Vikan - 08.06.1972, Blaðsíða 14

VIÐ OG
BÖRNIN OKKAR
Sissel Bióng: Þetta er mikið
vandamáL „Vel upp alinn"
petur verið að bukka og beygja
sig, heilsa með réttri hönd, vera
í réttum fötum við rétt tæki-
færi og þar fram eftir götum.
Eða það getur verið að hjálpa
náunganum, — hvernig sem
hann er, burtséð frá trúar-
brögðum, litarhætti og því að
ekki eru allir eins skapaðir.
Sum okkar hafa kar.nski minni
„farangur", eins og svo vel hef-
ir verið komizt að orði.
Að mínu áliti er það síðar
nefnda það sem ég vil kalla
gott uppeldi, en við því fyrr-
nefnda vil ég segja að barnið
verður alltaf einskonar spegil-
mynd af okkur sjálfum. Við
getum talað í það óendanlega,
en það sem við gerum er það
raunverulega.
Stein Lage Strand: Ef við get-
um hjálpað börnunum okkar til
að verða kærleiksríkar, heil-
brigðar og sjálfstæðar mann-
eskjur, þá ætti það ekki að
skaða þau að við kenndum
þeim líka háttvísi i framkomu,
kurteisi kostar ekki peninga,
eins og þar stendur. En við
þurfum ekki að kvelja börnin
okkar með tilgangslausum
k urteisis ven j um“.
Björg Svendsen: Eg held að það
sé mjög nauðsynlegt lyrir börn
að fá útrás fyrir athafnaþörf,
en að um leið verði að kenna
þeim að bera virðingu fyrm til-
finningum og framkomu ann-
orra. Það er svo mikið talað um
það nú hve nauðsynlegt sé „að
vera maður sjálfur", til að forð-
ast, meðal annars, sálrænar
þjáningar. Að mínu áliti getur
þetta verið nokkuð eigingjarn
hugsunarháttur, sem getur leitt
til þess að aðrir líði fyrir það.
Ég á ekki við að maður eigi að
ganga með sífelldan fagurgala
HALTU
KJAFTI,
MAMMA
14 VIKAN 23. TBL.