Vikan - 05.02.1970, Síða 50

— HvaS er þetta? spurði
Benjamín aftur. — Regngalli?
Herra Arnold hló. — Þetta er
froskmannsbúningur.
— Ó, sagði Benjamín. Hann
horfði á búninginn um stund og
fór svo að pakka niður aftur. —
Takk fyrir.
— Þú ert ekki búinn ennþá,
sagði faðir hans og tók gúmmí-
gallann upp úr kassanum á nýj-
an leik, — haltu áfram að grafa.
— Er þetta ekki spennandi?
sagði frú Arnold.
Peter og Louise settust við
hliðina á Benjamín til að geta
fylgst með.
Benjamín rak hendina niður í
kassann og dró upp grímu með
glerplötu og tveimur slöngum út
úr hliðinni.
— Þetta er gríman, sagði fað-
ir hans.
Peter Arnold tók við grímunni
og Benjamín rak hendina aftur
í kassann. Nú kom hann upp með
gljáandi kút sem á var letrað:
ÞJAPPAÐ LOFT 'í appelsínu-
rauðum stöfum.
—- Þetta er súrefnistankurinn,
sagði faðir hans.
— Eg sé það, svaraði Benja-
mín. Hann lét kútinn á gólfið og
fór í síðasta sinn niður í kassann.
f þetta skiptið kom hann upp með
50 VIKAN 6-tbl-
tvær svartar blöðkur. Hann leit
á þær og lét þær svo detta aftur
niður í kassann, um leið og hann
hallaði sér aftur á bak í sófann.
— Takk, sagði hann og dreypti
á sítrónusafanum.
— Jæja, eigum við ekki að
halda sýninguna áður en það
verður dimmt? sagði faðir hans.
— Hvað?
— Ég kem rétt strax aftur,
sagði faðir hans og flýtti sér út
úr herberginu.
— Hvað sagði hann?
— Ég held að hann vilji að
þú sýnir okkur hvernig þetta
reynist í sundlauginni, sagði frú
Braddock.
— Ó, nei, sagði Benjamín og
rétti úr sér í sófanum.
Herra Braddock kom aftur með
langt málmspjót sem hann rétti
að syni sínum.
— Sjáðu nú til... sagði Benja-
mín.
— Farðu upp og komdu þér í,
sagði faðir hans. — Ég ætla að
koma nokkrum stólum fyrir við
sundlaugina.
— Já. en... þetta er stórkost-
leg gjöf, en ef þér er sama, þá ...
— Af stað nú, sagði herra
Braddock, um leið og hnn fór að
tína hlutina af gólfinu og rétt þá
að Benjamín.
— Pabbi, þetta er einmitt það
sem ég vildi fá og allt það, en
ég get ekki ...
— Við viljum bara vera viss
um að það sé allt í lagi með það,
sagði móðir hans.
— Allt í lagi! Auðvitað er það
allt í lagi. Sjáðu! Hann fór niður
á botn kassans og dró upp hvítan
miða. — Hérna er meira að segja
ábyrgðarskírteinið.
— Komdu, sagði faðir hans og
togaði hann upp af sófanum.
— Þetta er hlægilegt, pabbi!
— Láttu ekki svona, Ben,
sagði herra Arnold og glotti. —
Leyfðu okkur að sjá hvernig þú
buslar við botninn.
— Guð minn góður!
— Förum að byrja, sagði herra
Braddoek, um leið og hann ýtti
Benjamín út um dagstofudyrnar.
— Pabbi, í guðanna bænum ...
Faðir hans skildi han neftir á
ganginum og fór aftur inn í dag-
stofun. Benjamín hikaði andar-
tak en fór svo aftur inn.
— Pabbi?
— Hvað ert þú að gera hérna
niðri ennþá?
— Viltu tala aðeins við mig?
— Nei, farðu að gera þig klár-
ann.
— Viltu tala aðeins við mig
frammi á gangí?
Herra Braddock gekk með hon-
um fram á ganginn.
— Ég tek það ekki í mál að
gera mig að fífli fyrir framan
Arnold-hjónin.
— Upp með þig! sagði herra
Braddock og fór að ýta syni sín-
um upp stigann.
— Andskotinn hafi það!
— Upp með þig, endurtók fað-
ir hans. — Til hamingju með af-
mælið. Til bamingju með afmæl-
ið!
— Pabbi, ég vil ekki...
— Þú færð þrjár mínútur til
að komast í gallann, sagði herra
Braddock. Hann snerist á hæli
og gekk aftur inn í stofuna.
Benjamín stóð um stund á stiga-
pallinum með fangið fullt af út-
búnaði en gekk svo inn í bað-
herbergið. — Jesús Kristur!
sagði hann um leið og hann lét
allt detta á gólfið. Hann hristi
höfuðið og sparkaði af sér skón-
um. Síðan afklæddi hann sig og
fór að bisa við að koma sér í
froskmannsbúninginn. Fyrst bux-
urnar og síðan treyjuna. Síðast
kom hann hettunni fyrir og varð
á að líta út um gluggann og út
í garðinn.
— Guð minn góður! andvarp-
aði hann.
Framhald í næsta blaði.