Vikan - 30.05.1974, Blaðsíða 25

Þegar krakkarnir sungu „Be bob
a lula" á árunum fyrir bítlaæðiö,
klæddu þau sig næ'stum alveg eins
og fólkið hérna á myndunum. Stelp-
urnar voru í háhæluðum skóm við
þröngar buxur, gengu með tagl og
chiffonslæður bundnar um hálsinn.
Sumar voru í nylonsokkum og
magabelti, en aðrar rúlluðu sokk-
ana bara niður. Þá voru sko engar
sokkabuxur til. Gaurarnir þóttu
ofsa töff ef þeir gengu með svört
sólgleraugu í engri sól og allir báru
þeir feitt og mikið brilljantín í hár-
ið. Ykkur finnst víst flestum þetta
ferlega hallærislegt, en, vitið þið
það, að í Londin er aðal-tízkufólkið
vitlaust í föt sem þessí. Þau pæla í
gömlum blöðum, spila gamlar rokk-
plötur og ef einhver nær í peysu,
buxur eða pils sem er ekta, það er
að segja tuttugu ára gamalt, er það
hreinasta gersemi. Sumir vilja
klæða sig eftir rokk-tímanum, en
svo eru aðrir sem vilja ennþá eldri
föt, t.d. frá stríðsárunum eða jafn-
vel frá því að amma var ung. Sem
sagt, þeir, sem vita um gömul föt
niðrí kjallara, geta óhrædd tekið
þau fram þó þau séu snjáð og slitin,
það er bara ennþá betra.
UMSJÓN:
EVA VILHELMSDÓTTIR