Vikan - 08.06.1972, Blaðsíða 21

komast í tæri við hann svo ég
gæti sagt honum hvaða álit ég
hefði á honum.
Natasja hafði tekið eftir
augnaráði hans og ég sá að hún
pírði augunum.
— Andrei, sagði hún svo hátt
að margir litu við í undrun. Ég
hélt niðri í mér andanum af
skelfingu, en á næsta augna-
bliki var spennan horfin og
þau voru eins og venjuleg
skyldmenni aftur.
Mér fannst einhver þreytu-
bylgja umvefja mig. Kvöldið,
sem hafði byrjað svo vel var
eyðilagt og ég ætlaði að
smeygja mér burt, en þá greip
Framhaldssaga
eftir
Constance Heaven
einhver í mig og stöðvaði mig.
— Gerið þér þetta með vilja?
tautaði Kepler liðsforingi. Ég
er búinn að reyna að ná sam-
bandi við yður allt kvöldið, en
þér hafið alltaf komizt undan.
— Mér þykir fyrir því, en
ég hef ýmsum skyldum að
gegna, sagði ég kuldalega.
—- Þér sleppið ekki svona
auðveldlega frá mér, sagði
hann hlæjandi. — Annars er
ég hissa á því að þér skuluð
ennþá vera hér. Natasja er
alltaf vör um sig. Er hún ekki
hrædd um Dmitri fyrir yður.
— Greifinn elskar konu sína
mjög heitt.
— Já, Dmitri er dálítið leið-
inlegur. Hann er alger mótsetn-
ing við Andrei.
— Hvers vegna er svona
mikill aldursmunur á þeim
bræðrunum? spurði ég með
hálfum hug.
— Vitið þér það ekki? Þeir
eru hálfbræður. Leo gamli
Kuragin átti tvær konur og
nokkrar ástkonur líka, eftir
því að sagt er. Marya er ávöxt-
ur af einu sambandi hans Móðir
hennar var saumakona og
stúlkan var send í klaustur-
skóla í Smolny. Vera gamla
Andreyevna veit þetta allt og
það vita það reyndar allir í
grenndinni.
Það var furðulegt hve mér
létti við að heyra þetta. Hvað
kom það mér við hvort Marya
Karlova var systir Andreis eða
ástkona hans? Hvers vegna
varð ég svona glöð? Ég brosti
til unga liðsforingjans, sem
sannarlega notaði tækifærið.
— Hvað segið þér um svo-
lítinn göngutúr á svölunum?
Það er svo fagurt veðrið í
kvöld.
Ég svaraði ekki strax. Hljóm-
sveitin spilaði vals aftur og ég
sá að Andrei hneigði sig fyrir
Natösju. Hún hristi höfuðið, en
Dmitri hallaði sér fram og
sagði eitthvað og þau svifu út
á gólfið, framhjá mér og í
fyrsta sinn á ævinni fann ég
fyrri afbrýðisemi, sem var
ákaflega kjánaleg, ég þekkti
varla þennan mann, sem hélt
nú annarri konu í örmum sér
á sama hátt og hann hafði
haldið mér fyrir stuttu síðan.
— Þau dansa vel saman,
finnst yður það ekki? sagði
Boris Kepler rétt við eyra mitt.
— Það var ólán fyrir Natösju
að það skyldi vera Dmitri sem
erfði allan auðinn, en Andrei
fékk aðeins Ryvlach og nokk-
ur þúsund rúblna. Ég er stund-
um að hugsa hvernig honum
finnst þetta eiginlega. Það er
raunar aðeins þessi drengur,
sem stendur á milli hans og
þessara stórkostlegu auðæfa.
Ég starði ósjálfrátt á hann.
Já, það hefði getað verið
ástæða, en það gat samt ekki
verið. Það kom ekki heim og
saman um það, sem ég þóttist
vita um Andrei Kuragin.
— En hvers vegfia stöndum
við hér? Má ég dansa við yð-
ur?
— Því ekki það?
Hann tók mig í arma sér og
við völsuðum um dansgólfið.
Stuttu síðar tókst mér að
laumast út úr danssalnum. Ég
var komin hálfa leið upp stig-
ann, þegar ég mundi eftir því
að ég hafði lofað Paul að koma
með nokkrar karamellur til
hans. Ég vissi að ég gat náð í
þær í matsalnum en ég flýtti
mér niður aftur.
