Vikan - 23.03.1972, Blaðsíða 62

og í trúnaðarstöðu hjá ríkinu.
Áhugi hennar fyrir málefninu
stafar frá fyrstu bernskudögum
hennar í litlu þorpi í Welsh.
íbúamir 300 að tölu, þar á með-
al nokkrar starfandi nomir.
Þar sem þær voru mjög virð-
ingarverðar manneskjur, ólst
Nest upp við þá vitneskju að
raunverulegar nornir áttu ekk-
ert sameiginlegt með hinum
gömlu ljótu herfum, sem hún
sá í myndabókum.
Fyrir 9 ámm síðan flutti þún
til London og þá átti hún af
tilviljun samtal við vin, og varð
það til þess, að hún gekk í
regluna, sem hún tilheyrir
núna.
„Ég þurfti að biðja um inn-
göngu, nornir eru ekkert hrifn-
ar af nýliðum.
Það að vera norn, veitir mér
tilfinninguna af tilgangi og að
tilheyra. Ég hefi fundið það sem
mig hefur alltaf vantað.
Ég vildi að ég gæti sagt yður
meira frá því, en við sverjum
öll þagmælskueið, sem er venja
síðan á tímum ofsóknanna og
var til verndar. Ég samþykkti
það, svo það eru vissir hlutir
sem ég get ekki sagt frá.
En ég get sagt yður að við
reynum að sameina líkama og
sál og ná krafti. Við trúum á
afl, bæði skapandi og eyði-
leggjandi, sem er táknað með
Gyðjunni og Guði. Þau eru tákn
aflsins sem er allsstaðar ná-
lægt, en aðallega með manns-
huganum. Við segjum að guð-
irnir séu innra með manni. Þeir
eru afl í sjálfum þér sem þú
getur notað ef þú veizt hvernig
þú átt að fara að því.
Nú, er ég hefi lært nokkra
andlega þjálfun, get ég mætt
vandamálum, sem hefðu bugað
mig fyrir nokkrum árum. Sum-
ar hinar eldri erfðanornir, eru
gæddar því öryggi og hæfileika
til að mæta vandamálum, sem
maður fyrirfinnur sjaldan. Þær
eiga sjálfsþekkingu, sem er
jafnvel enn mikilvægari.“
Nest hefur hálfgerða fyrir-
litningu fyrir sumum almenn-
um hugmyndum um galdra.
Nest líkar jafnvel ekki orðið
galdur, sem henni finnst að
leiði hugann hjá óinnvígðum,
að göróttum drykk og ógeðs-
legum galdraþulum. Helgisiðir
eru eingöngu hjápartæki til að
ná mismunandi ástandi meðvit-
undarinnar; eins og mikilvægi
tals er ekki í sjálfum orðunum,
heldur í því að hjálpa huganum
til einbeitingar. Nornir nota 8
mismunandi aðferðir til að
deyfa meðvitundina svo hið
innra sjálf komist að — en það
rnarkmið er einnig hægt að
finna í mörgum fomum austur-
lenzkum trúarbrögðum.
„Við erum oft beðin um
hjálp,“ segir Nest, „jafnvel af
fólki, sem á almannafæri myndi
sveia við hugmyndinni um
galdra. Það kemur til okkar
með persónuleg vandamál og
heilsufarsleg, sem venjuleg
meðul geta ekki læknað. Stund-
um getum við hjálpað.
En oft notar þetta fólk sinn
eigin andlega kraft, án þess að
vita af því. Kona, sem þjáðist
af liðagigt, bað reglu mína um
að hjálpa sér. Við getum ekki
náð nema takmörkuðum krafti
á hverri samkomu til að vinna
úr. Við ætluðum að hjálpa þess-
ari konu, en við höfðum hafi
margar beiðnir og röðin var
ekki komin að henni. En lyin
skrifaði okkur og sagði að hún
vissi að við hefðum verið að
hjálpa sér, því sér liði svo mik-
ið betur. Hún hafði einfaldlega
leyst úr læðingi sín eigin já-
kvæðu öfl. Hún trúði því að við
gætum hjálpað sér, svo hugur
hennar tók við taumunum.
Hvað ég álíti um endur-
vakningu galdra? Það er ekki
svo mikið um endurvakningu
að ræða, eins og hægfara opin-
berun á því sem alltaf hefur
verið til með leynd. Enginn veit
tölu meðlima. Við vitum um
nokkrar reglur víðsvegar um
landið en fjöldi félaga er mest
ágizkun. Margar fornar galdra-
reglur á afskekktum stöðum
vilja ekki koma fram í dags-
ljósið.
Þó að iðkunin sé kvenveldis-
trúarbrögð, þá eru margir karl-
menn, sem vilja vera með. Mína
reglu — og nokkrar aðrar sem
ég veit um — vantar fleiri kon-
ur. Við erum mjög varkár gagn-
vart innlimun nýrra félaga.
\'esalingar, óstöðuglynt fólk og
fólk, sem sækist eftir auð og
völdum fær aldrei inngöngu.
