Vikan - 03.08.1967, Qupperneq 11

Fyrsta mánuð ævinnar sér
barnið heiminn í óljósri þoku, án
þess að greina fólkið í kringum
sig. Það sér hvorki andlit eða
svipbrigði þeirra sem hjá því
eru. Þetta verða allt ruglingsleg
strik, og smám saman skynjar
það liti. Barnið sér ekki móður
sína, en skynjar þó að það er
hún, sem tekur það upp. Fyrsta
hljóðið kemur af sársauka og
hræðslu, en svo fer barnið að
venjast heiminum. Skynjunina
fær það með augum, munni og
húð. Barnið uppgötvar hendurnar
og veitir þeim nána athygli.
Þroskinn er mjög hraður, frá
fyrsta brosinu til fyrsta skrefsins.
Barnið hefur meira að gera á
fyrsta ári, en stjórnmálamaður á
kosningaári. Þetta er langt og
erfitt ár, og barnið þarfnast hjálp-
ar, blíðu og natni. Fullorðið fólk
Framhald á bls. 37.
Stólfótur er staur og tréskórinn er alvar-
leg hindrun. Barnið skríður undir skrif-
borðið og horfir á allt þetta eins og frá
hellismunna.
Það er ekkert sem kemur í veg fyrir
að barnið standi upp þegar það fær styrk.
Borðbrúnin er nýr heimur, þar er margt
forvitnilegt, bæði til að smakka á og
snerta.
31. tbl. vikan 11