Það var dimmt í matsalnum,
síðustu kertaljósin voru að
fjara út. Eg fyllti litla skál
með karamellum, en þá heyrði
ég raddir og hlustaði ósjálf-
rátt. Dyrnar að bókastofunni
voru hálfopnar og ég heyrði að
Natasja sagði:
— Þú verður að trúa mér,
þú verður! Ég get ekki lifað án
þín.
Einhver svaraði, ég var viss
um að það var Andrei.
— Nei, Natasja, skilurðu
ekki að það er útilokað. En
rödd hans var hás af sársauka
og þrá og ég þoldi ekki að
hlusta á meira. Ég var hrædd,
— hrædd við að Dmitri kæm-
ist að þessu, hrædd við sjálfa
mig,. — hrædd við allt . . .
Þetta leit allt öðruvísi út í
dagsbirtunni. Ég var róleg
næsta morgun, þegar ég sat
h,já Faul í skólastofunni og
hann dengdi yfir mig spurn-
ingum.
— Dansaðirðu mikið, Rilla?
Var Andrei frændi þarna? Er
hann hérna ennþá? Svona
spurði hann í þaula, þangað til
mig langaði til að öskra. Það
sem ég hafði heyrt frá mat-
salnum kom mér ekki við.
Samt heyrði ég sí og æ orðin
fyrir eyrum mér. Var hatur
Natösju í garð mágs síns upp-
gerð, til að fara á bak við
Dmitri? Hvernig gat Andrei
Kuragin gert svo lítið úr sér
að fara á bak við bróður sinn?
Nokkrum vikum eftir dans-
leikinn átti ég leið fram í eld-
hús.
Það var indæll ilmur af ný-
bökuðu brauði og kötturinn
teygði sig letilega og malaði
þar sem hann lá á steingólfinu.
Þá brá skugga fyrir sólina, sem
skein inn um gættina og An-
drei Kuragin stóð á þröskuld-
inum.
Ég hafði ekki séð hann síðan
á dansleiknum. Hann leit allt
öðruvísi út í hversdagsfötunum,
miklu yngri og laglegri.
— Hvar er allt fólkið? spurði
hann. - - Ég er að leita að Jean
Renard.
— Þau fóru til klaustursins
í Kustevo. svaraði ég.
— Og þér fenguð ekki að
fara með.
— Ég verð að líta eftir Paul.
— Já, ég verð að hitta hann,
ég hef ekki séð hann ennþá.
Marya segir að þér hafið gert
kraftaverk hvað hann snertir.
— Það er orðum aukið,
sagði ég. Ég lagði frá mér
sleifina, sem ég hafði gripið á
eldhúsborðinu og gekk út úr
eldhúsinu. Hann fylgdi mér
eftir og þegar við komum fram
í forsalinn, lagði hann höndina
á öxl mína.
— Bíðið andartak, ungfrú
Weston, ;— eruð þér reið við
mig?
— Reið? Hvers vegna ætti
ég að vera reið?
•— Það lítur út fyrir það.
Stríðnisbros lék um varir
hans.
Já, ég er reið, hrökk út
úr mér. — Er það svo undar-
legt? Þér nörruðuð mig. Létuð
mig halda að þér væruð allt
annar maður, aðeins til að gera
gys að mér . . . niðurlægja mig
. . . Það var ekki rétt, það var
hreinlega andstyggilegt.
— Ég hafði mínar ástæður,
ég varð að fá að vita hvers
konar manneskja þér voruð.
Mér þykir mjög vænt um Paul.
— Jæja, er það nú rétt? Og
eftir það sem þér gerðuð barn-
inu?
Svipur hans breyttist, brosið
hvarf, það rifaði rétt í augun
og munnsvipurinn varð hörku-
legur. Þegar hann talaði var
rödd hans háskalega lágvær,
en hann hafði fullt vald á
henni.
— Trúið þér því sem sagt
er?
— Ég veit það ekki. Eg varð
allt í einu hrædd við hann. —
Nei, líklega geri ég það ekki,
það er ekki hægt að trúa slíku
um nokkurn mann.
En þú ert samt sekur, hróp-
n
23.TBL. VIKAN 21