Vikan - 04.12.1975, Qupperneq 15

Langspilið það arna er með slitna
strengi og brotinn kassa, en Hulda
geymir það sem dýrgrip, þvt þetta
er einmitt langspilið, sem afi henn-
ar lék a og sagt er fra i greininni.
Afi hennar var Stefin Stefinsson
frá Heiði í Gönguskörðum, og
hann lék i langspil hvern einasta
dag.
scm ég var tíður gestur hjá góðvin-
um mínum.
En út yfír tók þó á aðfangadag-
inn, daginn sem aldrei xtlaði að
líða því þá var tilhlökkunin orðin svo
mikil. Mér fannst loftið bæði úti
og inni vera þrungið þeim unaði, er
ég aldrei gleymi. Það var engu líkara
en ég heyrði þytinn af ósýnilegu
hljóðu vængjataki hinnar helgu há-
tíðar, eins og próf. Haraldur
Níelsson kemst svo fagurlega að orði.
Aldrei vorum við krakkarnir eins
árrisulir eins og þennan yndislega
morgun, tilhlökkunin reif okkur upp
úr skammdegismókinu, og okkur
þótti dagurinn óvenju langur að líða
fram að miðaftni, en þá byrjaði
hátíðin.
Mér fannst útiverkin ganga seint
hjá piltunum þennan dag, en i búri
og eldhúsi var hamast við matar-
gerð. Stúlkurnar voru fremur létt-
stígarog glaðarí bragði allan daginn.
Lagt var á borð í stóru píltaborð-
stofunni. Á jólunum áttu allir að
sitja við sama borð, meira að segja
kom gamla fólkið niður, ömmur
mínar og afí, aðra daga var þvi færður
upp matur, og borðaði hver I sínu
rúmi. Loks komu piltarnir frá úti-
verkunum, þjónusturnar höfðu Iagt
sparifötin á rúmin þeirra og sjálf-
sagt einhverja nýja flík, skyrtu, sokka
eða nýgerða skó með rósaleppum,
sem lokið var fyrir jólin, allt var gcrt
til að flýta fyrir, svo jólin gætu
byrjað.
— Nú var heimafólk allt komið í
sparifötin sín og hin langþráða stund
upprunnin, þegar gengið var um
húsið og kveikt ljós í hverju skoti.
Síðast var kveikt á kertunum I borð-
stofunni og fólkið settist við jóla-
borðið. Jólin voru að ganga í garð
— það var stór stund. — Á aðfanga-
dagskvöld var borðaður þykkur hrís-
grjónagrautur með rúsínum og rjóma
út á. Þá var ekki siður að hafa
möndlu í grautnum. Svo var borin
fram kindasteik. Algengt var á
Möðruvöllum að setja á að haustinu
-eina eða tvxr veturgamlar kindur,
sem áttu að vera til jólanna. Áður
en tekið var til matar síns var lesinn
húslestur og sungnir sálmar, afi spil-
aði á langspilið. Síðar um kvöldið var
drukkið kaffi með allskonar jóla-
brauði. Við kaffiborðið las pabbi
kvæðið hans sr. Matthíasar: ,,FulIvel
man ég fimmtíu ára sól”. Aldrei
var grenitré hjá okkur á Möðruvöll-
um, en við áttum lítið spýtutré,
sem kveikt var á i gestastofunni.
Litla spýtutréð var aldrei neitt vin-
Veitingabúö Cafeteria
Suðurlandsbraut2 Sími 82200
49. TBL. VIKAN 15