Vikan - 04.11.1965, Page 40
inn yfir flugvöllinn í morgunskím-
unni, sem varð stöðugt bjartari.
— Halló 714, hrópaði Turner. —
Heyrið þér til mín?
— Við heyrum alveg Ijómandi
vell
— Er Spencer reiðubúinn að gera
lendingartilraun, eða eigum við að
æfa okkur svolítið meira? Við höf-
um nógan tíma!
Fellman sneri til höfðinu. Stórir
svitadropar runnu nður andlit Ge-
orge.
— Hvað segið þér, Spencer?
— Eg held ég reyni það núna,
sagði George ókveðinn. — Bext að
hraðinn minnkaði.
— Minnkið hraðann niður (
hundrað og fjörutíu hnúta Spencer!
hrópaði Turner. — Þegar þér eruð
búinn að því eigið þér að setja
aðstoðarvökvadæluna ó.
Janet fór eftir fyrirmælunum, ró-
lega og örugglega.
Radarmaðurinn leit upp og kall-
aði til Turners:
— Hann er farinn að rugga aft-
ur, flugstjóri.
— Andsk . . . Turner bölvaði milli
samanbitinna tannanna. Hann þrýsti
niður hljóðnemarofanum og reyndi
að vera rólegur í móli. — Gætið að
— í hvaða hæð er hann?
— Ellefu hundruð fetum.
Turner þrýsti ó hljóðnemarofann.
— Þér eruð of hótt, Spencer!
Setjið hjólin niður og lækkið yður
niður í ótta hundruð fet! Þegar þér
eruð komin þangað bætið þó við
bensínið, þar til hún er róleg í hæð-
inni. Það er ekki svo erfitt. Byrjið
núl
George leit ó Janet.' Stúlkan
kinkaði kolli.
— Jæja þó, byrjaðu þó á hjól-
unum, sagði George hós.
Það voru hjólin, sem höfðu allt-
af valdið honum þessum óhyggj-
Allt í einu ókvað Turner að taka
þetta öðruvísi. Hann þrýsti aftur ó
hljóðnemarofann og sagði með
jafnri röddu:
— Halló, 714! Hlustið nú ó mig,
Spencer! Ég hef hugsað málið. Það
er bezt, að þér farið nokkra hringi
umhverfis flugvöllinn fyrst. Ég held
að það sé meira öryggi í því. Sem-
sagt. . .
Hann komst ekki lengra. ísköld
rödd George greip fram í fyrir hon-
um.
— Þér hafið rangt fyrir yður,
Turner flugstjóri! Ég ætla ekki að
fara fleiri hringil Ég kem beina
BIFREIÐAEIGENDUR
.irr / BENZIN’ OG DIESELVELAR
BIFREIÐAVERKSTÆÐI
STIMPLAR, SLÍFAR OG HRINGIR
AUTOLITE
KERTI, KERTAÞRÆÐIR, O.FL.
VÉLAPAKKNINGAR
ENÐURBYGGJUM BENZÍN- OG DIESELVÉLAR
RENNUM SVEIFARÁSA
BORUM VÉLABLOKKIR
PLÚNUM HEDD- OG VÉLABLOKKIR
RENNUM VENTLA OG VENTILSÆTI
ÚRVAL AF BIFVÉLAVARAHLUTUM í VERZLUN VORRI
SENDUM f PÖSTKRÖFU
-TRANCO
VENTLAR OG STÝRINGAR
Þ. JÓNSSON & CO
BRAUTARHOLTI 6 ■ SIMAR 15362 & 19215 - REYKJAVIK
%
Ijúka því af! Ég held líka, að ég
hafi meiri möguleika núna, heldur
en til dæmis eftir kortér. Segið hon-
um það!
— Allt í lagi. London Airport!
714 hér! Við viljum helzt fá að
reyna núna, ef við megum.
— Allt í lagi! Rödd Turners var
róleg og jöfn. — Þið eruð á beinni
aðflugsstefnu. Flugbrautin er sem-
sagt beint fyrir framan ykkur. Hæð-
in er tvö þúsund fet og það er tími
til að lækka hæðina. Við skulum
byrja með að fá fimmtán gráðu
flapsa! Nú!
Fellman leit á Janet sem kink-
aði kolli.
— Ég held að það sé bezt að þér
takið við, ungfrú Benson!
Þau höfðu sætaskipti. Janet rak
niður flapsahandfangið og setti það
í aðra skoru, ens og hún hefði
ekki gert annað alla sína ævi. Flaps-
arnir renndu sér út með hvæsi og
4Q VIKAN 44. tbl.
flughæðinni, Spencer! Þér missið
hæðina of óreglulega. Eruð þér
komnir í þúsund fet?
Janet hallaði sér áfram.
— Já, við erum í um það bil
þúsund fetum, flugstjóri! svaraði
hún.
— Um það bil er ekki nóg, sagði
Turner. — Gefið meira bensín og
setjið nefið upp! Hann sneri sér að
flugvallarstjóranum og það var!kom->
inn æsingur í rödd hans. — Hann
hefur það ekki af, næstum hrópaði
hann. — A ég að skipa honum út
yfir sjóinn aftur?
Flugvallarstjórinn hristi höfuðið.
— Hann verður að reyna það núna,
sagði hann. Haldið áfram með
lendingarfyrirmælin.
Turner hélt áfram að tvinna milli
tannanna. Radarmaðurinn fór inn
í herbergið.
— Hann er farinn að stíga aftur,
flugstjóri.
um. Hann var hræddur við hjólin,
hræddur við þessa skyndilegu heml-
un, sem alltaf fylgdi, þegar þau
voru sett niður.
Janet tók í handfangið. Það hvein
undir fótum þeirra, þegar hjólin
renndu sér niður. Það kom hnykk-
ur eins og venjulega. George jók
bensíngjöfina varlega, jafnhliða
því, sem hann hafði augu á hæð-
armælinum.
— Þér gefið of mikið bensín,
hrópaði Turner ákafur. — Dragið
af henni og látið hana bara lækka
sig! Hann sneri sér aftur að flug-
vallarstjóranum. — Þetta gengur
aldrei, sagði hann. — Ef mér heppn-
ast að koma honum niður í lend-
ingarhæð um síðir verður hann
kominn hálfa leiðina til Skotlands.
Hann þrýsti aftur á hljóðnemarof-
ann. — Flýtið yður, Spencer! hróp-
aði hann. — Nú eru dagarnir farn-
ir að styttast!
leið inn! Heyrið þér til mín? Ég
kem beint inn! Nú þegar!
Eitt andartak tapaði Turner flug-
stjóri geðrónni. Hann þreif af sér
heyrnartækin og sneri sér að flug-
vallarstjóranum.
— Hann hefur það aldrei af!
öskraði hann.
Andlit flugvallarstjórans varð
tjáningarlaust.
— Það er tilgangslaust að vera
að öskra, sagði hann hranalega. —
Takið yður saman, maður! Og hald-
ið áfram að tala við hann! Haldið
áfram, í guðs nafni! Segið honum
hvað hann á að gera.
Turner tók hljóðnemann og hélt
honum upp að munnnum.
— Spencer! byrjaði hann þver-
móðskulega. — Þér getið ekki kom-
ið beint inn! Hlustið á mig! Þér
verðið að fara nokkra hringi og
æfa aðflugið! Þér hafið nóg bensfn
í tveggja tíma flug í viðbót. Verið