Vikan - 04.12.1975, Page 84

fyrir lafði Selton, og systurdóttir allt í einu hryllilega ósmekklega var henni ómögulegt að stynja upp leika. En I hans augum var hún
hennar sá sér til mikillar undrunar, klædd. Sérhver samanburður milli nokkru orði. áreiðanlega ekki annað en kjánaleg
að meykerlingin frænka hennar roðn- hennar og þessarar undurfögru Þau töluðust lítillega við, skiptust skólastelpa. Frænka hennar hafði
aði af ánægju. En augu unga ókunnu konu var henni svo óhag- á heimilisföngum, en skildu síðan strítt henni á þessu og hlegið dátt.
mannsins hvörfluðu strax spyrjandi stæður, að hana langaði mest til með því fororði að hittast aftur.
að Marianne, og á samri stundu þess að deyja af skömm. Og er Vagninn ók af stað, og Marianne var ,,En,” sagði hún og stundi, ,,ég
fór hún svo hjá sér, að roði hljóp frænka hennar kynnti hana fyrir að því komin að bresta í grát. Hana get varla álasað þér, því að Cran-
í kinnarnar. Hún var t fínum ,,elskulega Francis mínum, syni eins hafði langað svo ósegjanlega mikið merarnir eru ómótstæðilega töfrandi,
léreftskjól, en lagtækir fingur þjón- af mínum elstu og kærustu vinum,” til þess að þessi herramaður veitti og Francis er lifandi eftirmynd föður
ustustúlku hennar höfðu skreytt hann og því næst fyrir ,,hinni töfrandi henni athygli, langað til að hrífa síns. Enginn kemst þó í hálfkvisti
látlausu ísaumi. Þó fannst henni hún frænku hans lafði St. Albans ”, þá hann með andríki sínu og glæsi- við Richard Cranmere.”
84 VIKAN 49. TBL.