða vand-
kvæðum bundið að halda uppi
skemmtanalifi i dreifhýlinu og
margir töldu, að félagsheimilin
mundu draga eittlivað úr fólks-
flóttanum úr sveitunum. Ekki
veit ég, hvort þau hafa gert það,
en hitt er vist, að skemmtana-
hlutverkinu hefur verið sinnt.
Þar eru sem sé haldin þessi við-
frægu sveitaböll, sem vel flestir
kaupstaðaunglingar þekkja og
eru í þeirra augum mjög eftir-
sólcnarverður hlutur. í Reykja-
vík er skemmtistöðunum lokað
fyrir þessa aldursflokka, vegna
þess að það er ekkert púður í
því að fá inn fólk, sem aldurs
vegna fær eklci að kaupa brenni-
vin opinberlega. Þessi blessuð
hörn yrðu að drekka sitt vín
i bilunum og úti undir berum
himni ef þau kæmust ekki i
félagsheimili dreifbýlisins. Þá
stendur ekki á þvi að þeim sé
hleypt inn né heldur að standi
á þvi að einliverjir góðlijartaðir
menn selji þeim vín. Félagsheim-
ilin skulda einhver ósköp og
þau þurfa að afla tekna. Pen-
ingar kaupstaðaunglinganna eru
jafngóðir og frá liinum. Um leið
og skólum er lokið, taka ungling-
ar úr Reykjavík að streyma á
dansleiki i félagsheimilum fyrir
austan fjall. Þangað koma þau
á gallabuxum og öðrum þeim
klæðum sem liingað til hafa
flokkast undir vinnuföt. En víð-
ast er ekkert um þetta fengizt;
strákar og stelpur veltast pöddu-
full út úr bílunum og beint inn,
þar sem brátt logar allt i slags-
máluin og ineiri og minni
skemmdir verða í hvert sinn.
Ég veit dæmi um, að prúðbúnir
sveitaunglingar liafa orðið fyrir
ósvífnu aðkasti frá dröbburum,
sein fremur hefði átt að setja
undir lás og slá en lileypa þeim
i samkomusali. Forsvarsmenn
liafa sagt mér, að það verði að
hleypa skrílnum inn; annars
grýti hann húsin og mölvi rúð-
ur. Geti jafnvel valdið slysum og
fái lögreglan ekkert við það
ráðið. Þarna sýnist skríllinn al-
gerlega liafa náð völdum í félags-
heimilum sveitanna, að minnsta
kosti að sumrinu og má segja,
að aurasjónarmiðin hafi gert
þessar stofnanir helzt til ris-
lágar. GS.
SAMVIINNUTRYGGINGAR
Ármúla 3 — Sími 38500.