Vikan - 30.05.1974, Blaðsíða 43

EGE GÓLFTEPPIN
DÖNSK GÆÐAVARA
I MIKLU ÚRVALI
VEGGFOÐUR
URVAL GÓLFDÚKA
MÁLNINGARVÖRUVAL
(ViÁ.cCcAwilC
örlög hans höföu veriö ráöin, en
honum var nú ljóst, að hann var
fyrir alvöru kominn út á glæpa-
brautina. Eftir þaö sem hann
hafði gert við gömlu konuna og
stelpuna um kvöldiö, var engin
útgönguleið. Hann hafði alltaf
dreymt um völd og auð og nú var
hann á góöri leið. Hann hefði átt
að vera f ljómandi skapi. En það
var nú eitthvað annað. Honum
leið djöfullega. Þessi innilokun
tók lika á taugarnar. Þetta var
eins og að vera i kappakstursbil,
með bensinið i botni og enga
hemla.
Hann gat ekki snúið aftur til
sins fyrra lifs. Hann gat ekki
verið hérna á þessu lofti til ei-
lifðarnóns. Þessvegna varð hann
að halda áfram á sömu braut,
hann varð aö ná i meiri peninga,
til að komast úr landi.
Þaþ sem hann þurfti, var seðla-
bunkinn, sem Della kæmi með til
að greiða launin á föstudag. Þetta
þróaðist svo með honum, þangað
til hann var farinn að trúa þvi, að
það hlyti að heppnast. Já það
hlaut að heppnast....Sid brosti og.
skældi sig út i myrkrið.
Framhald i næsta blaði.
Nell Gwynn_________________
Framhald af bls. 17
aumingja lausaleikskróginn
þinn”. Konungur varö reiður og
skammaði hana en hún spurði
hann, hvort þetta væri ekki rétt.
Konungur sagði fátt en gerði Karl
litla að jarli af Burford.
Arið 1680 dó yngri sonurinn,
James, en árið 1683 hækkaði kon-
ungur Karl úr jarli i hertoga af St.
Albans. Nú gat móðir hans notið
þess að skreyta mál sitt meö orð-
unum ,,sonur minn hertoginn”.
Nell bjó nú i Burford House i
Windsor og þar naut hún þess að
taka á móti gestum, og tignustu
konur og karlar landsins sóttust
eftir að vera gestir hennar. Hún
var dáð og engum fannst mikið,
þótt hún greiddi 1700 sterlings-
pund fyrir svefnherbergisinnrétt-
ingu. Annars eyddi hún ekki
miklu fé i sjálfa sig, en greiðvikni
hennar kom henni oft i skuld. I
eina bréfi hennar, sem varðveitzt
hefur segir hún, en bréfið er til
vinkonu hennar i London: „Viltu
gera mér þann greiða að segja
lafði Williams, aö eins og hún viti
sjálf, þá séu ástmeyjar konungs
jafnan seinar að borga.
En ég mun greiöa henni skuldina
daginn eftir að ég fæ hýruna
mina.”
Nell var aldrei mjög hörð i fjár-
hagskröfum sinum viö konung.
Hún lifði glöðu og þægilegu lifi og
hún hafði aldrei neina löngun til
að rlkja. Konungur elskaði hana
og leiö vel'hjá henni, þvi hún var i
senn kát og róandi. Konungur var
kominn á fremsta hlunn með að
gera hana greifynju af Greenwich
— en þá veiktist hann skyndilega.
Þegar hann lá banaleguna snöktu
ástmeyjar hans úti fyrir sjúkra-
stofunni, en við sjúkrabeðið
kraup drottningin, portúgalska
prinsessan Katarina af Brag-
anza, og grét hástöfum. Hjóna-
band þeirra var stjórnmálalegs
eölis og konungur hafði aldrei
unnaö drottningu sinni, en verið
henni góður og ávallt sýnt henni
tillitssemi. Honum hafði aldrei til
hugar komið, að hún myndi taka
sér nærri dauða hans.
Konungur lézt 6. febrúar 1685 og
siðustu orð hans voru: „Látið
ekki aumingja Nell svelta”.
Það varð Nell til happs að
Jakob ILgleymdi ekki siðustu ósk
bróður sins. Hann lét hana hafa
rikulegan lifeyri, meiri en hún
kærði sig um. Hún hafði misst
lifsgleðina og lézt af hjartaslagi
tveimur árum siðar, aöeins 37 ára
gömul.
Jakob konungur Il.lét gera út-
för hennar virðulega og hún var
grafin I St. Martin in the Fields i
London. Dr. Tennyson, sem siðar
varö erkibiskup af Kantaraborg,
hélt yfir Nell langa og eftirminni-
lega ræðu.
Nell Gwynn hafði ekki nein
áhrif á stjórnmálalegar ákvarð-
anir konungs og eru engar slikar
tengdar nafni hennar. Þrátt fyrir
þaö varð hún ein þekktasta og
vinsælasta kona Englands, ekki
aðeins meðal samtimamanna
sinna, heldur og meðal þeirra
sem kynnt hafa sér sögu Eng-
lands. Saga hennar er rómantisk
— sagan um litlu fátæku stúlkuna,
sem hitti ævintýraprinsinn og
lifði hamingjusömu lifi meðan
prinsins naut viö. Hún talaði með
cockney-hreim eins og hún hafði
gert 1 æsku og glaölyndi hennar
og hjartalag breyttist ekki, þótt
hún ætti eftir aö eyöa ævidögun-
um i umhverfi, harla óliku
bernskuheimilinu. Velgengnin
steig henni ekki til höfuðs. Hún
varö hvorki hrokafull né valda-
sjúk, eins og flestum konum, sem
ná hennar stöðu, hættir til að
veröa. Þvi var hún syrgö af ensku
þjóöinm.
Friðþjófur Nansen
Framhald af bls. 7
$inn og þó einkum vanmátt, ró-
lega og hlutdrægnislaust.
Eftir að hann kom heim úr sel-
veiðiförinni, haföi hann kynnt sér
sögu rannsóknanna á íshafssvæð-
unum eins vel og honum var unnt.
Og nú þóttist hann þess fullviss,
að ein meginorsök þess, hve döp-
ur urðu afdrif flestra leiðangra,
sem leitað höföu á þær slóðir, var
sú, aö þeir höfðu hvorki valiö sér
þær leiöir, sem heppilegastar
gátu talizt, né hagað ferðum sin-
um eins og vera bar.
Nýjar leiðir varð að finna, en...
Þá barst honum grein Mohns
22. TBL. VIKAN 43