Vikan - 19.08.1965, Qupperneq 11

VEIKARl AÐIUNN
ingin fer fram, en það er alger misskilningur. Það á alltaf
að segja nafn karlmannsins fyrst. Við kvenfólkið höfum rétt
á því að vera kynntar á eftir. En það eru undantekningar
frá þessu eins og öðru. Ef á að kynna roskinn mann og unga
stúlku, er nafn hennar sagt á undan. í þessu eins og öðru
berum við virðingu fyrir aldrinum. Og auðvitað á alltaf að
fylgja handaband við kynningu.
— Það er alls ekki óalgengt að sjá kvenfólk með rúllur í
hárinu, og það á almannafæri og jafnvel við afgreiðslustörf.
Er þetta í lagi frá fagurfræðilegu sjónarmiði?
— Nei, þetta er eitthvað það ósmekklegasta, sem ég sé
hjá kvenfólki, það er engu líkara en þær haldi, að þetta sé
i tízku, jafn ljótt og það er. En það er margt annað og ekki
siður, sem er ábótavant, til dæmis það að bera naglalakk á
sokka, þegar kemur lykkjufall á þá. Þá er það alveg furðu-
legt, hvað afgreiðslufólk leyfir sér i ýmsum málum. Tökum
lítið dæmi úr verzlun. Ég fer inn og kaupi mér einn lakkrís-
borða. Stúlkan gripur hann með hendinni og réttir mér hann.
Hvað veit ég um, hvað hún hefur verið að gera rétt á undan?
Hún tekur við óhreinum peningum og veður síðan í vöruna
með höndunum. Þessi sóðaskapur er líka til i fleiri myndum.
Ég hef oftar en einu sinni orðið áhorfandi að þvi á skemmti-
stöðunum, að stúlkur koma út af salerninu og ganga beint
fram í sal án þess að þvo sér um hendurnar. Þetta er ótrú-
legt en satt.
—■ Já, þér minntuzt á dansstaðina. Einhverntíma heyrði
ég, að allir karlmenn ættu að standa upp, ef dama færi frá
borðinu. Er það virlcilega rétt?
— í vissum tilfellum já. Ef þið farið til dæmis fjögur út
að borða, er það sjálfsagt, að karlmennirnir standi upp, ef
dama þarf að fara frá borðinu. En sé um stærri hóp að ræða,
horfir málið öðru vísi við, þá mundu þeir herrar, sem næstir
eru standa upp.
■—• En nú kemur kvenfólk að borðinu, eitthvað kunnugt
fólkinu, á herrann þá að standa upp?
— Já, alveg sjálfsagt. Hann á þá að bjóða þeirri aðkomnu
sæti og jafnvel bjóða henni drykk.
-—• Og það jafnvel þótt hann sé ekkert hrifinn af heim-
sókninni? Stundum er þetta nú bara gert í þeim tilgangi að
snikja sér vin?
— Það hlýtur náttúrlega að fara eftir félagahópi hvers og
eins, hverjum hann býður að borðinu. Ef maðurinn hefur
valið sér félaga, sem eru af þessu sauðaliúsi, getur hann sér
sjálfum um kennt, ef þeir fara að gerast nærgöngulir. En það
má segja, að skylt sé skeggið hökunni i þessum efnum, menn
velja sér oftast félaga eftir sjálfum sér.
— Er nú kvenfólk yfirleitt hrifið af öllu þessu dekri og til-
standi í kringum sig áf herrans hálfu? Vill það ekki alveg
eins vera laust við allt umstang?
— Það er okkur kvenfólkinu að kenna eða þakka, hvernig
þið karlmennirnir komið fram við okkur. Þrátt fyrir alla
kvenréttindabaráttu, jafnrétti í launum og annað, erum við
konurnar og viljum vera veikari aðilinn í samskiptum við
karlmennina. Við viljum láta stjana dálitið við okkur. Svo
hugsa ég nú, að flestir karlmenn vilji sýna riddaramennsku
i samskiptum við veikara kynið. Annars er það undir hverri
stúlku lcomið og hennar framferði og siðum, hvernig karl-
maður um^engst hana. Það getur verið, að hann sýni einni
stúllcu fyllstu kurteisi, þótt hann sýni annarri ekki það sama.
Það fer allt eftir framkomu hennar. Það hlýtur að vera ákaf-
lega þreytandi að reyna að vera kurteis við stúlku, sem er
það ekki á móti.
— En ef við snúum okkur nú að borðhaldinu. Nú eru á-
kaflega miklar og flóknar reglur um borðsiði á skemmtistöð-
unum, sem yrði of langt mál upp að telja. En það er eitt, sem
mig langar til að fá vitneskju um. Er það sæmandi að reykja
milli rétta?
-— Nei, það er dónaskapur að reykja, áður en máltiðinni
er lokið, sama hvort kvenfólk eða karlmenn eiga þar í hlut.
Það eru margir, sem þola illa tóbaksreyk, og það getur eyði-
Framhald á bls. 40.
ugir ræðast við. Það er alls engin kurt-
eisi að þúa bláókunnugt fólk.
Þegar út á gólfið er komið, á herrann
að byrja á að kynna sig. Svo er sjálf-
sagt fyrir hann að halda uppi sam-
ræðum við dömuna, meðan þau dansa.
Svona á ekki að leiðast úti á götu. Það
er herrann, sem á að leiða dömuna en
ekki öfugt.
Kennarinn ætti að temja sér að þéra nem-
endur sína og ætlast til þess sama af þeim.
Það er engin ókurteisi að neita víni, en þrátt
fyrir það er engin þörf á að hrópa upp, að
maður drekki ekki.
í stórum samkvæmum er ekki þörf á að
kynna fólk sérstaklega, enda yrði það ill-
framkvæmanlegt. En í smærri boðum er
það sjálfsagt.
ViStal: Sigurgeir Jónsson
VIKAN 33. tbl.