Vikan - 06.04.1972, Blaðsíða 14

Grafin lifandi á
hann seytjánda desember 1968
rar Barböru, tvítugri dóttur
Flórídaauðkýfingsins Roberts
Mackle, rœnt og hún grafin lif-
andi í þröngri kistu. Rœningj-
arnir heimtuðu hálfa milljón
dollara i lausnargjald og Ro-
bert Mackle skildi peningana
eftir á tilteknum stað. En lög-
reglan á staðnum, sem ekki
hafði verið upplýst um málið.
fann peningana og tók þá í sína
vörzlu. Robert Mackle varð
gripinn örvæntingu og setti til-
kynningu i blöð, útvarp og
sjónvarp, svohljóðandi: „Ég á
enga sök á tiltæki lögreglunn-
ar. Þið getið eftir sem áður
fengið peningana ef við fáum
Barböru aftur lifandi.“ Greini-
lega trúðu rœningjarnir honum.
því að daginn eftir hringdi ann-
ar þeirra í prest nokkurn í Mi-
ami.
Ræninginn las i flýti fyrir
fyrirmæli sín um hvernig
lausnargjaldið skyldi afhent.
Faðir Mulachy skrifaði þau nið-
ur, þótt það væri naumast
nauðsynlegt, þar eð FBI hler-
aði símann.
Fyrirmælin voru einfgldari
nú en i fyrra sinnið. Farið
skyldi með peningana til Little
City Trailer Court, húsvagna-
búða fyrir utan Miami.
Þetta var fimmtudagskvöldið
nítjánda desember, og klukk-
una vantaði tuttugu mínútur í
ellefu. Barbara Mackle hafði
þá legið í rúma þrjá sólarhringa
•' þröngri kistunni, hálfan meter
jörðu einhversstaðar fyrir ut-
an Atianta.
Faðir hennar var taugaáfalli
nær eftir þessa löngu og þján-
ingarfullu bið. Þessvegna var
ákveðið að i hans stað færi Billy
Vessels, sá tryggi vinur fjöl-
skyldunnar, með peningana til
móts við ræningjana.
FBI-spæjarinn Lee Kusch
kom með í hvíta Lincolninum.
Hann lá undir teppi í aftursæt-
inu með skammgyssu i hendi,
reiðubúinn að skjóta. Vessels
hafði ferðatöskuna við hlið sér
? framsætinu.
Umferðin á veginum var
strjál, en það var skuggsýnt og
skyggni slæmt. Fyrst fann Vess-
els ekki húsvagnabúðirnar. Það
var ekki fyrr en hann hafði
snúið og ekið nokkurn spöl til-
baka að hann sá orðin Little
City Trailer Court á skilti, sem
götuljós lýsti upp. Hann hafði
ekki tekið eftir því þegar hann
ók framhjá því í fyrra sinnið
af því að götuljósið þeim meg-
in hafði slokknað.
Hann sneri aftur og ók hægt.
Eftir nákvæmlega tvær enskar
mílur sá hann mjóan malarveg,
sem lá inn á Everglades-svæð-
ið, sem er óbyggt. Hann ók
tuttugu til þrjátíu metra eftir
þessurn vegi, samkvæmt fyrir-
mælum mannræningjans.
í skininu frá bílljósunum sá
hann allt i einu bíl í eitthvað
fimmtán metra fjarlægð fram-
undan. Hann var kyrrstæður og
í stefnu út á aðalveginn. Ljósin
voru slökkt.
Vessels drap á vélinni en
slökkti ekki Ijósin hjá • sér.
Hann sat kyrr i nokkrar sek-
úndur og starði á hinn bílinn.
Svo steig hann hægt út með
tösku í hendi sér. Hann skildi
bildyrnar eftir opnar. Þakljós
bílsins kastaði löngum skugg-
um. Kusch lá ennþá hreyfing-
arlaus undir teppinu.
Vessels gekk nokkra metra í
áttina til hins bilsins og setti
töskuna á veginn þar sem hún
sást vel í skininu frá bílljósun-
um. Síðan stóð hann kyrr í
nokkrar sekúndur og starði á
hinn bílinn. Hann sagði ekki
orð og heyrði ekkert. Hann sá
enga manneskju.
Hann gekk aftur til Lincolns-
ins og bakkaði hægt út á aðal-
ve;ginn. FBl hafði komið fyrir
útvarpssendi í bílnum. Hann
tilkynnti í hann: — Taskan hef-
ur verið afhent!