Vikan - 04.11.1965, Qupperneq 24

•Æ&.
*; . r/pf.', '
.....
ý Ví <V - #$«*:/*'>
V. VSg^vi
. &■(. .'••■1 • *
-*.íi
í.:,

— Ég er búinn að segja Ijós-
myndaranum allt, sagði Sigurjón
Olafsson, myndhöggvari, þegar ég
snaraðist inn úr dyrum vinnustofu
hans eitt úrgrótt septembersíðdegi.
Hann stóð þar upp við hefilbekk
með hamarinn um öxl og lét móð-
ann mása yfir Kristjáni, sem hall-
aði sér upp að Einari ríka, þ.e.a.s.
brjóstmynd af honum.
Einar ríki stóð þar á stalli við
hliðina á biksvörtum og mikilúð-
legum ofni, sem teygði hálsinn alla
leið upp úr þakinu. Og það er
sannarlega langur háls á þeim ofni,
því að vinnustofa Sigurjóns er eng-
in kytra. Að baki Einars og ofns-
ins er upphækkaður pallur, sem á
voru ýmsir dýrgripir, m.a. minnis-
merki um Stein Steinarr, brjóstmynd
af séra Friðrik Friðrikssyni o.fl.
Ég þreif upp blað og blýant og
tók mér stöðu við hefilbekkinn,
þrátt fyrir hótun Sigurjóns í upphafi
máls. Það leið þó ekki á löngu,
áður en mér skildist, að slíkir blaða-
mannstilburðir voru til einskis. Ég
stakk því hvoru tveggja á mig aft-
ur, það hefði þurft meira en í
meðallagi færan hraðritara til að
festa á blað allt, sem Sigurjón
spjallaði við okkur næstu stundir
af sinni fádæma frásagnargleði og
lífsfjöri.
Þeir voru að spjalla um gull-
peninginn, þegar ég kom. — Ég
fékk hann árið 1930 úti í Dan-
mörku, fyrir gipsmynd af verka-
manni. Þeir kunnu að meta hana
þar, þó að Guðmundi úr Grinda-
vík þæfti haki verkamannsins ekki
nógu beittur.
— Guðmundi úr Grindavík?
— Já, hann skrifaði um mynd-
list í Alþýðublaðið á þeim árum.
— Attu gullpeninginn enn?
— Nei. Satt að segja var ég
nærri búinn að láta hann sama
dag og ég fékk hann. Það var
haldin mikil veizla, og þar var ein
Ijómandi stúlka, sem hreifst af
þyngd gullsins. Ég var alveg til í
að láta hann, en það voru aðrir,
sem björguðu málinu. En þegar ég
eignaðist fyrsta barnið, seldi ég
peninginn. Nú á Guðni bróðir minn
hann, leysti hann út löngu seinna.
Sigurjón tekur skyndilegt við-
bragð, stekkur út úr dyrunum, en
kemur von bráðar aftur með inn-
rammað skjal á lofti.
— Þetta er nú fyrsta viðurkenn-
ingin, sem ég fékk um ævina.
Skjalið er máð, en við lesum:
Heimilisiðnaðarsýning í Reykjavík
1921.
Heiðursskjal.
Sigurjón Olafsson
Eyrarbakka
hefur hlotið
viðurkenningu
fyrir handsóp.
24 VIKAN 44. tbl.