Vikan - 06.04.1972, Blaðsíða 45

KRi 900,- Heimilar vöruúttekt fyrir
KR, 1000,- á einingarverði í hreinlætis- og
■ matvörum.
Úttekt kr... Eftirst. kr.
} i U=
EINKAUMBOÐ FYRIR
f. a
VA HEIMILISTÆKI
TJm sparikorlin
Þau veita yður 10% afslátt þannig:
• Þér kaupið kort á 900 kr., en megið verzla
Electrolux
fyrir 1.000 kr.
• Ef þér verzlið íyrir minna en 1.000 kr., þá rit- ^fl
ar afgreiðslumaður innistæðu yðar á kortið. HBp
• Þannig getið þér verzlað eins lítið og yður RT a
hentar í hvert skipti. 'Am
• Þegar þér hafið verzlað fyrir 1.000 kr. (1 ^^fl
kort, sem kostar 900 kr.) kaupið þér nýtt
kort. ^
• Örfáar vörutegundir í stórum pakkningum
fara ekki inn á sparikortin t.d. hveifi og
sykur í sekkjum, ávextir í kössum, W.C. W^r
pappír 1 pokum og þvottaefni í stórum um-
búðum. Þessar vörutegundir eru strax reikn- ^Am
aðar á sparikortaverði.
• SPARIkortin gilda á 1. hæð, þ.e. í mat-
vörudeild. (Þau gilda einnig á hinum árlega ^rA
jólamarkaði.)
Athugið að allar vörur eru verðmerktar
án afsláttar. jy
NOTIÐ SPARIKORTIN VA
GERIÐ VERÐSAMANBURÐ
f
Æa
■má
Vörumarkaðurinn hf.
Ármúla 1A - Reykjavik
Matvörudeild Sími 86-111
Húsgagna- pg gjafavörudeild 86-112
Vefnaðarvöru- og
heimilistækjadeild 86-113
Skrifstofa 86-114
— Ég bíð' eftir þér, það
veiztu__
Nú var tómlegt í klefa Dani-
éle. Hún vissi ekkert hvað hún
átti að hafa fyrir stafni. Henni
gekk illa að sofna þetta kvöld.
Hún vissi að það var morgunn
þegar ein gæzlukonan kom inn
í klefann. Daniéle st&rði skiln-
ingsvana á hana.
— Jæja, sagði gæzlukonan.
— Já, hvað? spurði Daniéle.
— Bókasafnið, sagði konan
til að hrista við hemni. — Það
er fótaferðatími.
— Nei, sagði Daniéle.
Konan fór út. Daniéle hlust-
aði á öll hljóðin í fangelsinu.
Þau komu svo langt að. Það var
kalt, en samt fann Daniéle ekk-
ert fyrir því. Óljósar minning-
ar stigu upp í hugskoti hennar,
af manneskjum, hátíðlegum
tækifærum, kennslustundum.
Var hún lítil stúlka, eða óham-
ingjusöm kona? Hver var svo
mismunurinn? Allt heyrði for-
tíðinni til. Daniéle, það var ein-
hver sem hafði lifað fyrir langa-
löngu...
Stundum reyndi hún að kom-
ast upp á yfirborðið. Það var
barátta, sem hún varð að heyja.
En hvaða barátta? Stríð, sem
var fyrirfram tapað. Hún hafði
ekkert hugmyndaflug lengur.
Hún þráði ekki neitt framar.
Hún var að deyja.
— Gönguferð!
Daniéle hallaði sér upp að
veggnum í einu horni klefans,
samanhnipruð, eins og risastórt
fóstur. Hún svaraði ekki. Það
var eins og hún heyrði ekki.
Gæzlukonan yppti öxlum. Hún
fór og lokaði á eftir sér. Dani-
éle var ekki lengur til...
Framhald. í nœsta blaSi.
narOMlÍÆNINGJfl ~
Pramhald af bls. 15.
hver um aðra þvera í höfði mér,
eins og ég væri með hita. Ég
hugsaði um þegar við Stewart
vorum á skautum og hvernig ég
hló þegar hann datt á rassinn.
Eða annan dag þegar kalt var
og við fórum í höfrungahlaup.