Ég er nú æðsti kvenorestur,
en ég á enn margt ólært. Ég
hefi aukið sálarkraft minn með
aðferðum galdra og mér hefur
crðið nokkuð ágengt í fjar-
skynjun. En ég á enn langt í
land með að geta yfirgefið lík-
amann. En þar sem við trúum á
endurholdgun, veit ég að ég á
eftir að lifa mörgum sinnum í
framtíðinni og taka frajnför-
um.“
Patricia Crowther er æðsti
kvenprestur Sheffield og Man-
chester reglunnar. Eiginmaður
hennar, Amold, er æðsti prest-
ur Sheffield-reglunnar. And-
stætt hinum nornunum, sem ég
átti viðtal við, hafa þau ekkert
á móti að gefa upp sitt rétta
nafn.
„Hvað á öll þessi launung að
þýða?“ spyr Arnold Crowther.
,.Fólk skammast sín ekki fyrir
að vera kristið, gyðingatrúar
eða Búddhatrúar, hversvegna
ættum við þá að skammast okk-
ar fyrir „Hina gömlu trú“? Ég
hefi umgengizt nomir allt mitt
lif og er heiðingi. Hugsunin um
krossfestinguna andkristnaði
mig er ég var mjög ungur —
mig hryllti við henni.“
Crowther hjónin eru sýning-
arfólk. Arnold, sem er þrek-
vaxinn, dauflegur maður, hann
er atvinnutöframaður og
skemmtikraftur. Patricia er há-
vaxin, Ijóshærð, og segist hafa
unnið við öll leikhús í Englandi,
sem söngkona, dansmey og har-
moníkuspilari. Hún er hlýleg,
opin og óþvinguð í framkomu
og notar hvert tækifæri til að
kynna fólk galdramálefnin.
Takmark hennar í lífinu er að
fá galdra viðurkennda opinber-
lega sem trúarbrögð, og auka
hróður þeirra, með því að sanna
fyrir fólki að þeir séu ekki af
hinu illa. Hún vill að allar
nornir komi saman á allsherjar
móti — undir berum himni,
eins og algengt var á miðöldum
og dró að sér fjöldann. Hún álít-
ur að nornir geti komið fram í
öagsljósið, meðan þær ljósti
ekki upp leyndardómunum.
„Það er framkvæmanlegt,"
segir hún. „Eftir að ég hafði
komið fram í sjónvarpi nýlega,
íékk ég bréf frá gamalli norn
í Skotlandi, hún skrifaði: „Ég
er sannfærð um að þú ert ein
af hinum einlægu, af því þú
ljóstaðir engu upp“.“
í galdratrúnni er Gyðja og
æðsti kvenprestur, fulltrúi
hennar, æðri Guði og æðsta
nresti, en það hefur engin ó-
beppileg áhrif á Crowther-
hjónabandið.
„Við trúum á jafnrétti kynj-
anna,“ útskýrir Arnold. „Bæði
verða að vinna saman og bæta
hvort annað upp. Ef það væri
ekki þannig, myndum við ekki
hafa jafn marga karlmenn með-
al okkar. Trúarathafnaár okk-
ar skiptist í tvo helminga, öðr-
um helmingi stjórnar Gyðjan og
hinum helming ársins stjórnar
Guðinn."
Frú Crowther er sannfærð
um að fleira fólk tæki upp
galdratrú yrði mannlífið heil-
brigðara.
„Meinið er, að flestir hafa lát-
ið menninguna kæfa sig,“ segir
hún. „Það man ekki lengur hvað
eða hvar það er. Það bara situr
og starir á sjónvarpið og þar
endar það. Öll þessi taugaveikl-
un og taugaáföll stafa af því,
að fólk hefur borizt of langt frá
því sem er eðlilegt og mikils-
vert. Galdratrú gæti leitt það
aftur til uppruna síns. Hún gæti
einnig gefið þeim heilbrigða
siðafræði. Eitt af lögmálum
okkar er: Gerðu engum mein,
elskaðu fullkomlega og treystu
fullkomlega.“
Ég hefi fengið andlega fyll-
ingu og efnislega hamingju í
trúnni. Ég myndi ekki kunna
að lifa öðruvísi, í einlægni sagt,“
hún bætir við og brosir glað-
lega. „Ég held að lífið á jörð-
unni sé lægsta tilverustig, sem
til er. Það ,er ekkert annað hel-
víti til, skaltu vita. Hinn efnis-
legi heimur er nóg víti og við
erum hér aðeins til að læra. Það
að vera norn hjálpar manni til
að læra meira og fljótar."
Hún lætur samt ekki skoðanir
sinar verða kímninni yfirsterk-
ari. í anddyrinu lætur hún
standa kunnáttusamlega útbúið
kústskaft.
En Maple, andafræðingurinn,
verður að hafa síðasta orðið:
,,Við lifum á mjög dapurlegum
tímum — menn hungrar eftir
hinu óvenjulega." -fr
ÞEGAR Es.GEYSIR...
Framhald af bls. 17.
fulla ferð áfram. Þeir sjá skip
til stjórnborða sem nálgast óð-
fluga. ,,Geysir“ stanzar og síg-
ur síðan afturá, fyrst hægt, en
síðan hraðar. Allt útlit er fyr-
ir að árekstri, sem fyrir andar-
taki síðan var fyrirsjáanlegur
verði forðað.
En allt í einu breytir hitt
skipið stefnu til bakborða og
það skiptir engum togum, að
það rekst með heljarafli á
stjórnborðssíðu „Geysis" rétt
um stórsiglu. Hárbeitt stefnið
sker sundur byrðing og bönd
og gengur inn í mitt skip. Um
leið þekkja Möller skipstjóri og
62 VIKAN 12.TBL.