Vikan - 19.08.1965, Blaðsíða 45
'hafði hann ekki heyrt neitt frá
barnsræningiunum síðan á föstu-
daginn?
Bruno kom tii hans og filkynnti,
að það væri síminn til hans. — Það
■er utanbæiarsamtal, herra Paxton.
Ég býst við, að það sé faðir yðar.
— Hvað kemur næst? muldraði
Andy um leið og hann fór inn til
að svara.
Það var eingöngu af áhyggjum
vegna sonar hans, sem faðir hans
hringdi.
— Hvernig líður þér, sonur minn?
spurði faðir hans. — Ég hef verið
að reyna að hafa upp á þér síðan
í gær, en af einhverri ástæðu tókst
mér ekki að hafa upp á þér. Mig
langaði að vita, hvort ég gæti hjálp-
að þér með nokkuð. Andy hélt að
svo væri ekki.
— En þú veizt, að ég hef lagt
örlítið til hliðar. Það er ekki mikið,
en ef þú þarft á því að halda, þá
máttu nota það eins og þitt eigið
fé. Og þar að auki get ég selt hús-
ið . . .
— Þakka þér fyrir, pabbi, ég held
að þess þurfi ekki, en mér þóttii
gott að heyra í þér.
— Segðu bara til, ef ég get eitt-
hvað gert, hélt pabbi hans áfram.
— Og Andy . . . Þegar allt er komið^
í liðinn aftur, finnst mér að þú ætt-
ir að koma heim ásamt fjölskyld-
unni, þá getum við farið í veiði-
ferð saman. Það er mál til komið
að strákurinn kynnist afa svolítið.
Andy lofaði því. Hann var mun
hressari við að finna traust föður-
ins á að allt yrði gott á ný og
Andrew litli gæti átt með þeim ham-
ingiusama framtíð.
Um miðdegisverðarleytið varð þó
nokkuð uppþot, þegar hraðsendill
kom með bréf til Andys. Það var
krafa um lausnarfé, en átti ekkert
sameiginlegt með fyrri bréfunum og
lykilorðið „Næturgali" kom hvergi
fyrir. Andy sá sér til gremju, að
þetta var falsbréf, og lét lögregt-
una hafa það. Það var ekki það
eina, sem gerðist í þá áttina þann
daginn. Undir kvöld gripu tveir
leynilögreglumenn mann, sem var
að reyna að klöngrast yfir múrinn
umhverfis garðinn. Hann var með
bréf, þar sem hann heimtaði lausn-
arfé. f Ijós kom að þetta var geð-
truflaður maður, sem hafði áður
sent þekktu fólki hótunarbréf. Blaða-
mennirnir höfðu lagt lestrarstofuna
undir sig og notuðu sér þessi atvik
eftir beztu getu, en létu Andy ann-
ars f friði í fullvissu þess, að þeir
vissu jafnmikið og hann.
Andy var eirðarlaus og niður-
dreginn, þegar hann settist við mið-
degisverðarborðið ásamt Lissu. Hon-
um kom þægilega á óvart, að sjá
stól tengdamóður sinnar standa
auðan, en forðaðist að spyrja nokk-
uð út f það. Ef til vill bar hann
innst inni ótta um, að hún myndi allt
í einu skjóta upp kollinum, ef hann
spyrði. Þegar þau voru setzt, kom
Bruno inn og kveikti á sjónvarps-
tækinu. Andy horfðl spyrjandl á
Lissu. — Einn blaðamannanna sagði.
að við ættum að sjá fréttasending-
wrra, útskýrði Lissa. — Hann vildi
e'kki segja hversvegna.
Það var þegar farið að útvarpa
ffréttunum. Þulurinn var að segja
ífrá járnbrautarslysi . . . Ráðuneyti
sagði af sér . . . Jarðskjálfti í S-
Ameríku. Andy einbeitti sér að
imatnum og hugsaði um vandamál
sfn. Allt í einu greip Lissa í hand-
ILegg hans.
— Andy! Það er mamma!
Andlit tengdamóðurinnar skein
•við þeim með vandlega hugsuðu
feimnisbrosi.
Þulurinn sagði: — I kvöld höfum
við fengið frú Ivora Deane í heim
sókn. Ommu hins horfna barns
'Paxtonhjónanna. — Frú Deane, þér
komið hingað í alveg sérstöku til-
efni, er ekki svo?
Jú, einmitt, sagði móðir Lissu. —
Eg er mjög þakklát fyrir, að það
ihefur náð fram að ganga . . . Ekki
aðeins þakklát vegna sjálfrar mín,
Iheldur einnig vegna Lissu, dóttur
iminnar, og að sjálfsögðu vegna
Andrews litla.
Myndavélin sogaði hana til sfn
og sýndi nærmynd af henni: — Það
:sem ég ætla að segja, er bón til
þeirra, sem hafa rænt barnabarni
mínu. Ég vona að þeir heyri til mín,
hvar sem þeir eru. Ég grátbið ykk-
ur að skila Andrew aftur heilum og
'höldnu, áður en þið kremjið hjarta
vesalings móður hans. Rödd henn
■ar skalf: — Ég bið ykkur að sýna
miskunnsemi . . . Ef þið aðeins gæt-
■uð séð, hversu niðurbrotin af sorg
■og örvæntingu þessi hughrausta
•unga móðir er, mynduð þið ekki
hika eina sekúndu við að skila barn-
inu aftur. Ivora Deane rak vasa-
klútshornið upp í augnakrókana. —
Hugsið eitt andartak um ykkar eig-
in móður . . . Minnizt þess, hve ó-
■eigingjörn hún gaf ykkur allt, án
þess að krefjast nokkurs f staðinn . .
Og miskunnið ykkur yfir þessa ör-
væntingarfullu móður, sem er niður-
brotin á sál og Ifkama.
— Drottinn minn sæll og góður,
þetta getur ekki verið satt, hvfslaði
Lissa og það fór hrollur um hana.
Framhald í næsta blaði.
í fullri alvöru
Framhnld af bls. 2.
hér voru stúlkur á ferð. Ekki
kvað kunninginn sér hafa verið
mögulegt að dæma kynferði
unga fólksins eftir klæðnaðinum.
Öll þrjú klæddust gallabuxum,
víðum að neðan og leðurjökk-
um.
Það er víst af sem áður var,
að ungar stúlkur lögðu sig i
líma við að rækta með sér hina
kvenlegu eiginleika. Og svo kór-
ónaði kunninginn söguna, þeg-
ar hann sagði mér frá þvi, að
ekki fengjust síðbuxur á konur
þarna i útlandinu nema með
buxnaklauf. Þar er öfugstreymið
farið að keyra um þverbak.
milfl- 06 HTMmMI M
KÁPUR Glæsilegt úrval
Nýjar sendingar vikulega
D RAGTIR
HATTAR BERNHARÐ LAXDAL
HANZKAR Kjörgarði
TÖSKU R BERNHARÐ LAXDAL
Akureyri
VIKAN ». »1.