Vikan - 06.04.1972, Blaðsíða 11

IFTIR LÚPUS
PÉTUR SIGURÐSSON
GUSAR Á ALÞINGI EINS
OG FRAMUR VÖSÓLFUR
EN VEÐUR GRUNNA POLLA
oí> framur vösólfur, en veður
grunna polla. Hann skiptir sér af
mörguni málum og leggur oft orð i
belg, en drýgir ekki frægar dáðir.
Kunnastur er hann af viðleitni sinni
að fá sterkan bjór buúggaðan og
seldan á íslandi, en Pétur hefur
ekki baí't erindi sem erfiði í þvi
efni. Herma skæðar tungur, að ein-
strengingslegum og sjálfumglöðum
málflutningi bans sé um að kenna.
að lslendingum er enn meinaður
áfengur lijór. Þeim er þó bót í máli
að geta veitt sér mun sterkari vin-
anda óskammtaðan, en Pétri lilýt-
ur að vera þetta nokkur skapraun.
Hann er óvinsæll ineðal bindindis-
manna og sætir þvi ámæli að vera
girugur nautnaseggur, en Pétur
Sigurðsson á slikt alls ekki skilið.
Hann er dagfarslega hófsamur á
vin og tóbak og annan munað. Þó
hendir liann að gera sér dagamun,
og liggur honum þá hátt rómur i
samræðum við vini og kunningja.
Sjálfstæðisflokknum er óbeint
drjúgur styrkur að þingmennsku
Péturs Sigurðssonar. Hann skilur
hugsúnarhátt vinnandi fólks af per-
sónulegri revnslu og getur ágætlega
sett srg í spor þess. Pétur er engan
veginn auðsveipur i meðförum, þó
að hann þjóni flokki sínum og leið-
togum dyggilega. Hann er að eðlis-
fari einbeittur og hreinskilinn og
segii- skoðun sina afdráttarlaust
hverjum sem er. Honum lætur og
prýðilega sú fyrirgreiðsla, sem
Sjálfstæðisflokkurinn treystir á og
hyggur sér harla nauðsynlega. Hann
þvkist leggja sig allan fram um sér-
hvern smágreiða og hvert viðvik
og lýsir fyrirhöfn sinni með orða-
flaumi og handapati, svo að venju-
legt fólk undrast og blekkisl. Pétur
trúir þessu jafnvel sjálfur og er
löngu orðinn þessi leikur eins kon-
ar ávani. Er hann því í essinu sínu
að hafa tal af. mörgum og látasl
sinna alls konar kvabbi og tilmæl-
um. Loks ber þess að geta, að Pél-
ur er maður skemmtilegur og vin-
mn sínum tryggðartröll. Honum
leiðast sviplausir og innantómir
samherjar, en gezt vel að mikil-
hæfum andstæðingum og dylur eng-
an veginn þá aðdáun. Pétur Sig-
urðsson fer sinna ferða og kenmr
oft á óvart með framkomu sinni og
afstöðu. Sannleikurinn mun sá, að
bann sitji á alþingi af því að hon-
um finnist starfið þar auðveldara
og hreinlegri atvinnuvegur en beita
fiskibáti móti stormi og straumi
eða sigla kaupfari höfin djúp og
breið i misjöfnum veðrum. HelZt
mun bann sakna þess að gista fram-
andi lönd og veita sér vellystingar,
sem falar eru röskum og lifsglöð-
um sæförum í erlendum hafnar-
borgum. Afstaða hans í bjórmál-
inu mun sprottin af mætum endur-
minningum um freyðandi ölglös.
þegar tónar seiddu og dans dunaði
á vistlegum skemmtistað að áliðn-
um degi.
Þingmennskan er Pétri Sigurðs-
svni atvinnuvegur eins og svo mörg-
um öðrum, sem bækistöð hafa i
hdjllinni eftirsóttu við Austurvöll.
Þó er hann öðruvísi þangað kom-
inn en flestir hinir. Hann kvíðir
líka naumast þeim meinlegu ör-
lögum, að hurðin dýra lokist hon-
um allt i einu, en myndi þá ráðast
aftur til sjös og vinna fvrir sér eins
og í gamla daga. Stoltaraleg rögg-
semi hans hefur rutt honum frama-
brautina og gert hann álitlegan i
samtökum Sjálfstæðisflokksins, þó
að mektarbokkum sé þar iðulega
sleipt. Kann því svo að fara, að
Pétur sleppi við sælöður og strit, en
hafist við i alþingisliúsinu langan
aldur, unz honum gefst gömlum og
þreyttum hvild og hjúkrun í dval-
arheimili aldraðra sjómanna á hæð-
inni innan við sundin í Revkjavík.
Þaðan sér út á hafið, sem heillaði
Pétur Sigurðsson ungan og mun
svæfa hann ljúfum niði, þegar sól-
in hverfur bak við jökulinn hinum
megin flóans.
Lúpus.
14. TBL. VIKAN 11