Vikan - 23.11.1972, Blaðsíða 47

Flestir melludólganna í East Village eru negrar. Þeir tala hreyknir um „hvítu ambáttirnar" sínar.
Ein af stúlkunum í East Village
ásamt viðskiptavini.
Vændi er bannað með lögum í
New York, en banninu slælega
framfylgt. Lögreglan sleppir
stelpunum venjulega lausum eftir
einnar nætur fangavist.
þekkja þar engan. Þeir
fara með þær til hibýla
sinna og telja þær xneð
góðu eða illu á að gerast
vændiskonur. Ef þær
þverskast, sæta þær bar-
smíðum og pyndingum.
Sumir melludólganna
segja að í Vietnam hafi
þeir lært margt, sem komi
þeim að góðu haldi í þessu
nýja starfi. Þar hafi þeir
verið vanir að pynda fanga
til sagna með kylfubar-
smíð, hnífum og rafmagns-
liöggum. Einhver vinsæl-
asta aðferð dólganna við
þær stúlkur, sem ekki eru
nógu þægar, er að hita
herðatré úr járni unz það
er orðið glóandi og leggja
það síðan á bakhluta
stúlknanna beran.
Flestar þessara vændis-
kvenna í East Village eru
um fermingaraldur, fáar
yfir átján ára. Þær eru nær
allar hvitar. Hins vegar
munu negrastúlkur fjöl-
mennari meðal vændis-
kvenna New York, þegar
á heildina er litið. Vændi
er að vísu bannað með lög-
um í New York, en lítið
gert lil að framfylgja bann-
inu. Þegar lögreglan hand-
tekur vændiskonu, er liún
venjulega dæmd i einnar
naitur fangelsi og fimm-
tiu dollara sekt. Dólgur-
inn, sem hefur hana á
snærinu, lætur sjaldan á
sér standa að horga hana
út, og þá byrjar hún starf-
ið á götunni á nýjan leik.
☆
47. TBL. VIKAN 47