Vikan - 30.05.1974, Blaðsíða 13

'í"'V

Það var mikið happ fyrir Ro-
bert, að hljómsveitin hafði aðset-
ur i London, svo hann og Patti
gátu verið saman i friði, viðs-
fjarri þessari stóru fjölskyldu. Og
fram til þess hafði Robert þvi tek-
izt að umbera með rósemi öll
brúðkaupin, skirnirnar, brúð-
kaupsafmælin, jólaboðin og ný -
ársboðin, sem hann þurfti að vera
viðstaddur.
En nú var mælirinh fullur.
Patti, sem þrátt fyrir tveggja ára
hjónaband, saknaði fjölskyldu
sinnar enn sérlega, lýsti þvi yfir,
að i hennar augum væri hið full-
komna sumarleyfi ferðalag, þar
sem farið væri á milli bræðra
hennar og systra, dvalizt nokkra
daga á hverjum stað og endað
siðan með stórhátið heima hjá
mömmu og pápa.
Robert gat ekki hugsað sér neitt
hræðilegra. Hann herti upp hug-
ann og mótmælti. Patti hlýddi á
öll rök hans um að hann vildi hafa
hana út Sf fyrir sig, að hann hefði
þörf fyrir að hvila sig i kyrrlátu
umhverfi og ná sér eftir erfiði
vetrarins og að hann og ættingjar
hennar ættu eiginlega alls ekki
saman. Þegar hann hafði lokið
ræðu sinni brosti hún blitt og
sagði: ,,Já, elskan”.
Um stund vissi hann ekki hvað-
an á sig stóð veðrið en sagði sið-
an: „Hvað áttu við?”
,,Ég á við, að ég er þér svo
hjartanlega sammála”.
„Nú?”
„Ég veit að þú vildir miklu
fremur fara á einhvern rólegan
stað, þar sem þú gætir skoðað
fugla, hlustað á tónlist og æft þig
á óbó, án þess að þurfa stöðugt að
hafa áhyggjur af þvi að þú sért að
trufla mig”.
„Já, auðvitað, en...”
„Og hvers vegna ættirðu ekki
að fara? Þú gætir meira að segja
farið til þessarar bjúgnefju-
byggðar, sem þig hefur alltaf
langað til að sjá”.
Hann hefði ekki haldið að Patti
vissi hvað bjúgnefja væri, enda
hafði hann alrcg gleymt þvi
hvernig hún hafði drukkið i sig allt,
sem hann sagði, þegar þau voru i
tilhugalifinu.
Hann horfði undrandi á hana,
en hún brosti aðeins og sagði að
hún væri alveg til i að fara eitt-
hvað alein, svo Robert gæti farið i
bilnum á þá staði, sem hann lang-
aði til að koma á. Hún myndi auð-
vitað sakna hans hræðilega mik-
ið, en hún hafði ákveðið að vera
ekki eigingjörn. Var það ekki dá-
samlegt?
Hann féllst á þetta, áður en
hann hafði áttað sig.
Þremur vikum siðar lagði hann
af stað i bilnum, með allan fugla-
skoðunarútbúnaðinn, óbóið, nót-
urnar og bækurnar, en ók i leið-
inni Patti til járnbrautarstöðvar-
innar, þar sem hún ætlaði að taka
lestina fyrsta áfangann, til Baby
systur sinnar.
Hún vildi alls ekki að hann biði
með henni ,komu lestarinnar, en
veifaði til hans af miklum ákafa,
einum of miklum fannst Robert.
Hann hefði viljað sjá hana dapr-
ari á svip og helzt eitt eöa tvö tár.
Hann ók burtu daufur i dálkinn.
Framhald á bls. 33
22. TBL. VIKAN 13