Vikan - 15.07.1965, Blaðsíða 16

NY FRAM HALDSSAGA
. Hér hefjum viö á ný framháldssöguna um Angelique, vinsœlustu
framhaldssögu, sem Vikan hefur nokkru sinni flutt. 1 fyrstu bókinni,
sem þegar hefur veriö birt í Vikunni, kynntumst Viö Angelique sem
barni í heimahúsum, heima í gamla, hrörlega kastalanum í Monteloup,
þar sem hún lék sér meö börnum leiguliöanna, sem hún kallaöi englana
sína og hlaut af nafniö „Marquise des Anges“ — Markgreifafrú engl-
anna. Viö fylgjum henni og fööur hennar til fundar viö ráösmanninn
Molines, sem réöi fyrir búrekstri á nágrannaóöálinu du Plessis, sem
var í eign frændfólks de Sancé baróns, fööur Angelique, og kynnumst
því, aö strax barn aö áldri, hefur Angelique nœma tilfinningu fyrir
verzlun og viöskiptum. Samningar Molines og de Sancé leiöa til þess
aö Angelique og systur hennar, Hortense og Madelon, fá þaö uppeldi
sem á þessum tímum, ofanveröri sautjándu öld, var táliö nauösynlegt
'héldrimannadætrum í Frakklandi: AÖ ganga í klausturskóla.
.. Skömmu áöur en Angelique fer í skólann, er hún, nánast fyrir tilvilj-
un viöstödd veizlu á óöálssetrinu du Plessis hjá frændfólkinu, sem lítur
niöur á de Sancé fjölskylduna og fyrirlítur hana. Angelique er þar höfö
aö háöi og spotti og foröar sér þar út fyrir vegg, til aö vera ekki fyrir,
en kemst þá aö því fyrir tilviljun, aö flestir þeirra, sem staddir eru í
þessu samkvæmi hafa á prjónunum ráöageröir um aö ráöa konunginn,
Lúövík XIV af dögum og sömuleiöis ráögjafa hans og kennara, Mazarin
kardinála. De Condé prins er næstráöandi í þessari ráöagerö, og Ange-
lique horfir á hvar hann felur öskjuna meö eitrinu, sem nota á viö
ódœöiö, ásamt undirskrift flestra þeirra aöálsmanna, sem ætla aö táka
þátt i samsœrinu, i kistli og lokar hann ofan i skrifboröi. Þegar her-
bergiö er oröiö tómt, skríöur Angelique inn, nemur kistilinn á brott
og felur hann í litlum, holum gerviturni, sem aöeins er til skrauts á
höllinni.
Þegar hún <hefur veriö tiltekin tíma i klausturskólanum er hún sótt,
þvi nú hefur henni veriö fundinn brúögumi. Hún hefur áldrei séö hann,
en fréttir fljótt aö hann sé öllum mönnum Ijótari. Hann er dragháltur
og annar vangi hans bókstaflega ónýtur; stórskemmdur meö hryllilegu
öri. Þar aö auki er þaö á állra vitoröi, aö de Peyrac greifi hefur selt
sig djöftinum, eöa hvernig ætti hann annars aö fara aö því aö búa til
gull og heilla til sin konur? Angélique þverneitar aö hafa nokkur sam-
skfipti viö þennan mann, en Molines, ráösmaöur du Plessis, gefur henni
í skyn, aö ef hún veröi ekki góöa barniö og hlýöi, muni faö'vr hennar
veröa geröur gjáldþrota.
Og Angélique slœr til.
De Peyrac, sem á heima í Toulouse, í Suöur-Frakklandi sendir vin
sinn, d’Andijos markgreifa, noröur til Púitou til aö giftast Angelique
l slnu umboöi. Þar er háldin dýröileg brúökaupsveizla, en aö því loknu
færir d’Andijos meistara sínum og húsbónda, de Peyrac greifa, brúöi
sína suöur til Toulouse. Þau eru síöan formlega gefin saman i hjónáband
þar og framkvœmn þá ath'ófn biskupinn í Toulouse, Frontenas.
Angelique sér þegar l staö, aö engu hefur veriö á eginmann hennar
logiö. Hann er Ijótari en hún haföi nokkru sinni getaö ímyndaö sér,
og hún veröur enn meiri skélfingu lostin. En hann fer sér ékki aö neinu
óöslega. Kemur til hennar á brúökaupskvoldiö og segir Kenni, aö hann
astli ekki aö táka neitt þaö meö illu, sem hann fái ekki rrieö góöu, en
segir henni jafnframt, og byggir þaö á fyrri reynslu sinni, aö hún muni
áöur en yfir lýkur koma til hans og biöja um ást hans.
Nú líöur og bíöur og fátt gerist í ástamálum Angélique og de Peyrac.
Hinsvegar kemst hún aö því, aö hann stundar efnafrœöirannsóknir í
höll sinni óg rekur þar aö auki gullnámwvinhslu. Erkibiskupinn öfund-
ast mjðg yf 'vr auöoefum hans og télur víst, og byggir þaö á framsögn
auötrúa munks, se m hann hefur í þjónustu sinni, aö de Peyrác hafi
fundíö vizkusteininn eöa eitthvaö annaö slikt, sem geri honum fært
JQ VIKAN 28. tbl.