Vikan - 30.05.1974, Blaðsíða 26

Karlmennirnir voru ragari við að fá sér þjóðhátiðarhúfu, en þarna
er samt einn, sem það gerði. Aðalliturinn í húfunni hans er blár, en
hvitur i húfum kvennanna.
ÞJOÐH^
STEMIN
FRYST
Verkakonumar i frystihúsinu á Eyrar-
bakka ganga allar með eins húfur —
þjóðhátiðarhúfur i fánalitunum —í vinn-
unni. Vikan fékk að heimsækja þær í önn
dagsins og Haukur Gislason ljósmyndari
á Selfossi tók þessar myndir af þeim við
vinnuna.
disar, vakti mikla athygli og að-
dáun samstarfsfólks hennar. Og
það var eins og við manninn mælt
— allar vildu konurnar i frysti-
húsinu fá eins húfu. Hjördis tók að
sér að prjóna húfurnar og þegar
hún kom heim frá vinnu i loðn-
unni næstu daga, settist hún við
prjónavélina sina og prjónaði
þjóðhátiðarhúfur — milli tuttugu
og þrjátiu húfur alls.
Vikan frétti af þessu skemmti-
lega framtaki kvennanna á
Eyrarbakka og fékk að heim-
sækja þær, þar sem þær voru við
vinnu i frystihúsinu. Þær tóku sig
vel út frúrnar á Bakkanum með
þessar skrautlegu þjóðhátiðar-
húfur. Það leyndi sér ekki, að
meðal þeirra rikti mikil ein-
drægni og samstaða og þjóð-
hátiðarstemningin við færibandið
var auðsæ. Loðnan var kyngreind
með bros á vör og það var stutt i
gamanyrðin.
Konurnar tóku vel i þá uppá-
s.tungu okkar Vikumanna, að
mæta með húfurnar á þjóðhátið-
ina á Þingvöllum og óneitanlega
myndu þær setja sérstakan svip á
þann mannfagnað, ef þær létu
verða af þvi.
Alls konar nefndir út um allt
land hafa lagt töluverða vinnu i
undirbúning hátíðahalda i tilefni
ellefu hundruð ára byggðar á
íslandi auk þjóðhátiðarnefndar-
innar, sem undanfarin ár hefur
lagt á ráðin um aðalhátiðahöldin
af hálfu hins opinbera.
En þeir eru fleiri en nefnda-
menn og nefndanefndamenn, sem
lagt hafa heilann i bleyti til að
finna upp á einhverju til til-
breytingar og hátiðabrigða i
tilefni afmælisins. Ein þeirra er
Hjördis Sigurðardóttir á Hofi á
Eyrarbakka. Hún lét sér detta i
hug að prjóna sér húfu i fánalit-
unum til þess að hafa til að hlýja
sér á loðnuvertiðinni og fyrsta
daginn, sem unnið var i frysti-
húsinu eftir áramótin i vetur,
mætti hún til vinnu með þjóð-
hátiðarhúfuna sina — hvita,
rauða og bláa.
Á loðnuvertiðinni i vetur var
unnið á tveimur tiu tima löngum
vöktum i frystihúsinu á Eyrar-
bakka. Fyrri vaktin hóf störf
klukkan átta á morgnana og var
að til klukkan sex siðdegis. Þá tók
sú seinni við og vann til klukkan
fjögur á næturnar. Afköstin voru
um það bil tiu tonn af frystri loðnu
á vakt, eða tuttugu tonn á sólar-
hring.
1 svona strangri vaktavinnu
veitir ekki af að hafa eitthvað til
að gleðja hugann og hvila augað
við.
Það var þvi að vonum, að þessi
litskrúðuga húfa hennar Hjör-
Húfurnar setja skemmtilegan svip á hópinn við færibandið.
26 VIKAN 22. TBL.