Vikan - 06.04.1972, Blaðsíða 16

Rétt fyrir jólin árið 1970
var tveim konum
sleppt úr fangelsi í Belfast
á Norður-Trlandi. Það
voru tvíburasysturnar
Barbara og Bettina Prentiss,
sem voru dæmdar
fyrir morð á eiginmönnum
sínum í lífstíðarfangelsi,
en höfðu fengið
fangelsistímann styttan
niður í tíu ár. Nú eru
systurnar fertugar, en enginn
veit hvar þær eru.
Þær eru gersamlega
horfnar. Þær hafa kannski
látið æskudrauma sína
rætast að flytja úr landi og
hefja nýtt líf.
Charles Blanchette skrifaði und-
ir sinn eigin dauðadóm um vorið
1960, þegar liann tilkynnti hinni
fögru konu sinni að hann vildi fá
skilnað. Hann var rúmlega fertug-
ur, duglegur fjáraflamaður í Bel-
fast á Norður-lrlandi, og hún var
tuttugu og níu ára. Þau hjónin voru
barnlaus.
Það getur verið að þetta Iiefði
ekki orðið svona öi'lagaríkt, ef Bar-
bara Prentiss liefði ekki átt tví-
burasystur. Það getur lika verið að
ekkert hefði skeð, ef Charles Prent-
iss hefði boðið konu sinni notaleg-
an lífeyri. En hjúskaparlögin á Ir-
landi eru ekki sérlega hliðholl kon-
úm og Charles Prentiss var fyrir
löngu orðinn leiður á eigingirni
konu sinnar og kuldalegri fram-
komu og þessutan var hann ofsa-
reiður.
Barbara bafði njósnað um hann
og hún hafði fengið sannanir fyrir
því að'hann elskaði aðra konu og
það hafði orðið mikil rimma á milli
þeirra.
Charles öskraði og sagði að Bar-
bara hefði nógu lengi mergsogið
sig. Ef hún ætlaði að fá einhvern
lífeyri, skyldi hún fá að berjast fyr-
ir þvi með hnúum og hnefum,
hún myndi aldrei hafa neitt upp úr
krafsinu. Hún hefði eyðilagt líf hans
og heilsu og eytt peningum hans til
einskis. Nú væri hann ákveðinn að
eignast þá konu, sem hann elskaði
innilega og sem elskaði liann.
Hugmyndina um að drepa Char-
les fékk hún ekki strax, eftir því
sem fram kom í réttarhöldunum um
haustið þetta ár.
Barbara þaut upp á herbergið sitt
og læsti dyrunum. Hún var alveg
frá sér af reiði og afbrýðisemi. Önn-
ur kona átti að stjaka henni út af
sínu eigin heimili og setjast þar að
sjálf. Það átti að fleygja henni út
og þvinga hana til að snúa aftur
til tilbreytingarsnauðrar tilveru. —
Charles ætlaði að krefjast skilnað-
ar og saka hana um „andlega
grimmd“, — þótt þeim væri báðum
ljóst að slíkt var argasta lygi. Hún
var ekkert verri í umgengni en hver
önnur kona í þeirra.kunningjahópi.
Hún vissi ekki livað liún átti að
gera. Eins og alltaf, þegar einhver
vandamál urðu á vegi hennar,
hringdi hún til . tvíburasysturinnar
Bettinu. Bettina var svo ráðagóð.
Sem betur fór, var eiginmaður
Bettinu, leigubílstjórinn, ekki
heima. Barbara ók út í verksmiðju-
í litlu og lélegu raðhúsi. Hún sagði