Vikan - 19.08.1965, Blaðsíða 22

Þetta er vegurinn til freisins: JarSgöngin milli austurs (vinstra megin ó myndinni) og vesturs urðu 150 metra löng og 30 metra djúp og lógu und-
ir múrinn, undir dauða-beltið. Þau liggja meðfram gömlum flóttamanna jarðgöngum, sem voru sprengd, vegna þess að njósnarar fundu þau. Tuttugu
og þrír voru teknir ó flóttanum, þrjór stúlkur komust undan.
Ein kvennanna úr hópnum er lótin síga
niður í göngin.
Erfiðasta augnablikið er komið, nú verður hún að fara
niður í jarðgöngin, alein vegna þess að það er of þröngt
fyrir tvo. Hún stendur í garðskýlinu við Strelitzer Strasse
55, hlustar ó hvíslandi róðleggingar fró einum hinna þrjó-
tíu, einum af óþekktu hjólparhellunum. Augu hennar sýna
ofsahræðslu, en munnsvipurinn er ókveðinn. Svo fær hún
skipun um að leggja af stað: — Nú . . . ! Móðirin beygir
sig niður að henni, hvíslar einhverju að henni og klæðir
hana úr hlýrri kópunni.
Só fyrsti af hinum 57, 71. órs gamall maður í
erfiðasta kafla jarðgangnanna, — þar var allt-
of loftlítið og of mikið vatn.....
Bjargað ... I Síðasti kaflinn í jarðgöngunum,
vestanmegin, var 13 metra djúp gryfja, lóðrétt.
Einföld lyfta, timburfjöl og tveir kaðlar, dró

22 VIKAN 33. tbl.