Ég reyndi að rifja upp sem
tnest af skemmtilegum atvik-
Um.“
Tólf tímum eftir að lausnar-
gjaldið hafði verið afhent,
höfðu ræningjarnir ekki enn
látið í sér heyra. En þegar
klukkuna vantaði þrettán mín-
útur í eitt á föstudaginn, var
hringt á skrifstofu FBI í At-
lunta. Símastúlkan Trisha Poin-
úexter svaraði.
Karlmannsrödd sagði: — Ég
fer fram á að mega gefa upp-
lýsingar um Barböru Mackle.
— Andartak, ég skal gefa yð-
ur samband...
— Nei, sagði maðurinn og
lagði þunga áherzlu á orðið. —
Ég veit hvar hún er, og þér
verðið að taka við upplýsing-
unum.
Trisha Poindexter teygði sig
eftir penna.
— Buford Highway. Til Nor-
cross. Á horninu þar sem Bu-
ford Highway og Tucker Road
mætast er umferðarljós. Halda
áfram fimm og hálfan kílómet-
er frá gatnamótunum. Þá sést
lítið, hvítt hús á hæð. Beygja
til vinstri. Svo eftir malarvegi
hálfan annan kílómetra til
hægri. Ganga um þrjátíu metra
inn í skóginn.
„Þrjátíu metra,“ skrifaði
Trisha.
—• Hafið þér náð þessu?
— Það held ég, svaraði hún
óstyrk.
— Eruð þér ekki viss?
— Jú, jú, ég hef þetta ...
— Sælar þá, sagði ræninginn
og iagði á.
Sex FBI-menn ruku þegar af
stað í þrem bílum. Jack Smith
gaf í senditæki skipun um að
allir tiltækir bílar skyldu safn-
ast saman á krossgötunum þar
sem Buford Highway og Tuck-
er Road mætast.
Haldið áfram fimm og hálfan
kílómeter, hafði Trisha Poin-
dexter skrifað niður. En í
hverja átt? FBI völdu af handa-
hófi einn af vegunum fjórum,
sem liggja útfrá krossgötunum.
Klukkan var þá þegar næstum
fjögur eftir hádegi.
Næstum nákvæmlega hálfan
sjötta kílómeter frá krossgöt-
unum sáu lögreglumennirnir
hvítt hús uppi á hæð. Líka
fundu þeir afleggjara til hægri.
En þeir fundu engan malarveg
hálfan annan kílómeter lengra.
Landið þarna var skógi vaxið
og hallaði undan fæti ofan í
dal. En ræninginn hafði sagt að
gengið skyldi uppá móti.
FBI-mennirnir sneru aftur
að vegamótunum.
Nú óku þeir norðureftir Bu-
ford Highway. Eftir hálfs sjötta
kílómetra keyrslu sáu þeir ann-
að hvítt hús á hæð. Malbikaður
vegur í tveimur reinum lá þar
til vinstri. Það var McGee Ro-
ad. Eftir hálfs annars kílómetra
akstur tók við mjór malarveg-
ur til hægri.
— Hér hlýtur það að vera,
sagði Jack Keith. Hann og fjór-
ir aðrir FBI-menn yfirgáfu bíl-
ana og hröðuðu sér inn í skóg-
inn.
Malarvegurinn tók enda eftir
aðeins fjörutíu metra, og þar
sáu lögreglumennirnir drasl
eins og gamla hurð, ryðgaða
barnakerru, nokkrar belgdar
öldósir og óhreinan, gamlan
sjóliðajakka.
FBI-mennirnir leituðu að
liæð. Farið þarna uppeftir, þrjá-
tíu metra. En þar var engin
hæð. Veginn sjálfan bar hærra
en landslagið þarna í kring.
Þeir leituðu um allt innan þrjá-
tíu metra hrings. Ekkert fannst.
Þetta með þrjátíu metrana gat
ekki staðizt.
Keith sneri aftur að kross-
götum Buford- og Tucker-veg-
anna. Klukkan var að verða
fjögur og innan skamms færi
að skyggja. Keith sá að hann
yrði að senda menn frameftir
öllum vegunum, sem lágu frá
gatnamótunum. Öllum bílakosti
FBI í Atlanta skyldi stefnt á
staðinn.
En væri það nóg? Jack Keith
hafði verið FBI-spæjari í tutt-
ugu ár og það þurfti mikið til
að koma honum úr jafnvægi.
En nú var hann hræddur. Þeir
yrðu að vera fljótir að finna
stúlkuna.
14. TBL. VIKAN 45