Vikan - 17.03.1966, Side 49

COMMER sendiferðabifreið.
HILLMAN-IMP fólksbifreið.
HILLMAN MINX fólksbifreið.
HILLMAN STATION bifreið.
ALLT Á SAMA STAÐ
BJÓÐUM YÐUR
AÐEINS VANDAÐAR,
STERKAR OG
FALLEGAR BIFREIÐIR
KOMIÐ, SKOÐIÐ
OG KYNNIÐ YOUR
VERÐ OG SKILMÁLA
Framúrskarandi aksturshæfni,
styrkleiki og sparneytni er
aðalsmerki ROOTES
bifreiðanna.
Auk margra annara gerða
fólks- og sendiferðabifreiða.
Egill Vllhjáilmsson h.f.
Laugavegi 118. — Sími 22240.
bíll. Grierson var með kveikjulyk-
ilinn. Aftur ( bílnum úði og grúði
af farangri og myndavélum, flösk-
um af Chianti og (tölskum prjóna-
varningi; farangur ferðamanna,
sem eru að snúa heim. Grierson
togaði í starthnappinn og vélin fór
í gang og þeir óku út ó hraðbraut-
ina til Savona, síðan ó autostrada
til Genúa. í eina klukkustund mælti
hvorugur orð fró vörum. Að lok-
um sagði Grierson: — Jæja þó, (
drottins nafni! Mér líkar vel við
þig. Það var gaman að vinna með
þér. Heldurðu, að mig hafi lang-
að að skilja þig eftir?
— Nei, svaraði Craig. — Ég býst
ekki við því. Ég ótti líka við mitt
að stríða. Þessi Turner, það var
góður nóungi. Og Sophie og Maria,
þau voru í höndum byssuóðs sad-
ista, til að fullvíst væri, að ég hag-
aði mér eins og til var ætlazt. Þau
hafa nú tvo dauða menn að út-
skýra — og þessir tveir menn óttu
vini. Mikilvæga vini. Öll þessi vand-
ræði mín vegna. Og ég varð þarna
þín vegna og þú skildir mig þarna
eftir vegna Loomis. Og ég býst við,
að hann hafi aðeins gert það vegna
þess, að hann hafi álitið það nauð-
syn. Allt ( lagi. Þetta er kerfið.
En láttu þér ekki detta í hug, að
ég sé glaður yfir því. Hann renndi
sér lengra ofan ( sætið: — Mér lík-
aði líka ágætlega við þig, þess-
vegna treysti ég þér. Ég hef ekki
treyst nokkrum manni árum sam-
an. Ojæja, þetta fer allt til and-
skotans.
— Djöfull, sagði Grierson. — Hel-
vítis djöfull.
Craig svaraði ekki. Nokkrum m(n-
útum síðar sagði Grierson: — Það
er svolítið annað, sem þú ættir líka
að vita.
En Craig svaraði ekki. Hann var
sofandi.
Grierson ók til flugvallarins (
Genúa. Craig hafði sofið vært alla
leiðina, en um leið og skarkali borg-
arinnar barst til eyrna hans, glað-
vaknaði hann og hlustaði þegjandi
meðan Grierson sagði honum, hvað
þeir ættu að gera. Það var nótt og
flughöfnin næstum mannauð og
Grierson afhenti vegabréfin og
fylgdi síðan starfsmanni flugvallar-
ins til tollvarðanna og útlendinga-
eftirlitsins, sem kinkuðu syfjulegir
kollum og stimpluðu allt, sem nauð-
synlegt var að stimpla, og Craig
reyndi að vera dapur yfir þv( að
fríinu hans var lokið, og hafði
brotna fingurinn í vasanum.
Svo glumdi hátalarinn, og þeir
gengu út að Britanniavélinni og inn
( bjart bros flugfreyjunnar ( flösku-
grænu einkennisdraktinni. — Grier-
son og Lovegrove (ástarlundur),
sagði Grierson og flugfreyjan brosti
breiðar, tók við spjöldunum þeirra
og merkti við nöfnin.
— Lovegrove, sagði Craig. — Af
hverju sagðirðu ekki Winterbottom
(Vetrarbotn)? spurði Craig.
— Þetta var bezta nafnið, sem
mér datt í hug, sagði Grierson. —
Er það ekki nógu virðulegt?
Flugvélin tókst á loft og Ijósin
á strandlengjunni fjarlægðust og
dofnuðu, þar til þeir voru komnir
upp fyrir skýin, og Grierson tók
upp sígarettur og pantaði gin. Svo
töluðu þeir saman, blunduðu, og
lásu blöðin, sem Grierson var með,
meðan Britanniavélin malaði áfram
yfir Alpana, yfir Frakkland og Erm-
arsund til Englands og að lokum
til Manchester. Engin deyfð í tollin-
um að þessu sinni. Engin geisp-
andi viðurkenning á þeirri stað-
reynd, að það var orðið framorð-
ið og allir þreyttir. Alvarlegir í ein-
kennisbúningunum, hv(tu flibbarnir
og líningarnar nýkomnar úr þvotta-
húsinu, söngluðu tollverðirnir eins
og prestar, sem eru að tóna, og
hlustuðu þolinmóðir á hikandi, 6-
skýr svör safnaðarins.
Það var mjög alvarlegur tollvörð-
ur, sem skoðaði farangur Craigs
og Griersons, og taskan með skjöl-
unum fór óhikað í gegn, en þeir
urðu að borga fjögur pund ( toll
fyrir koníak og prjónapeysur, og
þá vissu þeir, að þeir voru komnir
aftur til Englands. Síðan fengu þeir
sér tesopa, áður en þeim var ekið
út ( Rapidvélina, sem beið eftir
þeim til að fljúga með þá til Gat-
wickflugvallarins, og þegar litla
einshreyfilsvélin flaug gegnum mist-
ur og regn inn ( mýkt einnar sólar-
upprásarinnar enn, fundu þeir aft-
ur, að þeir voru komnir til Eng-
lands, því litur landsins var svo
mildur.
Nítjándi kafti.
Einhver hafði komið með Lag-
ondu Griersons út á flugvöllinn og
í kyrrð dögunarinnar þutu þeir í
áttina til London, alla leið til West
End, fyrst til læknis, sem gerði að
sárum Craigs og sagði ekkert, og
síðan til Queen Anne's Gate, þar
sem páfagaukur ( búri rauf þögn-
ina með látlausu söngli.
— Við eigum að borða morgun-
mat með honum, sagði Grierson.
— Ég vona, að þú sért svangur.
Hann er það alltaf. Það er bezt að
við þvoum okkur og rökum fyrst.
Þeir fóru fram ( baðherbergið
og rökuðu sig með rafmagnsrak-
vél, og sfðan aftur inn ( borðsal-
inn og settust við ávalt borð, þar
sem þjónn, með andlit eins og milli-
vigtarhnefaleikamaður, sem hefur
farið í hundana, var að raða rjúk-
andi réttum á hliðarborðið. Teið
og kaffið var tilbúið, en Grierson
kunni sig of vel til að byrja, áður
en Loomis kæmi. Craig kveikti sér
( sígarettu og þjónninn glennti upp
augun. Þegar hann hellti sér einnig
tei ( bollann, var sá gamli reiðu-
búinn að falla ( yfirlið.
Framhald ( næsta blaði.
VIKAN 11. tbl.