Vikan - 19.08.1965, Side 41

meS eins og það er kallaS. Þetta
er sjónarmiS, scm ég fæ aldrei
skiliS, og er ég þó engin ofstæk-
ismanneskja i bindindismálum.
Af hverju er fólk að drekka til
þess að þóknast Pétri og Páli,
þótt þvi þyki ekkert varið í vín?
Það er ekki óalgengt í kokkteil-
boðum, þegar bakki með vin-
föngum er borinn meðal fólks,
að fólk hikar, þar til húsbóndinn
segir: „Hvað, lieldurðu að þú
fáir þér ekki eitt glas?“ Og þá
úr tönnunum, svo að lítið beri
á. Það er hægt að gera með þvi
að bera munnþurkuna upp að
munninum og halda henni þar,
meðan stangað er úr tönnunum.
Þá þarf enginn að vita, hvað er
að gerast og þótt einhver vissi
það, ætti það ekki að vekja hjá
honum neina óþægindatilfinn-
ingu, þar sem þetta er gert „bak
við tjöldin.“
— Ef borðdama manns missir
einhvern hlut á gólfið, hver á
að ganga að borði dömunnar,
hneigja sig og segja: „Má ég
dansa við yður?“ eða: „Viljið
þér dansa við mig?“ Þegar kom-
ið er út á gólfið verður herrann
svo að kynna sig, og auðvitaö
á daman að gera það líka.
— Hvernig er það, mega menn
byrja á samræðum við dömuna
úti á gólfi eða er það kannske
skylda að ræða við hana meðan
á dansinum stendur?
— Ekki er nú beinlínis hægt
ógurlega er heitt hérna.“
— Já, það eru margir, sem
segja hana út úr vandræðum og
lenda þá í enn meiri vandræðu\n
með framhaldið. Annars eru má
segja engin takmörk fyrir því,
hvað er hægt að tala um á dans-
gólfinu, það er svo ótalmargt,
sem getur höfðað til áhugamála
heggja.
— Nú er það eitt, sem alltaf
getur komið fyrir, það er, að
dama neiti manni um dans. Má
Lilju dömubindi fást með og án lykkju. í þeim er
bæði vatt og bómull og silkimjúk voð. Lilju bindi
eru því sérstaklega þægileg. Biðjið um pakka af \A I 11 A I I I Kl D I 1J?
Lilju bindum næst, þegar þér þurfið að kaupa l~r\l~ Ll / \ L/ Li f\
þessa vöru. Lilju bindi eiga að fást í næstu búð. Ám,úi« u - simi 3*-»oo.
_____________________________________________________________________________________
grípur það glas af bakkanum,
til þess eins að gera honum til
geðs. Ég er ekki að segja, að fólk
eigi að rjúka upp og segja: „Nei
takk, ég drekk ekki vin,“ það get-
ur verið alveg jafn óviðeigandi.
Heldur á það að biðja um gos-
dryklc eða glas af ísvatni. Með
þvi móti móðgar það engan og
þarf ekki að neyða í sig vini
gegn vilja sinum.
— Eitt atriði er það, sem er
ákaflega umdeilt hér á landi, en
þykir sjálfsagður hlutur erlendis,
og það er að stanga úr tönnun-
um. Er það viðeigandi að gera
það við matarborðið?
— Það er nú í fyrsta lagi alls
ekki sama, hvernig það er gert.
Það er ekkert skemmtilegt að sjá
fólk fara upp í sig með hníf
eða gaffal til að stanga úr tönn-
unum. En séu bornir fram tann-
stönglar er vandalaust að stanga
þá að taka hann upp? Hún sjálf,
herrann eða þjónninn?
— Það á herrann að gera, svo
framarlega, sem hann er vel
staÖsettur til þess. Annars get
ég sagt i þessu sambandi, að ég
sé fátt hlálegra en þegar dama
beygir sig eftir hlut, sem herrann
hefur misst. Það finnst mér vera
að fara alveg aftan að hlutun-
um.
— Þegar menn bjóða stúlku
upp í dans, er ekki sama, hvernig
farið er að því. Hver er rétta
aðferðin við þessa athöfn?
— Menn nota ýmsar aðferðir
við að bjóða upp i dans. Sumir
sparka í stól dömunnar, aðrir
slá á axlir hennar og enn aðrir
kalla til hennar. Óþarft ætti að
vera að taka fram, að allar þess-
ar aðferðir og margar fleiri, sem
menn nota, eru hreinn skortur
á almennri kurteisi. Menn eiga
að segja, að það sé skylda að
tala við hana, en það er sjálfsagt
af herranum að halda uppi sam-
ræðum við hana. Annars væri
hann varla að bjóða henni upp,
ef hann ætlaði ekkert að segja
við hana.
— Um hvað á þá að tala? Nú
getur það vafizt ákaflega fyrir
mönum að fitja upp á samræðu-
efni, sem báðum likar.
— Það er þrennt, sem við töl-
um aldrei um á dansgólfinu,
veðrið, trúmál og pólitik. Segja
má, að viðræðugrundvöllur sé
fyrir flest allt annað, svo sem
bækur kvikmyndir, leikhús, i-
þróttir o. fl.
— Og svo þegar menn komast
alveg i strand með umræöuefni,
þá kemur þessi gullvæga setning,
sem áreiðanlega er sögð mörg
hundruð sinnum á kvöldi á
hverjum skemmtistað: „Mikið
hún gera það? Og hvernig á
maður þá að bregðast við?
— Dama má neita karlmanni
um dans, ef hann er ölvaður eða
á annan hátt illa til reika, t. d.
óhreinn eða i óhreinum fötum.
En skýringin, sem þær gefa oft
í þessu sambandi, Æ, ég er svo
þreytt, á ekki rétt á sér. Kven-
fólk kemur á skemmtistað til að
dansa og á ekki að fara í neinn
mannjöfnuð með, hverja það
dansar við, nema ef fyrrgreind-
ar ástæður koma til greina. Það
er rétt af karlmanninum að láta
sér ekkert bregða, þótt dama
neiti honum um dans. Það er
liún, sem er ókurteis en ekki
hann, ef hann er allsgáður. En
i guðanna bænum, þið megið
ekki rétta henni fimmeyring eins
og sumir gera. Annars eru til
margar sögur um, hvernig menn
hafi brugðizt við undir þessum
VIKAN 33. tbl.