Vikan - 23.11.1972, Blaðsíða 43

GLENDA JACKSON
Utgáfubækur 1972
Auk Almánaks gefur Bókaútgáfa
Menningarsjóðs og Þjóðvinafélags-
ins út eftiraldar bækur og rit
Andvari, tímarit, ritstjórar: Finn-
bogi Guðmundsson og Helgi
Sæmundsson.
Islenzk Ijóð 1954—1963, á þriðja
hundrað kvæði eftir una 40 liöf-
unda.
Af skáldum, safn ritgerða eftir Hall-
dór Laxness.
Bréf til Stephans G. Stephanssonar,
II. bindi, dr. Finnbogi Guði
mundsson sá um útgáfuna.
Tryggvi Gunnarsson, III. bindi, ævi-
saga eftir Bergstein Jónsson.
Fást, sorgarleikur eftir J. W. Goethe.
Yngvi Jóhannesson þýddi.
Landið týnda, skáldsaga eftir Jó-
hannes V. Jensen. Sverrir Kristj-
ánsson þýddi.
Seint á ferð, sögur eftir Ólaf Jó-
liann Sigurðsson.
Börn og bækur, lestrarbókakönnuiF
eftir dr. Simon Jóh. Ágústsson.
Frá endurskoðun til valtýsku, sagn-
fræðileg rannsókn eftir Gunnar
Karlsson.
All'ræði Menningarsjóðs:
Bókmenntir, eftir Hannes Pctursson
skáld.
Stjörnufræði, Rímfræði, eftir dr.
Þorstein Sæmundsson.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs og Þjóðvinafélagsins
Framhald af bls. 9.
vegna hún væri yfirleitt valin
í, nokkurt hlutverk. Ég sagði
að mér þætti þetta nú of mik-
ið lítillæti. —- Alls ekki, mér
er alvara. Ég er sjálf undr-
andi. En var Elisabeth ekki
freistandi? — Jú, það veit guð.
Ég hef heldur ekki áður leikið
manneskjú á aldrinum fimmt-
án til sjötíu ára.
Hún losaði um reiðstígvélin
og fór svo alveg úr þeim. —
En sú sæla, sagði hún og hvíldi
fæturna á rótarhnyðju, sagði
margt um Elisabeth drottningu.
Hún var mjög sniðugur
kvenmaður. Glenda greip kjúkl-
ingslæri úr matarpakkanum. —
Hún vissi hvenær hún átti að
gráta, og það er mjög rnikil-
vægt. En það er alltaf gaman
að leika konu, sem hefur mik-
ið vald og Elisabeth trúði því
að hún hefði mikið vald, trúði
því að hún væri hin útvalda,
af guði kjörin til að vera
drottning Englands.
Nú kom framleiðandinn, Ro-
derick Graham til okkar og út-
skýrði atriðið, sem tekið var
þennan dag; Blóð-Maria var
látin og Elisabeth orðin drottn-
ing og rétt um það að flækja
sér í ástasamband við Robert
Dudley, jarl af Leicestre (leik-
inn af Robert Hardy, sem ein-
mitt þá fékk sér blund á ár-
bakkanum).
Sálfræðileg uppbygging
aðalpersóna og atburða er mjög
nútímalega hugsuð, sagði Ro-
derick Graham, — og við von-
um að það sé leið í þá átt að
skilja hvað raunverulega hélt
þessari furðulegu konu lifandi.
Og sú mynd, sem Glenda
Jackson sýnir okkur af Elísa-
beth, sem strax, fimmtán ára
gömul er seig, slóttug, ákveð-
in og hörkuleg, er vissulega í
þá átt.
En sú Glenda. sem sýnir
okkur drottninguna, er ákaf-
lega ólík hinni raunverulegu
Glendu og Glendu úr hinum
kvikmyndunum, þar sepi hún
sýnir brjálæðiskennda opin-
berun í Marat/Sade. Það er
reyndar óverulegt samanborið
við þau kynferðilegu vanda-
mál, sem hún var látin skella
á okkur í Women in Love, The
Music Lovers og Bloody Sun-
day, sem er síðasta kvikmynd-
in hennar. En hún neitaði harð-
leva að taka að sér sams konar
hlutverk The Deviis, sem Ken
Russel stjórnaði, eftir að hann
hafði lokið við The Music Lov-
ers.
