Vikan - 04.12.1975, Page 5

KIRKJUR BORG ARINNAR
í höfuðborginni cru tíu kirkjur,
scm allar eru fullskipaðar á stór-
hátíðum, þótt flestar standi þær
hálftómar meiri hluta ársins. Allar
eru þær veglega búnar kirkjumun-
um og listaverkum, og hinir fjöl-
breyttu byggingarstílar bera merki
hinna mörgu húsameistara, sem
lagt haía hönd á plóginn. Myndir
úr kirkjum borgarinnar er að finna
á bls. 34-39.
JÖLIN HÁTfÐ
BARNANNA
Til eru börn, sem óttast jólasvein-
inn, til eru börn, sem eru algjör-
lega sett hjá við undirbúning jól-
anna, og til eru börn, sem þola ekki
þser venjubreytingar og spennu,
sem af hátíðahaldinu leiða, og
verða yfir sig þreytt, leið og óþekk.
Hvað getum við gert til að koma I
veg fyrir slíkt? Sjá grein á bls. 72.
AU STURV ÖLLUR
MIÐDEPILL
ALLS
,,Það var vitanlega mandla í hrís-
grjónagrautnum og' rauðvín með
steikinni. Við krakkarnir fengum
að bragða á því, og ég man enn,
livað mér þótti það vont, enda okk-
ar sopi blandaður vatni, og ólíkt
fannst mér betra bragðið af eggja-
snapsinum, sem móðir mín bjó allt-
af til á sumardaginn fyrsta.” Þetta
segir Axel Thorsteinson rithöfundur
mcðal annars I grein sinni, sem
hefst á bls. 66. Nefnist hún Þá var
Austurvöllur miðdepill alls.
BJÖRT VORU BERNSKUJÓLIN
...ég heyri ennþá marrið I snjón-
um, þegar sleðinn kom í hlaðið.
Sérstakur ilmur fylgdi jólaúttekt-
inni, aðallega var það ilmur epl-
anna, sem fyllti húsið annarlegri
angan, sem ekki þekktist á öðrum
tíma.” Þessi tilvitnun er úr grein
sem hefst á bls. 12, en þar
lýsir Hulda Á Stefánsdóttir jóla-
haldinu á Möðruvöllum 1 Hörgár-
dal, þegar- hún var að alast þar
upp, en þá var að sjálfsögðu margt
frábrugðið því, sem nú tíðkast.
Nefnist grein Huldu Björt voru
bernskujólin.
* ,,í nábýli við örn, fálka og
smyril" er yfirskriftin á viðtali,
sem birtist í næsta blaði. Þar
segir frá heimsókn Vikunnar að
Botni I Mjóafirði við isafjarðar-
djúp, en þar búa ung hjón með
börnum sínum tveimur. Hjónin
heita Sólveig Thorarensen frá
Hellu á Rangárvöllum og Ágúst
Gíslason frá Hvolsvelli, en vestur
fluttust þau fyrir hálfu öðru ári
og una þar hag sínum vel í
nábýli við örn, fálka og smyril.
*
Jóhann Strauss yngri fæddist
í Vínarborg fyrir réttum 150
árum. Fæðingarborg hans
minntist þessa afmælis með há-
tíð.arhöldum allt síðastliðið sum-
ar. Óperettur og valsar gerðir
af meistárans höndum hljómuðu
alla daga, og milljónir dönsuðu
eftir hinum dillandi tónum. Sjálf-
ur lærði Strauss aldrei að dansa.
Sjá frásögn í næstu Viku.
*
Blaðamaður vikunnar fékk
leyfi slökkviliðsstjóra til að vera
sólarhring á slökkvistöðinni og
fylgjast með starfi slökkviliðs
manna að tjaldabaki. Hann
fylgdist með æfingum þeirra í
reykköfun og fleira, fékk að
skoða safn merkitegra muna frá
fyrri tímum slökkviliðsins og fékk
að sitja í, þegar slysaútköllum
var sinnt. Frá því segir í næstu
Viku.
49. TBL. VIKAN 5
,,Nú, þetta byrjaði bara, þegar
ég fór að hafa vit, mínar fyrstu
minningar eru tengdar músík.
Það var alltaf músík heima alla
daga. Faðir minn Bjarni Böðv-
arsson var hljómlistarmaður og
stjórnaði eigin hljómsveit, og
vegna þess að þeir voru alltaf á
hrakhólum með æfingarhúsnæði
var yfirleitt æft í stofunni heima,
og ég strákurinn drakk þetta í
mig svona smám saman með
móðurmjólkinni." Þessu svaraði
Ragnar Bjarnason hljómlistar-
maðurinn landsþekkti, þegar
blaðamaður Vikunnar spurði,
hvernig tónlistaráhugi hans hefði
vaknað. Viðtalið við Ragnar
birtist í næstu Viku.
Þegar verið var að leggja síð-
ustu hönd á frágang jóla-
blaðsins,
bárust freanir
um frábæra"
árangur Skú
þar sem ha
varð í
sæti í
kraftlyftingum
heimsmeistaramótinu
JÁRNVILJI OG
SÁLARSTYRKUR
Á bls. 18 hefst viðtal við Skúla
Óskarsson íslandsmethafa I kraft-
lyftingum, þar sem hann segir
m.a.: ,,Þeir, scm ætla að ná langt
I þessari íþrótt, þurfa að hafa járn-
vilja og mikinn sálarstyrk. Það er
með þetta eins og flest annað,
sem menn keppa að, að viljinn
skiptir mestu máli til að ná umtals-
verðum árangri.’’
í NÆSTU
VIKU