Vikan

Ataaseq assigiiaat ilaat

Vikan - 04.11.1965, Qupperneq 14

Vikan - 04.11.1965, Qupperneq 14
J EAN HARLOW ÆVl HENNflR OG ÖRIÍHS Sex drottningin velur sér mann 2. hluti O Jean Harlow ákvað að lokum að giftast hinum greinda og menntaða Paul Bern og það réði honum sorglegu örlögum hennar. Hún varð að æfa sig þangað til fæturnir voru orðnir sem kvika. i) Kvikmyndaframleiðandinn Ric- hard Manley var eftirvæntingarfull- ur þegar hann horfði á Jean Har- low, sem dreypti á kampavíninu. Maturinn var afbragðsgóður og það leit út fyrir að máltíðin hefði náð tilætluðum árangri. Jean var afslöppuð og virtist viðráðanleg, og hún var fallegri en nokkur önnur kona, sem hafði heimsótt hann, og það sagði ekki svo lítið, því að þær voru æði margar. Hann benti með kampavínsglas- inu á glæsilegan hringstigann. — Ég skal sýna þér húsið, sagði hann. Jean kinkaði kolli, hálftauga- óstyrk. Hann lét hana ganga á und- an sér upp stigann, svo hann gæti betur virt fyrir sér bak hennar og fótleggi. Þegar þau komu upp, tók hann uridir handlegg hennar og leiddi l.ana eftir ganginum Vegg- irnir voru þaktir myndum af kvik- VXKAN 44. tbl. myndastjörnum, frægum, alræmd- um, þekktum og gleymdum. — Sigurmerki þín? spurði Jean. Manley hló. — Þetta eru nokkrar konur, sem ég hefi gert frægar, Ég gæti hugsað mér að sjá mynd af þér. Hann nam staðar við dyr, sem stóðu opnar. — Og hér er herbergið mitt, sagði hann. Hann kveikti og Jean saup hveljur. Hún hafði séð mikið skraut í Hollywood, en ekkert sem jafnaðist á við það, sem nú blasti við sjónum hennar. Þetta var geysistórt herbergi, vegg- irnir voru óbeint lýstir, og tvö glæsi- leg marmarabaðker, haglega felld niður í gólfið. En það var rúmið sem kom Jean til að reka upp stór augu. Þetta var stórkostlegt fyrirbrigði, eins og leiksvið, upphækkað frá gólfinu. Jean virti þetta fyrir sér, furðu lost- in. — Hvernig lízt þér á þetta? spurði Manley. Hann gekk að eins- konar mælaborði við rúmið og ýtti á nokkra hnappa. Tjald, sem huldi hliðarvegginn rann til hliðar, og Jean stóð aftur á öndinni. Bak við glervegg sást inn í dásamlegan garð, með hitabeltisgróðri, vafn- ingsviði, sjaldgæfum plöntum og litsterkum blómum. Manley þrýsti á fleiri hnappa. Garðurinn var bað- aður sterku Ijósi og svo fór að rigna yfir blómin. Svo hvarf Ijósið og hann þrýsti á einn hnapp f við- bót, Ijóskastari sendi hlýlega birtu yfir miðju rúmsins. Jean fann hönd Manleys gæla við öxl sér. — Hvernig finnst þér þetta? Hún sneri sér snöggt við. — Ég veit ekki hvort ég er í himnaríki eða helvíti, svaraði hún. — Heldurðu ekki að það gæti verið notalegt fyrir þig að vera hér, — með mér? Hún hörfaði aðeins aftur á bak, og dró andann djúpt. — Ég held ekki, herra Manley, sagði hún á- kveðin. Sterkur maður fær æði. Hann gekk til móts við hana. — Kallaðu mig Richard, sagði hann. — Ég þekki yður ekki nógu vel, og svo langar mig heldur ekki til þess. — Ég hefi gefið þér gullin tæki- færi. Tækifæri til að skapa þér ó- gleymanlegt nafn í þessari borg. — Ég veit, hverskonar nafn það yrði, sagði Jean. — Ég býst ekki við, að það kæmi til með að hljóma fallega. Manley þreif í hana. — Komdu hérna, sagði hann skipandi. Hún skvetti úr kampavfnsglasinu framan

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.