Russel var ekki ánægður. —
Hann er ekki beint ánægður
með mig þessa stundina, sagði
Glenda, þegar ég hitti hana
aftur á heimili hennar í Lond-
on. — Honum datt aldrei í hug
að ég neitaði þessu tilboði.
Hún var búin að fá meira en
nóg af þessum þrem kvikmynd-
um, nóg af að sýna kynferði-
leg vandamál og önnur, þessara
þriggja kvenna.
Og Glenda sat svo þarna,
ósköp venjuleg kona á sínu
fagra heimili, ákveðin í að láta
öðrum leikkonum eftir að sýna
þessa taugasjúklinga. — Ó, já,
segir hún, ósköp eðlilega, — ég
hef leikið margar taugaveikl-
aðar konur, en mér finnst ekki
að ég sé sjálf neit tí þá veru. —
Taugaveiklun er oft eftirláts-
semi við sjálfan sig, ég vona
að ég sé ekki þannig.
Við komum okkur saman um
að það sé mjög ólíklegt. En ég
varð að viðurkenna að mér
finnst það mjög furðulegt
hvernis sama leikkonan getur
leikið í svo umdeildum mynd-
um, hverri eftir aðra. Það var
ekki lítið sem gekk á, þegar
Women in Love fyrst kom
fram á tjaldinu, með öllum
sínum nektaratriðum.
Hún sagði að engin af þeim
kvikmyndum, sem hún hefur
leikið í, hafi orsakað eins mikl-
ar deilur og Music Lovers, þar
sem hún lék Ninu Milukovu,
eiginkonu rússneska tónskálds-
ins Tshaikovskys, en það hjóna-
band var undanfari geðveiki
hennar, sem lauk með ömur-
legum dauðdaga á geðveikra-
hæli.
— Við vissum frá upphafi að
fólk myndi hvorki viðurkenna
eða trúa á túlkun okkar á sál-
fræðilegum vandamálum þeirra
hjóna, sagði Glenda. — Við
vis6um að fólki myndi finnast
kvikmyndin öfgakennd, en
samt vorum við ekki viðbúin
svo miklum mótmælum, eins
og raun varð á.
Glenda er mjög greind og
segir vel frá, hún hefði getað
talað óendanlega um álit sitt á
hlutverkum og daglegum vanda
málum, en Daniel sonur henn-
ar, sem er tveggja ára, vildi
lík láta ljós sitt skína.
Ég sá að drengurinn var mjög
líkur móður sinni, en eitthvað
hafði hann frá föðurnum líka.
Eiginmaður Glendu, Roy Hod-
ges, sem áður var leiksviðs-
stjóri, en rekur nú listasafn í
Blackheath, kom inn í stofuna
og leiddi son sinn með sér út
í garðinn.
Sólargeislarnir leika um and-
lit hennar gegnum opin glugg-
ann. Hárið er rauðbrúnt og
klippt í styttur. Hún er í hvítri
bómullarpeysu frá Marks og
Spencer, blárauðum flauelsbux-
um og ódýrum strigaskóm.
En þrátt fyrir allan þennan
einfaldleika var eitthvað stór-
brotið við hana, eitthvað sem
söng í höfðinu á mér allan dag-
inn. Ég mundi eftir því, sem
einn mótleikari hennar sagði
um hana, hann sagði að kyn-
þokki hennar væri eins og eld-
fjall — stöðug hótun.
Hún á þrjár systur, allar
yngri en hún er sjálf og þær
eru fulltrúar þeirrar kynslóðar,
sem ekki lætur hneykslast af
hlutunum, en hvað segja for-
eldrar hennar?
— Já, pabbi fór að sjá Wo-
men in Love, sagði Glenda, —
og ég verð að segja að ég var
47. TBL. VIKAN 43