Vikan - 15.07.1965, Blaðsíða 49

SunfiesK
APPELSÍN
SÍTRÓ N
LI M E
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
þá í loftinu. Vifturnar snérust,
hundruð framandi radda, hróp
og hávaði frá höfninni útifyrir
var brúðarmars Jeff Halden.
Skipstjórinn flæktist aðeins einu
sinni út í Líknargjafann þjáðra
þjóða, þann sem kyrrir vind og
sjó, en komst á rétta leið aftur,
þegar hofmeistarinn hóstaði
vandræðalega og frú Gould hvísl-
aði að honum, svo lítið bar á. Jeff
kallaði ,,já,“ áður en hún var
spurð en Anders Andersson var
svo gersamlega utan við sig,
vandræðalegur, gangtekinn og
ruglaður, að hann fylgdist ekki
með, og Charley, sem var vígslu-
vottur hans, og Mynheer Van
Halden, urðu næstum að neyða
hann til að lýsa því yfir, að hann
tæki Josephine af fúsum vilja
sér fyrir löglega eiginkonu.
Tjaldane átti að sigla klukkan
átta; vélarnar voru í gangi og
skekta hafnsögumannsins bund-
in við kinnunginn og Tjaldane
var tilbúin að leggja úr höfn. En
nú var klukkan næstum tuttugu
mínútur yfir átta, og Brookhuis
skipstjóri orðinn óþolinmóður.
Bjallan hljómaði áköf og sendi
alla gesti í land. Það var enginn
tími né staður fyrir stór orð
og tilfinningasamar kveðjur milli
Jeff og föður hennar.
— Gættu þín nú vel, pabbi
minn.
— Anders, þú verður að halda
í taumana. Gefðu henni svolítið
eftir, en ekki of mikið. Hún á
það til að bryðja mélin og þá er
ekki hægt að ráða við hana.
— Ég skal gera mitt bezta,
Mynheer. Ef þetta verður eins
auðvelt og að reka plantekru . .
— Og gleymdu ekki að taka
meðalið þitt reglulega, pabbi.
Tuttugu dropa fyrir hverja mál-
tíð . . . .
— Ég myndi láta bólusetja
hana við taugaveiki, áður en ég
flytti hana til Lombok, Anders.
Það er öruggara — þar sem þú
mátt vera viss um að hún verð-
ur með nefið inni í hverri kompu
— Allir í land, allir í land, all-
ir í land!
— Ég verð að fara til plant-
ekrunnar undir eins, Mynheer;
það verður sjálfsagt allt í óreiðu
þar þangað til nýju kúlíarnir
hafa komið sér fyrir ....
— Jæja, þetta verða svolítið
óvenjulegir hveitibrauðsdagar,
en þetta er ykkar val, börn ....
— Við skulum vinna það upp,
þegar við förum í frí og heim-
sækjum þig, pabbi minn ....
-— Allir í land! Síðasta skipti!
Allir í land!
Allt í einu sá Jeff ekkert fyrir
tárum. — Fyrirgefðu mér, pabbi,
að vera svona sjálfselskufull,
hvíslaði hún i eyra Haldens. —
Ég gat ekki að því gert ....
— Flýttu þér í land kálfurinn
þinn, svaraði hann. — Þú hefur
þegar kostað skipafélagið nægi-
lega mikið með öllum þessum
töfum ....
— Vertu sæll, Mynheer, og
þakka þér fyrir .... fyrir allt.
— Vertu sæll. Farið þið nú í
land. Jeff, meisje. —- Ertu ham-
ingjusöm?
— Spurðu ekki svona heimsku-
lega, pabbi.
— Þá er ég hamingjusamur
LILJU
LILJU
LILJU BINDI
ERU BETRI
Fást í næstu búð
UhfCFRÚ YNDISFRÍÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá. N ö A.
HVAR ER ORKIN HANS
haff er allfaf raml lclkurlnn i hinnl Yml-
Jsrriff okkar. Bún hefnr fallff Brklna hani
Nóa elnhvera itaffar 1 hlafflnu'or helttr
Eóffum verfflaunum handa telm, eem rettir
funðlff ffrklna. Terfflaunln .em ítór kon-
fektkasjl, ínilnr nt hezta konfekU, or
framleiffanðinn er auffvltaff SteífwUifferff*
Jn Bóf..
NÓA?
Nafn
Helmlll
örkin ef l Wfc
Bíffart er dregtff var hlaut vexfflaunlnj
Jón Einarsson,
Urðarstíg 5, Rvík.
Vinninganna má
Vikunnar.
vitja
í skrifstofu
28. tbl.
VIKAN 28. tbl.