Vikan - 21.09.1972, Blaðsíða 17

k'tit andlit kom í ljós. Það var
afmyndað a£ hræðslu og undr-
un.
— Japanskur hermaður,
æpti Duenas.
Maðurinn fyrir framan þá
leit út eins og vofa, mjór og
horaður með illa tilhaft og úf-
ið há’r, svarta skeggbrodda og
klæddur i jakka úr grófu efni
og stuttar buxur.
Hann sleppti gildrunum
tveimur, sem hann hélt á, sló
saman lófum sem í bæn, gaf
frá sér nokkur undarleg hljóð
og glápti fast á þá í nokkrar
sekúndur. Síðan hoppaði hann
til Duenesar og reyndi að ná
til sin byssu hans. Duenas sleit
sig lausan, kastaði byssunni til
mágs síns og sló gamla mann-
inn af fullum krafti með hægri
hnefa, svo að hann' valt um
koll. Andartaki síðar lágu þeir
báðir ofan á honum og þrýstu
grindhoruðum líkama hans að
jörðinni. Þeir höfðu með sér
AFRAM EINN
reipi og bundu hendur þessa
óútskýrða manns á bak aftur.
— Allt í lagi, ég gefst upp,
blés sá gamli. — Flóttanum er
lokið. Skjótið ekki, ég gefst
upp. Þið hafið sigrað . . .
H
38. TBL. VIKAN 17