Vikan - 30.06.1966, Síða 13

hana, en þurfti hann á henni að halda? Það var spurn-
ingin.
Sumarið eftir fékk Maud stöðu á vikublaði í Stokk-
hólmi. En ef hún hefur vonað að ná frekar sambandi við
Erik, þá varð sú von að engu. Hann var svo upptekinn
af kvikmyndun, upplestrum og svo á hverju kvöldi við
leiksýningar, að hann hafði aldrei tíma til að hitta hana
og hún vildi alls ekki troða honum um tær. Það var sýni-
lega ekki hægt að sameina þessa tvo heima, hans og
hennar. En þetta var erfitt tímabil og hún var ákaflega
einmana í stórborginni.
Svo var það dag nokkurn að hún rakst á Martin, bók-
staflega rakst á hann. Hún varð fyrir þv( í neðanjarðar-
lestinni að stíga ofan á tærnar á honum. Þegar hún sneri
sér við til að biðja hann afsökunar hafði hann tekið hana
tali. Hann var ekkert frekur eða uppá-þrengjandi, og
Maud líkaði strax vel við hann.
Martin var alger mótsetning við Erik. Hann var róleg-
ur, karlmannlegur og hafði borgaralegt starf. Hann var
Stúlkn sim
missti if stiðrnmi
Smásaga efftir Alison Hughes
Maud fannst hún vera yfirgefin, það var eins og hún hefði
glatað sjólfri sér. Hún vissi alltaf að Erik þurfti ekkert á
henni að halda — að minnsta kosti ekki eins og hún þarfn-
aðist hans. Allir voru í sama kapphlaupinu, um frægð
og peninga. Allir reyndu að teygja sig eftir stjörnunum,
— hún lika . . .
Framhald á bls. 36.