Vikan - 15.07.1965, Blaðsíða 12

/-----------------------------------.
JÖNAS
ÞORBERGSSON
FYRRV.
ÚTVARPSSTJÖRI
80 ÁRA
Hvaða tímabil liðinnar ævi
minnar gæti ég framast hugs-
að mér að lifa upp aftur.
Við bræður, Þorbergssynir,
Hallgrímur, Jón Helgi og ég
vorum fæddir á Helgastöðum
I Suður-Þingeyjarsýslu á 9.
áratug næstliðinnar aldar,
sem talinn var einna óblíðast-
ur um veðurfar á öldinni, með
samfelldum hafísum og gras-
bresti. Ég var yngstur og þeg-
ar ég var 8 ára andaðist móð-
ir okkur úr brjóstberklum.
Við það sundraðist heimilið og
við bræður hröktumst eftir
það allan okkar uppvöxt hjá
vandalausum húsbændum.
Móðurbróðir minn, sem stund-
aði vinnumennsku hafði mig
á sínum vegum næstu þrjú
árin, unz hann þá sjálfur and-
aðist, einnig úr brjóstberklum.
Ég svaf hjá honum fram und-
ir andlátið og komst ekki hjá
því að smitazt sjálfur af þess-
um sama sjúkdómi. Um ferm-
ingaraldur tóku berklarnir
sig upp í hálskirtlum og
kipptu úr líkamsvexti mínum,
svo að ég tók ekki út eðlileg-
an vöxt fyrr en á 22. aldurs-
ári. En veikin rjátlaðist af
mér.
Af því, sem hér var greint,
má það ljóst verða, að megin-
störf mín í uppvextinum urðu
hjáseta með kvíám og smala-
mennska á sumrum og búf jár-
hirðing á vetrum, auk þess
sem ég vann að heyskap og
öðrum bústörfum eftir mætti.
Um kaup var ekki að ræða,
utan nauðsynlegustu flíkur og
Framhald á bls. 43.
w------------------------y
Þá var
gaman
að lifa
(-----------------^
LILJA
BJÖRNSDÓTTIR
HRAFNISTU,
73 ÁRA
Þessari spurningu er
mjög auðsvarað frá
minni hendi. Það er án
alls, efa það tímabil, sem
ég var gift og þurfti að
annast bömin. Það em
allir að tala um það nú
til dags, hvað það sé
erfitt að eiga börn. Þar
er ég alls ekki á sama
máli. Að vísu getur það
stundum tekið á skapið
og taugamar. En ánægj-
an, sem þau veita for-
eldrunum er margfalt
virði þessa erfiðis, sem
leggja verður á sig. Ég
endurtek það, að hjóna-
bandsárin mín em ein-
hver ánægjulegasti tími,
sem ég hef lifað.
\_______________________y
ÞORVALDUR
KLEMENSSON,
GRUND, 74 ÁRA
Já, hvar ég vildi helzt stanza
á lífsleiðinni. Það þarf nú
helzt umhugsunarfrest til að
svara því. Ég hefi held ég allt-
af séð sólskin um dagana eða
reynt að sjá það. En sennilega
er mér Ijúfast að hugsa til
þeirra daga, er börnin mín
voru í bernsku. Það var mín
Ég er ekki lengi að ákveða,
hvar ég vildi helzt staldra við
á lífsleiðinni, ef mér stæði
það til boða. Mín beztu ár
voru frá 24 ára til þrítugs. Þá
var ég að læra prent hjá
Davíð Östlund. Ég hafði aldrei
lært neitt áður, enga skóla-
göngu hlotið. Nú það voru
auðvitað margir, sem reyndu
að fá mig ofan af þessu upp-
átæki. Hvað átti ég fullorð-
inn maðurinn að gera með að
fara að læra? Nú ég dreif mig
nú samt í þetta og hef aldrei
séð eftir því. Námið átti að
taka f jögur ár, en ég varð að
vera þau sex, af því að ég
hafði enga menntun fyrir.
Sérstakega kom þetta mennt-
unarleysi mitt niður á réttrit-
uninni, en auðvitað verður
prentari að kunna eitthvað í
henni. Já ekki voru prófark-
irnar mínar víst alltaf sam-
kvæmt stafsetningarreglun-
um. Ég vann svo í 12 ár hjá
Davíð og fór þá til Odds
Björnssonar á Akureyri og
var þar einnig í 12 ár. Þá fór
heilsan að bila, ég þoldi ekki
prentverkið. Þaðan fór ég
hingað suður og hef verið hér
síðan við ýmis störf. Ef ég
ætti þess kost að mega upp-
lifa eitthvað af því, sem á dag-
ana hefur drifið, þá yrðu það
áreiðanlega þessi námsár mín.
HELGI
STEFÁNSSON
GRUND, 86 ÁRA
heitasta ósk, að geta séð fyr-
ir þeim eitthvað framyfir
fermingu. Það hafa þá verið
árið frá 26 og fram undir fer-
tugt, sem ræðir um. Ég gifti
mig á afmælisdaginn minn,
þegar ég var 25 ára, svo að
þegar ég var fimmtugur, átti
ég silfurbrúðkaup. Ennfremur
hafa öll börnin mín verið
skírð þennan dag. Já það var
gaman að lifa á þessu tíma-
bili, þá var maður ungur og
fullur af áhuga og fjöri. Það
er þá ekki þar með sagt, að
þetta hafi verið tómur dans
á rósum. Það gat oft verið
erfitt að standa í sjóróðrum
frá Grindavík og það stundum
í misjafnri veðráttu. Já, það
er margs að minnast frá þess-
um dögum. Þá hafði maður
mest að lifa fyrir, átti góða
konu og falleg börn, sem hug-
urinn stóð til að geta komið
sem bezt til manns. Á þessum
árum bað ég oft til guðs að
láta ósk mína rætast og það
verð ég að segja, að ég hef
verið ríkulega bænheyrður.
Ég held, að ég hefði ekkert
á móti því að lifa upp aftur
þetta tímabil ævinnar.
VIKAN 28. tbl.